Στο ίδιο στιλ και με την ίδια μεθοδολογία συνεχίστηκε για δεύτερη μέρα η αγόρευση της εισαγγελέα για τις επιμέρους πράξεις του κατηγορητήριου.
Ανθρωποκτονία Μάτη (ληστεία ΕΤΕ Πετραλώνων): «Να απαλλοτριώσουν την τράπεζα» είχαν αποφασίσει οι κατηγορούμενοι, κατά την εισαγγελέα. «Γλώττα λανθάνουσα τα αληθή λέγει», όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Απαλλοτρίωση και όχι ληστεία. Κατά τα άλλα, υποστήριξε ότι αυτοί που εισέβαλαν στην τράπεζα για να την απαλλοτριώσουν «είχαν αποφασίσει να σκοτώσουν τον Μάτη, αν αντιστεκόταν». Αυτό δεν βγαίνει από πουθενά. Μάλιστα, ο Τσελέντης (αναφερόμαστε σ’ αυτόν μιας και θεωρείται αξιόπιστος από τις διωκτικές αρχές) το τόνισε με μεγάλη έμφαση αυτό: Σε καμιά περίπτωση δε θέλαμε να τον σκοτώσουμε και μετά ο Κουφοντίνας ήταν πραγματικά συντετριμμένος. Αξίζει τον κόπο να δούμε αναλυτικότερα την εισαγγελική πρόταση για τη συγκεκριμένη υπόθεση, επειδή είναι χαρακτηριστική της μεθοδολογίας που υπηρετεί συγκεκριμένες σκοπιμότητες.
Η συντριπτική πλειοψηφία των αυτοπτών μαρτύρων έχει καταθέσει (όχι μετά τις συλλήψεις, αλλά όταν έγινε η ενέργεια), ότι αυτός που ήταν ντυμένος σαν αστυνομικός (ο ρόλος αποδίδεται στον Δ. Κουφοντίνα) ακινητοποίησε τον Μάτη και δεν είναι αυτός που τον πυροβόλησε, αλλά ο δεύτερος από τους εισβολείς που ήταν με πολιτικά ρούχα (οι ρόλοι των δύο ατόμων με πολιτικά αποδίδονται στους Τσελέντη και Χριστόδουλο). Φυσικά, οι αυτόπτες μάρτυρες εμφανίζουν αντιφάσεις στις περιγραφές τους. Η εισαγγελέας, λοιπόν, παίρνει τις αντιφάσεις των αυτοπτών μαρτύρων, τις μεγεθύνει και αποφαίνεται ότι δημιουργούν ασάφεια, λόγω της σύγχυσης, του αιφνιδιασμού και του πανικού. Σωστά ως εδώ, ας πούμε, μόνο που θα δούμε αν αυτό θα ισχύσει και για τους «αναγνωριστές» σε άλλες ενέργειες. Θα έχουν και αυτοί «σύγχυση, αιφνιδιασμό και πανικό» ή θα θεωρηθούν αξιόπιστοι κάποιοι/ες που αναγνωρίζουν από το καρύδι του λαιμού, από το σβέρκο και άλλα τέτοια… χαρακτηριστικά, βλέποντας μάλιστα ανθρώπους από ψηλούς ορόφους κτιρίων, για λίγα δευτερόλεπτα, πριν μερικές δεκαετίες;
Ποια θα ήταν η έντιμη διέξοδος; Η έκφραση αμφιβολιών ως προς τον φυσικό αυτουργό της ανθρωποκτονίας. Αμ δε! Θεωρώντας συλλήβδην αναξιόπιστους όλους τους αυτόπτες μάρτυρες (μάλιστα, αναφέρθηκε με απαξιωτικό ύφος σε δύο απ’ αυτούς, ο ένας εκ των οποίων αναγνώρισε εκείνον που πυροβόλησε τον Μάτη –οποία σύμπτωσις!- στο πρόσωπο του Τσελέντη), η εισαγγελέας καταφεύγει στην προανακριτική του Χριστόδουλου και σε όλες τις καταθέσεις του Τσελέντη, που υποδεικνύουν ως αυτουργό τον Κουφοντίνα (αυτόν, δηλαδή, που αποκλείει η πλειοψηφία των μαρτύρων)! Και δεν θέτει καν στον εαυτό της το ερώτημα: έχουν λόγο οι δύο κατηγορούμενοι να πουν ψέματα; Δεν θέτει το ερώτημα, γιατί η απάντηση είναι αυτονόητα καταφατική. Και ισχύει ειδικά για τον Τσελέντη, που αυτόπτης μάρτυρας υποδεικνύει ως τον αυτουργό της ανθρωποκτονίας, θέση που στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει υιοθετήσει και η πολιτική αγωγή της οικογένειας Μάτη, που δεν έχει κανένα λόγο να βάλει άλλον στη θέση άλλου. Εμείς δε λέμε ότι είναι έτσι, αλλά πως η απόλυτη σύγχυση των μαρτύρων και η εξ ορισμού αναξιοπιστία κατηγορούμενων που επιβαρύνουν συγκατηγορούμενο και θέλουν να ελαφρύνουν τη δική τους θέση, θα έπρεπε να οδηγήσει έναν έντιμο δικαστή στην έκφραση αμφιβολιών. Ομως, εδώ πρέπει να επιβεβαιωθεί το σενάριο της Αντιτρομοκρατικής και η εισαγγελέας είναι απόλυτα πεπεισμένη για την ορθότητα αυτού του σενάριου και σπεύσει να το επιβεβαιώσει ακόμα και κόντρα στα πραγματικά περιστατικά, όπως αυτά προκύπτουν από καταθέσεις μαρτύρων. Η κ. Κουτζαμάνη αποδεικνύεται ένθερμος οπαδός ενός παλιού προπαγανδιστικού δόγματος: Οταν τα γεγονότα δεν ταυτίζονται με την άποψή μας, τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα…
Αξίζει εδώ να σημειώσουμε και ένα άλλο… μεγαλοφυές επιχείρημα, που με μονότονο τρόπο επανέλαβε η εισαγγελέας και σε όλες τις επόμενες υποθέσεις. Ο Κουφοντίνας –είπε- δηλώνει ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη και δεν μας λέει πού ήταν και τι ρόλο έπαιξε. Μ’ αυτή του τη στάση επιβεβαιώνει τα όσα λένε για τον ίδιο οι συγκατηγορούμενοί του στις προανακριτικές του απολογίες! Ο Δ. Κουφοντίνας, βέβαια, έχει αρνηθεί να μπει σε λογικές υπεράσπισης του εαυτού του στο ποινικό πεδίο. Αυτό το αντιολαμβάνεται πολύ καλά η κ. Κουτζαμάνη, όμως πνέει μένεα κατά Κουφοντίνα, γιατί με αυτή την περήφανη πολιτική-επαναστατική του στάση ακυρώνει τον ίδιο τον τιμωρητικό χαρακτήρα του αστικού ποινικού δικαίου. Λέει έμπρακτα σ’ αυτούς που τον δικάζουν ότι δεν τους αναγνωρίζει αυτό το δικαίωμα, παρά μόνο δέχεται ότι είναι αιχμάλωτος του ταξικού εχθρού. Αυτό δε μπορεί να το χωνέψει με τίποτα η Ε. Κουτζαμάνη. Πνέοντας μένεα κατά του Δ. Κουφοντίνα (για ταξικό μίσος πρόκειται, όσο κι αν μπλέκεται και με προσωπικά συναισθήματα) «ξεχνάει» στοιχειώδεις αρχές του αστικού Δικαίου. Για παράδειγμα, η περιβόητη Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), που αναγνωρίζεται και από το εσωτερικό Δίκαιο, αναφέρει ρητά πως ο κατηγορούμενος έχει δικαίωμα σιωπής και πως η άσκηση αυτού του δικαιώματος δεν πρέπει να ερμηνεύεται σε βάρος του κατηγορούμενου (ως παραδοχή ενοχής). Μεταφράζοντας στη νομική γλώσσα (τη μόνη που μπορεί να καταλάβει η κ. Κουτζαμάνη) την πολιτική στάση του Κουφοντίνα, θα λέγαμε ότι αυτός ασκεί το δικαίωμα σιωπής. Και όμως, η εισαγγελέας, παραβιάζοντας ευθέως την ΕΣΔΑ, ερμηνεύει αυτή τη στάση ως επιβεβαίωση των όσων αναφέρονται σε προανακριτικές απολογίες συγκατηγορούμενων. Εχουμε, δηλαδή, διπλή παραβίαση: και του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ και του άρθρου 211Α του ελληνικού Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Η πρόταση της εισαγγελέα, λοιπόν, αποτελεί επανάληψη της πρωτόδικης απόφασης: Κουφοντίνας φυσικός αυτουργός, Χριστόδουλος άμεσος συνεργός, Τσελέντης απλός συνεργός, Γιωτόπουλος ηθικός αυτουργός, Παπαναστασίου αθώος λόγω αμφιβολιών. Δυο παρατηρήσεις σημαντικές εν προκειμένω. Η πρώτη: Μολονότι όλοι οι μάρτυρες αναφέρουν ότι τρία άτομα μπήκαν στην τράπεζα, ο μεν Χριστόδουλος καταδικάζεται ως άμεσος συνεργός και τρώει ισόβια, ο δε Τσελέντης ως απλός συνεργός και σπάει τα ισόβια! Η δεύτερη: Ο Γιωτόπουλος προτείνεται να καταδικαστεί και πάλι ως ηθικός αυτουργός, διότι –όπως είπε η εισαγγελέας- εξειδίκευσε το στόχο, δηλαδή επέλεξε την τράπεζα και ήξερε ότι μέσα υπήρχε ένοπλος φρουρός. Από πού προκύπτει ότι ο Γιωτόπουλος επέλεξε τη συγκεκριμένη τράπεζα; Από πουθενά! Ούτε καν από τον Τσελέντη, ο οποίος σε όλες τις καταθέσεις του λέει ότι γνώρισε τον Γιωτόπουλο μετά απ’ αυτή την ενέργεια!!! Είπαμε, όμως, κόπηκε ένα «πατρόν» ηθικής αυτουργίας που ταιριάζει σε όλες τις ενέργειες, στέλνοντας στα σκουπίδια τις στοιχειωδέστερες αρχές του ισχύοντος Δικαίου.
Ανθρωποκτονίες Μομφεράτου-Ρουσέτη: Με υλικό αντλημένο αποκλειστικά από τις προανακριτικές Χριστόδουλου-Τζωρτζάτου-Τσελέντη, κομμένο και ραμμένο όμως σύμφωνα με ό,τι συμφέρει τον Τσελέντη, προτάθηκε επανάληψη της πρωτόδικης: Κουφοντίνας και Χριστόδουλος φυσικοί αυτουργοί, Τζωρτζάτος άμεσος συνεργός, Τσελέντης απλός συνεργός. Οι τρεις με δυο ισόβιες ο καθένας, ο τέταρτος στα μαλακά. Το εξοργιστικό είναι πως, σύμφωνα με τον Τσελέντη, ο ίδιος πυροβόλησε (αλλά δεν βρήκε στόχο), ενώ ο Τζωρτζάτος οδήγησε το αυτοκίνητο διαφυγής. Ο οδηγός τρώει δυο ισόβιες και ο ένοπλος θεωρείται απλός συνεργός! Εννοείται πως το άλλοθι του Χριστόδουλου, οι καταθέσεις τόσων μαρτύρων, που συνδέονται με ένα χαρακτηριστικό γεγονός εκείνης της μέρας, πετάχτηκε στα σκουπίδια. Ολοι θεωρήθηκαν από την εισαγγελέα συλλήβδην ψευδομάρτυρες. Ομως, και από τις προανακριτικές πάρθηκε μόνο ό,τι βολεύει την εκδοχή Τσελέντη. Π.χ. ο Χριστόδουλος στην προανακριτική του λέει πως δράστες ήταν οι Κουφοντίνας και Τσελέντης. Γιατί η εισαγγελέας δεν παίρνει αυτή την προανακριτική, αλλά παίρνει του Τσελέντη που υποδεικνύει ως δράστες τους Κουφοντίνα και Χριστόδουλο (ο Κουφοντίνας, όπως βλέπουμε, υποδεικνύεται σταθερά από όλες τις προανακριτικές, για ευνόητους λόγους!); Την απάντηση την έδωσε η ίδια: η προανακριτική του Χριστόδουλου είναι εν μέρει αξιόπιστη και εν μέρει αναξιόπιστη, διότι προσπαθεί να ρίξει στα μαλακά τον εαυτό του! Ενώ η προανακριτική του Τσελέντη είναι καθ’ ολοκληρίαν αξιόπιστη, γιατί –προφανώς- δεν θέλει να ρίξει στα μαλακά τον εαυτό του! Νομίζουμε πως δεν χρειάζεται να πούμε τίποτ’ άλλο. Εχουμε ένα μνημείο νομικής αυθαιρεσίας, ανεντιμότητας, σκοπιμότητας. Φυσικά, για τον Τζωρτζάτο δεν πάρθηκαν υπόψη ούτε όσα ο ίδιος λέει στην προανακριτική του, ούτε οι αμφιβολίες που εξέφρασε στο ακροατήριο ο Τσελέντης. Και η ηθική αυτουργία του Γιωτόπουλου… «πατρόν». Α, να μην το ξεχάσουμε: ο περιβόητος Μπακατσέλος δεν αναφέρθηκε καθόλου. Εμεινε έτσι με τη ντροπή μιας ρουφιανιάς χωρίς αντίκρισμα (χωρίς αντίκρισμα στη δίκη, γιατί για τον ίδιο δεν παίρνουμε και όρκο, ειδικά από τότε που μάθαμε ότι έγινε μόνιμος κάτοικος Σουηδίας με ιδιόκτητο σπίτι).
Στη διάρκεια της εισαγγελικής αγόρευσης για την υπόθεση Μομφεράτου-Ρουσέτη υπήρξε έντονο φραστικό επεισόδιο ανάμεσα στον Ι. Μυλωνά και την εισαγγελέα. Ο συνήγορος την κατηγόρησε ότι ψεύδεται και διαστρέφει τα πραγματικά περιστατικά, ο πρόεδρος ανακάλεσε το συνήγορο στην τάξη, στη συνέχεια πήρε διάλειμμα για να εκτονωθεί η ένταση και το επεισόδιο συνεχίστηκε για λίγο και στο διάλειμμα, με την εισαγγελέα και το συνήγορο έξω φρενών να καλούν η μία τον άλλο και αντιστρόφως να ντραπούν. Μετά το διάλειμμα, ο Ι. Μυλωνάς δήλωσε ότι δεν είναι υποχρεωμένος να ακούσει αυτό το μνημείο διαστρέβλωσης των πραγματικών περιστατικών, είναι όμως υποχρεωμένος να το αντικρούσει και θα το κάνει στην αγόρευσή του. Αποχωρεί και για όσο θα διαρκεί η εισαγγελική αγόρευση θα τον αντικαταστήσει άλλος συνάδελφός του, επειδή δεν θέλει να παρακωλύσει τη διαδικασία.
ΜΑΤ Καισαριανή: Υλικό αποκλειστικά από τις προανακριτικές Χριστόδουλου και Τζωρτζάτου και πρόταση ενοχής για Κουφοντίνα, Χριστόδουλο (συναυτουργία σε μια ανθρωποκτονία και 14 απόπειρες ανθρωποκτονίας), Γιωτόπουλο (ηθική αυτουργία) και Τζωρτζάτο (απλή συνέργεια), όπως και η πρωτόδικη απόφαση. Και ένα ευτράπελο, τραγικό από την άποψη της αστικής Δικαιοσύνης, που υποτίθεται ότι αναζητά την αλήθεια. Ο Κουφοντίνας –είπε η εισαγγελέας- ανέλαβε την πολιτική ευθύνη και δεν μας είπε τίποτα για τη συμμετοχή του. Ομως, το ότι διατηρεί φιλικές σχέσεις με το Χριστόδουλο, που τον υποδεικνύει ως τον άνθρωπο που πάτησε το μπουτόν για να γίνει η έκρηξη, επιβεβαιώνει ότι ήταν εκεί!!! Σύμφωνα με την… τετράγωνη λογική της εισαγγελέα, Κουφοντίνας που δε βρίζει το Χριστόδουλο, επιβεβαιώνει την προανακριτική του τελευταίου, ενώ ο Τζωρτζάτος που βρίζει τον Τσελέντη, πάλι επιβεβαιώνει τις καταθέσεις του τελευταίου! Αντε να βγάλεις άκρη με τέτοιους παραλογισμούς.
Ανθρωποκτονία Αγγελόπουλου: Υλικό από τις προανακριτικές και πρόταση καταδίκης όπως η πρωτόδικη απόφαση: Χριστόδουλος φυσικός αυτουργός, Τσελέντης, Κουφοντίνας, Τζωρτζάτος απλοί συνεργοί, Γιωτόπουλος ηθική αυτουργία. Τα όσα αναφέρουν οι προανακριτικές –είπε η εισαγγελέας- επιβεβαιώνονται και από τις περιγραφές ορισμένων αυτοπτών μαρτύρων, που δεν αναγνωρίζουν πρόσωπα, περιγράφουν όμως κάποια περιστατικά. Δε σκέφτεται, όμως, η κ. Κουτζαμάνη το εξής απλό: εφόσον οι προανακριτικές έχουν καταγγελθεί ως κατασκευασμένες, ευνόητο είναι αυτές να περιγράφουν τα περιστατικά όπως τα είχαν περιγράψει οι αυτόπτες μάρτυρες μετά την ενέργεια. Βάσει ποιας λογικής, λοιπόν, ανακαλύπτει ταυτότητα μεταξύ καταθέσεων αυτοπτών μαρτύρων και προανακριτικών, χωρίς καν να διερευνήσει την καταγγελία για κατασκευασμένες προανακριτικές, δηλαδή να διερευνήσουμε την περίπτωση να έχουμε πάει από τις καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων, που δόθηκαν σε ανύποπτο χρόνο, στις προανακριτικές; Οσο για την ηθική αυτουργία Γιωτόπουλου, η εισαγγελέας επικαλέστηκε τον Τσελέντη που έχει δηλώσει ότι ο Γιωτόπουλος πήγε την προκήρυξη πριν την ενέργεια. Ο Τσελέντης, όμως, λέει ότι τη συζήτησαν την προκήρυξη και είπαν όλοι τη γνώμη τους, όπως και αυτός. Αρα, αν πάρουμε τοις μετρητοίς τα όσα λέει ο Τσελέντης, περί εισήγησης πρόκειται, προκειμένου να παρθεί μια συλλογική απόφαση, όπως συνηθίζεται στις οργανώσεις της Αριστεράς (αυτές για τις οποίες έχει μαύρα μεσάνυχτα η κ. Κουτζαμάνη). Από πότε, λοιπόν, η εισήγηση σε μια συλλογική δημοκρατική διαδικασία βαφτίζεται ηθική αυτουργία;
Εκρηξη Ρέντη Κηφισσού: Ιδια γεύση. Πρόταση όπως η πρωτόδικη, βάσει προανακριτικών: Χριστόδουλος φυσικός αυτουργός 23 αποπειρών ανθρωποκτονίας, Κουφοντίνας, Τσελέντης, Τζωρτζάτος απλοί συνεργοί, Γιωτόπουλος ηθικός αυτουργός.
Εκρηξη Καβούρι: Πρόταση όπως η πρωτόδικη απόφαση, βάσει προανακριτικών: Χριστόδουλος φυσικός αυτουργός 11 αποπειρών ανθρωποκτονίας, Κουφοντίνας, Τζωρτζάτος απλοί συνεργοί, Γιωτόπουλος ηθικός αυτουργός.
Ανθρωποκτονία Αθανασιάδη Μποδοσάκη: Οι προανακριτικές, που αποτελούν τη βάση της εισαγγελικής πρότασης, διανθίζονται εδώ με κάτι σπαρταριστές αναγνωρίσεις αυτοπτών μαρτύρων. Το σχολιάζουμε γιατί στην υπόθεση Μάτη οι μάρτυρες κρίθηκαν συλλήβδην αναξιόπιστοι, μολονότι δεν ήταν καθόλου δύσκολο να διακρίνουν ανάμεσα σ’ έναν άντρα ντυμένο με αστυνομική στολή και σ’ έναν ντυμένο με πολιτικά, ενώ εδώ κρίθηκε αξιόπιστος μάρτυρας που αναγνωρίζει κάποιον που είδε μέσα από το παράθυρο του αυτοκινήτου του, για ελάχιστα δευτερόλεπτα, επιβαίνοντα σ’ ένα μηχανάκι από το οποίο πυροβόλησε!! Η πρόταση (ταυτόσημη με την πρωτόδικη απόφαση) είναι: Κουφοντίνας φυσικός αυτουργός, Τζωρτζάτος άμεσος συνεργός, Γιωτόπουλος ηθικός αυτουργός.
Ανθρωποκτονία Νορντίν: Και εδώ είχαμε προανακριτικές διανθισμένες με καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων, μεταξύ των οποίων και του Καισάριου, ενός από τους πιο κραγμένους «αναγνωριστές» της δίκης. Και πρόταση –φυσικά- όπως η πρωτόδικη απόφαση: Χριστόδουλος φυσικός αυτουργός, Κουφοντίνας, Τσελέντης, Τζωρτζάτος απλοί συνεργοί, Γιωτόπουλος ηθικός αυτουργός.
Ανθρωποκτονία Ανδρουλιδάκη: Ο Ανδρουλιδάκης, ως γνωστόν, πυροβολήθηκε στα πόδια από τη 17Ν (η πρόθεση να τον τραυματίσουν δηλώθηκε και στην προκήρυξη της Οργάνωσης) και πέθανε πολύ αργότερα στο νοσοκομείο, από τραγικά λάθη των γιατρών. Λάθη που έχουν επιβεβαιωθεί και με δικαστική απόφαση, βάσει της οποίας η οικογένεια Ανδρουλιδάκη εισέπραξε μια διόλου ευκαταφρόνητη αποζημίωση. Ως αποδεικτικό υλικό χρησιμοποιήθηκαν και πάλι οι προανακριτικές (Τζωρτζάτου, Τέλιου, Χριστόδουλου, Σάββα), καθώς και οι απολογίες του Τέλιου στο ακροατήριο. Φυσικά, ο Τέλιος κρίνεται ως αξιόπιστος, διότι –κατά την άποψη της εισαγγελέα- οι περιγραφές των αυτοπτών μαρτύρων ενισχύουν τη δική του εκδοχή (επ’ αυτού θα έχει σίγουρα πολλά να πει η υπεράσπιση Τζωρτζάτου). Εννοείται πως για την εισαγγελέα ο ενδεχόμενος δόλος σε ανθρωποκτονία από πρόθεση είναι δεδομένος, όπως ήταν και για το πρωτόδικο δικαστήριο, του οποίου την απόφαση μετέτρεψε σε δική της πρόταση: Τζωρτζάτος φυσικός αυτουργός, Κουφοντίνας άμεσος συνεργός, Γιωτόπουλος ηθικός αυτουργός.
Και ο Τέλιος; Εδώ έχουμε πρόταση ανατροπής της πρωτόδικης απόφασης: δεν στοιχειοθετείται η απλή συνέργεια του Τέλιου (έχει καταδικαστεί πρωτοδίκως), γι’ αυτό να κηρυχθεί αθώος!!! Δε νομίζουμε ότι χρειάζονται σχόλια… Απλά, να σημειώσουμε ότι περιμένουμε ίδια να είναι η εισαγγελική πρόταση και στην υπόθεση Παλαιοκρασά (στην οποία ο Τέλιος έχει τις μεγαλύτερες ποινές). Αν μάλιστα οι εισαγγελικές προτάσεις γίνουν δεκτές, ο Τέλιος θα είναι στο τέλος της δίκης ελεύθερος, χωρίς καν περιοριστικούς λόγους και χωρίς να χρειάζεται να επικαλεστεί λόγους υγείας!
Απόπειρα ανθρωποκτονίας Ταρασουλέα: Ο Ταρασουλέας απλώς τραυματίστηκε και πέθανε χρόνια αργότερα από γεράματα (στην πρώτη δίκη, μάλιστα, είχε καταθέσει), όμως και σ’ αυτή την περίπτωση η πράξη χαρακτηρίστηκε νομικά ως απόπειρα ανθρωποκτονίας (αντί για βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη). Είπαμε, σ’ αυτή τη δίκη οι νομικοί κανόνες δεν τραβιούνται απλώς στα ακραία κατασταλτικά όρια, αλλά ανατρέπονται εκ βάθρων. Ως προς τον καταλογισμό των ποινικών ευθυνών ακολουθήθηκε η πεπατημένη: βασικά αποδεικτικά μέσα οι προανακριτικές και πρόταση όπως η πρωτόδικη: Σάββας φυσικός αυτουργός, Κουφοντίνας απλός συνεργός, Γιωτόπουλος ηθικός αυτουργός.
Απόπειρα ανθρωποκτονίας Πέτσου-Καραχάλιου-Σαββάκη: Υλικό από τις προανακριτικές και μόνο και πρόταση όπως η πρωτόδικη: Σάββας φυσικός αυτουργός, Κουφοντίνας απλός συνεργός, Γιωτόπουλος ηθικός αυτουργός. Εδώ όντως ο νομικός χαρακτηρισμός μπορεί να είναι απόπειρα ανθρωποκτονίας, γιατί η 17Ν το διακήρυξε με την προκήρυξή της, δηλώνοντας ότι η ενέργεια δεν πέτυχε ολοκληρωτικά το στόχο της.
Ανθρωποκτονία Μπακογιάννη: Η εισαγγελέας ξεκίνησε διαβάζοντας τη δήλωση που είχε κάνει ο Δ. Κουφοντίνας όταν εκδικαζόταν η υπόθεση Μπακογιάννη. Στη συνέχεια, θεώρησε πρέπον να διαβάσει ένα εγκώμιο που είχε ετοιμάσει για τον Μπακογιάννη. Ε, να μη γλείψουμε το μητσοτακέικο και τη Ντόρα, που είχε στείλει και την κόρη της στο ακροατήριο; Καριέρα κάνουμε, φιλοδοξίες έχουμε, οι ισχυρές φαμίλιες μας είναι χρήσιμες. Μόνο που και πάλι πιάστηκε αδιάβαστη η κ. Κουτζαμάνη. «Ποιος δε θυμάται τη φωνή του Παύλου Μπακογιάννη να μας εμψυχώνει στη διάρκεια της δικτατορίας από το σταθμό της Ντόιτσε Βέλε;», είπε σε μια έξαρση λυρικότητας! Δεν ξέρουμε τι ακριβώς έκανε στη δικτατορία η κ. Κουτζαμάνη (έχουμε την υποψία πως ασχολούνταν και αυτή με τις… σπουδές της, όπως ο Χριστόδουλος και ο πρόεδρος της πρώτης δίκης Μ. Μαργαρίτης), πάντως, αν δεχτούμε πως άκουγε κρυφά Ντόιτσε Βέλε, τη φωνή του Μπακογιάννη αποκλείεται να την άκουσε! Γιατί ο Μπακογιάννης δεν υπήρξε εκφωνητής της Ντόιτσε Βέλε. Στη ραδιοφωνία της Βαυαρίας (με έδρα το Μόναχο) εργαζόταν και είχε μια εκπομπή για τους έλληνες μετανάστες, η οποία δεν ακουγόταν στην Ελλάδα! Οταν κάνουμε μετάνοιες, πρέπει να φροντίζουμε να μη σπάσουμε το κούτελό μας…
Ως στοιχεία χρησιμοποιήθηκαν και εδώ οι προανακριτικές. Μάλιστα, η εισαγγελέας σημείωσε ότι για τις προανακριτικές των Χριστόδουλου και Καρατσώλη δεν υπάρχει ο περιορισμός του 211Α, γιατί δεν είναι κατηγορούμενοι για τη συγκεκριμένη υπόθεση (όταν μας συμφέρει τεμαχίζουμε την υπόθεση). Το ότι αυτοί φέρονται να λένε ότι δεν ήταν εκεί αλλά «άκουσαν», προφανώς θεωρείται στοιχείο απόδειξης. Το ότι έχουν καταγγείλει τις προανακριτικές ως κατασκεύασμα της Αντιτρομοκρατικής, που υποχρεώθηκαν να υπογράψουν, δεν έχει καμιά σημασία. Η ενασχόληση με τις προανακριτικές ήταν εδώ ιδιαίτερα εκτεταμένη, προκειμένου να στηριχτεί η καταδικαστική πρόταση για τον Ηρ. Κωστάρη.
Και βέβαια, η δήλωση Κουφοντίνα, που είπε ότι στην κορυφαία ενέργεια της Οργάνωσης δε θα μπορούσαν να συμμετέχουν εικοσάχρονα παιδιά και νεομύητα μέλη και μάλιστα σε κεντρικές θέσεις, δεν πετάχτηκε στα σκουπίδια, αλλά διαστρεβλώθηκε εντελώς. Χρησιμοποιήθηκε την πρώτη μέρα με προβοκατόρικο τρόπο (για να στηρίξει την κατηγορία της συμμετοχής του Κωστάρη στην Οργάνωση) και ενώ σε αρκετούς παράγοντες της δίκης δημιούργησε την ελπίδα ότι θα χρησιμοποιηθεί με συνέπεια μέχρι το τέλος, στη συνέχεια διαστρεβλώθηκε με προκλητικό τρόπο. Η υποταγή στην πολιτική σκοπιμότητα, η υποταγή στην απαίτηση μιας πανίσχυρης πολιτικής φαμίλιας δολοφόνησε και την κοινή λογική. Ο Κουφοντίνας –είπε η εισαγγελέας- προσπάθησε να απαλλάξει τον Κωστάρη. Ομως, από τη δήλωσή του προκύπτει εμμέσως πλην σαφώς ότι ο Κωστάρης ήταν μέλος της Οργάνωσης! Προβοκάτσια διπλή, κατά Κουφοντίνα και κατά Κωστάρη. Τελικά, ισχύει ή δεν ισχύει η δήλωση Κουφοντίνα; Δε μπορεί να την ερμηνεύεις έτσι τη μια φορά και αλλιώς την άλλη, μόνο και μόνο επειδή θέλεις πάση θυσία να καταδικάσεις τον Κωστάρη. ‘Η το ένα θα ισχύει ή το άλλο. Με βάση τη δική σου ερμηνεία, γιατί βέβαια ο Κουφοντίνας ποτέ δε θα μπορούσε να πει, έστω και εμμέσως, ότι ο οποιοσδήποτε ήταν ή δεν ήταν μέλος της Οργάνωσης. Ποτέ δε μπήκε σ’ αυτή τη λογική και η στάση του ήταν καθαρή από την αρχή. Και τότε που μίλησε, δε μίλησε συγκεκριμένα για το σύνολο των κατηγοριών κατά του Κωστάρη (και του Τζωρτζάτου, στον οποίο επίσης αναφερόταν η δήλωσή του και έτσι ερμηνεύτηκε τότε από τον Τύπο), αλλά έδωσε ένα πλαίσιο της δράσης της Οργάνωσης, για να ενισχύσει την υπερασπιστική γραμμή του Κωστάρη έναντι μιας άδικης κατηγορίας. Ο Κουφοντίνας δεν είπε ότι ο Κωστάρης ήταν μέλος της Οργάνωσης, αλλά είπε το εξής απλό σε ελεύθερη απόδοση (μάλιστα, η δήλωσή του ήταν γραπτή και δεν υπάρχει περίπτωση να του ξέφυγε οτιδήποτε): Εγώ δεν θα σας πω ποιος ήταν και ποιος δεν ήταν μέλος της Οργάνωσης, ποιοι πήραν μέρος στην εκτέλεση Μπακογιάννη και τι ρόλο διαδραμάτισε ο καθένας. Θα σας πω, όμως, πως η κατηγορία που στήθηκε κατά του Κωστάρη είναι κατασκευασμένη και τη στηρίζετε γιατί αυτό απαιτεί η οικογένεια Μητσοτάκη. Αν, όπως εσείς λέτε, ο Κωστάρης ήταν φρέσκος στην Οργάνωση, εγώ σας λέω ότι ποτέ σ’ αυτή την κορυφαία ενέργεια, με την οποία χτυπήσαμε στην καρδιά του πολιτικού συστήματος, δεν θα βάζαμε σε κεντρικούς ρόλους εικοσάχρονα παιδιά και νεομύητα μέλη.
Αυτό είπε ο Κουφοντίνας και έτσι «διάβασε» τη δήλωσή του ο Τύπος, όταν έγινε. Αποδείχτηκε, όμως, για μια ακόμη φορά, ότι στις δίκες πολιτικής σκοπιμότητας αληθινό θεωρείται μόνο ό,τι είναι σε βάρος των κατηγορούμενων. Ο,τι είναι υπέρ τους, ό,τι στρέφεται ενάντια στην κατηγορία θεωρείται εξ ορισμού ψευδές. Γίνεται δε ακόμα πιο προκλητική η αντιμετώπιση του Κωστάρη από την εισαγγελική έδρα, αν αναλογιστούμε ποια είναι η αντιμετώπιση του Τέλιου. Ο Τέλιος δηλώνει το εξωφρενικό, ότι ήταν παρών σε κάποιες ενέργειες χωρίς τη θέλησή του και ο ισχυρισμός του γίνεται δεκτός. Ο Κωστάρης αρνείται την κατηγορία από την πρώτη στιγμή, δίνει έναν τιτάνιο αγώνα, συγκεντρώνει στοιχεία, στοιχειοθετεί άλλοθι, αθωώνεται για τη συντριπτική κατηγορία των ενεργειών (22 κατηγορίες είχε αρχικά) και κρίνεται ένοχος για όσες ενέργειες δεν μπόρεσε να στοιχειοθετήσει ατράνταχτο άλλοθι. Για την υπόθεση Μπακογιάννη είχε μόνο μάρτυρες και όχι έγγραφα από τράπεζες και, ως γνωστόν, οι μάρτυρες υπεράσπισης θεωρούνται εξ ορισμού αναξιόπιστοι. Είναι η κλασικότερη περίπτωση κατηγορούμενου για τον οποίο δεν ισχύει το τεκμήριο αθωότητας. Πρέπει αυτός να αποδείξει ότι δεν ήταν εκεί και όχι η κατηγορούσα αρχή ότι ήταν. Με βάση τις προανακριτικές συμμετείχε στις ενέργειες κατά Βαρδινογιάννη και κατά Περατικού. Αθωώθηκε και στις δυο περιπτώσεις, γιατί τα άλλοθί του ήταν ατράνταχτα. Τελικά, γι’ αυτόν αλλού ισχύουν οι προανακριτικές άλλων κατηγορούμενων (που τις έχουν καταγγείλει, βέβαια) και αλλού δεν ισχύουν. Αλλού είναι το μέλος με το ψευδώνυμο Χάρης και αλλού δεν είναι! Αφού αθωώθηκε στην ενέργεια κατά Βαρδινογιάννη, ποιος είναι ο Χάρης που αναφέρουν οι προανακριτικές;
Τερατώδη πράγματα… Είμαστε περίεργοι να δούμε πώς θα αντιμετωπίσει το δικαστήριο αυτή την υπόθεση, αν και δεν τρέφουμε καμιά αισιοδοξία. Οι πιέσεις του μητσοτακέικου είναι αφόρητες και δεν κρύβονται.
Αφήσαμε για το τέλος τις αναφορές της εισαγγελέα στους μάρτυρες αυτής της υπόθεσης. Δεν θα αναφερθούμε στην απίθανη εκείνη κυριούλα που είδε τους δράστες από τον τρίτο όροφο μιας πολυκατοικίας και αναγνώρισε τον Δ. Κουφοντίνα από το… καρύδι του λαιμού! Δεν θα μιλήσουμε για την υιοθέτηση από την εισαγγελέα της κατάθεσης ενός γραφικότατου τύπου, του ταξιτζή Βοζώρα, που… πήρε κούρσα τον Σάββα την ώρα που το αυτοκίνητο διαφυγής της 17Ν πρέπει να βρισκόταν χιλιόμετρα μακριά. Θα μιλήσουμε για μια… γαργάρα, που ακούει στο όνομα Μπερετάνος. Είναι ο μάρτυρας που δεν εμφανίστηκε ποτέ στην προανάκριση (αμέσως μετά την ενέργεια), αλλά εμφανίστηκε στην ανάκριση (χωρίς να αναγνωρίσει τον Κωστάρη) και μετά στο πρώτο δικαστήριο, όπου αναγνώρισε τον Κωστάρη, δείχνοντας μάλιστα τον Καρατσώλη, όταν του ζητήθηκε να κάνει αναγνώριση στο ακροατήριο. Στη μαρτυρία Μπερετάνου στηρίχτηκε καθοριστικά η πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση. Ο «κύριος» αυτός εμφανίστηκε σ’ αυτή τη δίκη και πήρε πίσω την αναγνώρισή του, λέγοντας μάλιστα πολλά και διάφορα για την πίστη του στο θεό και τη διαδικασία εξομολόγησης στην οποία μπήκε, προκειμένου να εξαγνίσει το κρίμα του, που πήρε στο λαιμό του τον Κωστάρη. Και όμως, η κ. Κουτζαμάνη δεν έκανε καμιά αναφορά σ’ αυτόν τον καθοριστικό μάρτυρα. Το όνομα Μπερετάνος δεν ακούστηκε από τα χείλη της. Κι αυτό νομίζουμε ότι τα λέει όλα. Βοά για την προκατάληψη, τη σκοπιμότητα, την ανεντιμότητα.
