Το ρεπορτάζ των διπλανών στηλών δημοσιεύτηκε την περασμένη Κυριακή (4 Φλεβάρη) στην ιστοσελίδα μας, ενώ τη Δευτέρα έγινε ευρύτερα γνωστό (μέσω αναπαραγωγής του) στο Διαδίκτυο. Την Τρίτη 6 Φλεβάρη, πανικόβλητος ο γενικός διευθυντής Κ. Δημόπουλος έδωσε το έγγραφο του στελέχους της Τράπεζας Πειραιώς στη γραμματέα του, για να το καταγράψει ως εισερχόμενο έγγραφο της 6ης Φλεβάρη και να το χρεώσει στη Διεύθυνση Προστασίας Δασών και Αγροπεριβάλλοντος. Οχι όμως και στη Διεύθυνση Διαχείρισης Δασών, που έχει την κύρια αρμοδιότητα όσον αφορά τα Καταφύγια Αγριας Ζωής, την οποία αγνόησε. Ουσιαστικά, την αρμοδιότητα για έγκριση έρευνας σε ΚΑΖ την έχει αποκλειστικά η Διεύθυνση Διαχείρισης Δασών, ενώ η Διεύθυνση Προστασίας Δασών και Αγροπεριβάλλοντος έχει (μετά την πρόσφατη τροποποίηση του Οργανισμού του ΥΠΕΝ) την αρμοδιότητα να εκδίδει άδεια έρευνας για αυτοφυή χλωρίδα σε οικοτόπους (όχι άδεια έρευνας σε ΚΑΖ).
Και βέβαια, είναι άλλο η έρευνα και άλλο το πετσόκομμα των καλαμιώνων σε ΚΑΖ, που απαγορεύεται ρητά από την ισχύουσα νομοθεσία. Ιδού τι προβλέπει το άρθρο 5 (παράγραφοι 4.3.α και 4.3.β) του νόμου 3937/2011, που ορίζει τα ΚΑΖ και τις επιτρεπτές επεμβάσεις σ’ αυτά:
Καταφύγια Αγριας Ζωής
α) Ως καταφύγια άγριας ζωής χαρακτηρίζονται φυσικές περιοχές (χερσαίες, υγροτοπικές ή θαλάσσιες), που έχουν ιδιαίτερη σημασία ως σημαντικοί τόποι ανάπτυξης της άγριας χλωρίδας ή ως βιότοποι αναπαραγωγής, διατροφής, διαχείρισης ειδών της άγριας πανίδας (…)
β) Μέσα στα καταφύγια άγριας ζωής απαγορεύονται η θήρα, οι αγώνες κυνηγετικών ικανοτήτων σκύλων δεικτών, η αλιεία, η σύλληψη της άγριας πανίδας, η συλλογή της άγριας χλωρίδας, η καταστροφή των φυτοφρακτών, η αμμοληψία, η αποστράγγιση, η επιχωμάτωση και αποξήρανση ελωδών εκτάσεων, η ρύπανση των υδατικών συστημάτων, η διάθεση ή απόρριψη αποβλήτων, η ανάπτυξη ιχθυοκαλλιεργειών, η διενέργεια στρατιωτικών ασκήσεων, καθώς και η υπαγωγή έκτασης καταφυγίου σε πολεοδομικό ή ρυμοτομικό σχεδιασμό. Επιτρέπεται η εγκατάσταση παρατηρητηρίων της άγριας πανίδας.
Απαγορεύεται, λοιπόν, «η συλλογή της άγριας χλωρίδας». Γι’ αυτό και σωστά ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δασών Κορίνθου Παναγιώτης Καλλίρης, ως αρμόδιος για τις επεμβάσεις στο ΚΑΖ της Λίμνης Στυμφαλίας και ως ο άνθρωπος που έχει δώσει μάχη για να γίνει ο υδροβιότοπος στη Λίμνη Στυμφαλίας Καταφύγιο Αγριας Ζωής, γνωμοδοτεί ότι δεν μπορεί να γίνουν δεκτές οι απανωτές αιτήσεις της Πειραιώς για πετσόκομμα εκατοντάδων στρεμμάτων καλαμιώνων.
Ο υδροβιότοπος της Λίμνης Στυμφαλίας έγινε ΚΑΖ με απόφαση του γενικού γραμματέα Περιφέρειας Πελοποννήσου στις 30 Γενάρη του 2003. Στην απόφαση αυτή μνημονεύεται ο ρόλος που έπαιξε ο Π. Καλλίρης στη λήψη αυτής της απόφασης: «9.Την από 15.2.2002 εισηγητική έκθεση του Δασολόγου Καλλίρη Παναγιώτη που υπηρετεί στο Δασαρχείο Κορίνθου, που μας υποβλήθηκε με την 3226/17.6.2002 θετική πρόταση του προαναφερόμενου Δασαρχείου, απ’ όπου προκύπτει η ανάγκη ίδρυσης μόνιμου Καταφυγίου Αγριας Ζωής στην περιοχή Λίμνης Στυμφαλίας Κορινθίας Ομώνυμου Δήμου και Απέλαυρου όρους περιοχής Κοινότητας Αλέας Αργολίδας, για τους λόγους που αναλυτικώς αναφέρονται σ’αυτή».
Το ΚΑΖ της Λίμνης Στυμφαλίας, σύμφωνα με την απόφαση, είναι έκτασης 31 χιλιάδων στρεμμάτων, η δε τήρηση της απόφασης ανατέθηκε στα όργανα της Δασικής Υπηρεσίας. Αυτό ισχύει μέχρι σήμερα, σύμφωνα με το νόμο 3937/2011 (άρθρο 5, παράγραφος 4.3).
Ανακύπτουν, λοιπόν, κρίσιμα ερωτήματα. Θα τολμήσουν οι Α. Καπετάνιος και Αδ. Γραικιώτη να εισηγηθούν στον προϊστάμενο της ΓΔΔΔΠ να εγκριθεί το πετσόκομμα των 400 στρεμμάτων καλαμιώνων, αγνοώντας τη Διεύθυνση Διαχείρισης Δασών που, όπως αναφέραμε, έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα για την έγκριση άδειας έρευνας σε ΚΑΖ; Μπορούν στα σοβαρά να εισηγηθούν το πετσόκομμα των 400 στρεμμάτων, όταν απαγορεύεται ρητά η συλλογή της χλωρίδας στα ΚΑΖ;
Πιστεύουμε, ότι ως υπηρεσιακοί παράγοντες αυτής της Διεύθυνσης είναι αναρμόδιοι να εισηγηθούν την παραμικρή επέμβαση στο ΚΑΖ της Λίμνης Στυμφαλίας. Και αυτό πρέπει να απαντήσουν στον Κ. Δημόπουλο.