Αποκαλύψαμε την προηγούμενη εβδομάδα, ότι έχουν εκδοθεί τον Σεπτέμβρη του 2009 και το Φλεβάρη του 2005 από τον Γενικό Διευθυντή Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος (ΓΔΑΠΔΦΠ) του υπουργείου Γεωργίας Σ. Σαγρή και τον πρώην προϊστάμενο (νυν συνταξιούχο) της Διεύθυνσης Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος (ΔΠΑΦΠ) Ι. Σωτηρίου δύο παράνομες εγκύκλιοι, με τις οποίες επιτρέπεται η περίφραξη ιδιωτικών δασών, διακατεχόμενων δασών και δασών που έχουν κηρυχθεί αναδασωτέα. Καταγγείλαμε ότι έτσι άναψαν το πράσινο φως στους καταπατητές των διακατεχόμενων δασών (και όχι μόνο) να περιφράξουν αυτές τις εκτάσεις και έτσι να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα. Είτε δόμησης από τους ίδιους με βίλες είτε οικοπεδοποίησης και πούλησης σε τρίτους με πολύ υψηλό τίμημα. Ζητήσαμε δε την άμεση απόσυρση των παράνομων αυτών εγκυκλίων.
Στη συνέχεια ανακαλύψαμε ότι υπάρχει και άλλη παράνομη εγκύκλιος που εκδόθηκε το Νοέμβρη του 2000 από τον πρώην προϊστάμενο της ΔΠΔΦΠ (νυν συνταξιούχο) Ε. Διαμάντη.
Οι τρεις αυτοί κύριοι δεν είχαν το σθένος του συναδέλφου τους Κ. Στασινόπουλου, πρώην προϊστάμενου της ΔΠΔΦΠ, που το 1986 εξέδωσε δύο εγκυκλίους, με τις οποίες απαγόρευε την περίφραξη τόσο των διακατεχόμενων όσο και των ιδιωτικών δασών. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από τη δεύτερη εγκύκλιο που εκδόθηκε τον Οκτώβρη του 1986: «Σε συνέχεια του… εγγράφου μας… και μετά την απάντηση του δασαρχείου Κορίνθου… σας πληροφορούμε τα παρακάτω: Το μικρό δάσος που αναφέρεσθε είναι δημόσιο και για το λόγο αυτό απαγορεύεται η περίφραξη και όποια άλλη πράξη που μπορεί να θεωρηθεί σαν πράξη διακατοχής. Ακόμη και στην περίπτωση που κριθεί ότι είναι ιδιωτικό η περίφραξη απαγορεύεται». Ο Κ. Στασινόπουλος έκλεισε το δρόμο στους επίδοξους καταπατητές, απαγορεύοντας τις περιφράξεις ακόμη και ιδιωτικών δασών. Και ήρθαν τώρα οι θρασύτατοι αυτοί κύριοι να ακυρώσουν αυτές τις δύο εγκυκλίους.
Επίσης, οι κύριοι αυτοί δεν είχαν το σθένος των τριών δασαρχών Κορίνθου, που εξέδωσαν το 1973, το 1978 και το 1984 τρεις απαγορευτικές εγκυκλίους περίφραξης δασών και δασικών εκτάσεων. Ιδιαίτερα εκείνου του δασάρχη που το Σεπτέμβρη του 1973, δηλαδή κατά τη διάρκεια της φασιστικής δικτατορίας των συνταγματαρχών, εξέδωσε εγκύκλιο και με την οποία απαγόρευε και την περίφραξη των ιδιωτικών δασών (για οποιονδήποτε λόγο) και τη διατήρηση των υφισταμένων περιφράξεων.
Η απόφαση 1516/1993 του ΣτΕ, με την οποία απαγορεύτηκε η περίφραξη των δασών και των δασικών εκτάσεων, δεν είναι η μοναδική. Τον Αύγουστο του 1983, δηλαδή μια δεκαετία πριν, το ΣτΕ (Τμήμα Β’ Διακοπών, στο οποίο πρόεδρος ήταν ο Μ. Δεκλερής) στη γνωμοδότηση 558 για ένα σχέδιο ΠΔ του ΥΠΕΧΩΔΕ αποφάνθηκε ότι είναι παράνομη η περίφραξη των δασών και των δασικών εκτάσεων. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα: «Υπό του άρθρου 23 παρ. 1 του ν. 1337/1983 ορίζεται ότι επιτρέπονται κατ’ εξαίρεσιν οι περιφράξεις εντός ζώνης 500 μ. από της ακτής κ.λπ. προς προστασίαν καλλιεργειών ή άλλων ειδικών χρήσεων. Μεταξύ όμως των εκτάσεων εις τας οποίας επιτρέπεται η κατ’ εξαίρεσιν περίφραξις δεν δύναται, κατά την έννοια της προδιαληφθείσης διατάξεως, οπωσδήποτε να θεωρηθούν περιλαμβανόμεναι οι εκτάσεις αι οποίαι έχουν δασικόν χαρακτήρα (δάση και δασικαί εκτάσεις του άρθρου 1 του Ν. 998/1979)… Πέραν δε αυτού, η περίφραξις καθ’ αυτήν δεν συνιστά λόγο δημοσίου συμφέροντος χάριν του οποίου θα επιτρέπετο έστω και δια ρητής νομοθετικής διατάξεως προσβολή του δάσους. Επομένως κατά το σημείο τούτο το σχέδιον είναι παράνομον».
Είναι, λοιπόν, παράνομη από κάθε άποψη, από διάταξη νόμου και από το σύνταγμα, η περίφραξη των δασών και δασικών εκτάσεων. Εδώ και τώρα να πάρουν πίσω όλες τις κατάπτυστες, παράνομες εγκυκλίους, όσο και αν αυτό δεν είναι ευχάριστο σε εκείνους τους υπάλληλους που συνήργησαν σ’ αυτό το έγκλημα παρά τη θέλησή τους.