Αν δεν υπήρχε ο τίτλος της ανακοίνωσης, ενδεχομένως να μην ασχολούμασταν με τη νεοσύστατη «Κίνηση για την Υπεράσπιση της Πόλης και του Αλσους», που εμφανίστηκε πριν από μερικές μέρες μέσω του ηλεκτρονικού Τύπου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Οταν, όμως, διαβάζεις τον τίτλο «Ας μιλήσουμε επιτέλους ανοιχτά για το γήπεδο Μελισσανίδη», δεν μπορείς να μην αγανακτήσεις. Ιδιαίτερα για εκείνο το «επιτέλους». Εμφανίζονται κάποιοι (αδιάφορο ποιοι είναι, αν είναι πολλοί ή λίγοι) και μας καλούν «να μιλήσουμε επιτέλους ανοιχτά», όταν άλλοι κάνουν ακριβώς αυτό, εδώ και τουλάχιστον ενάμιση χρόνο, σηκώνοντας και τις συνέπειες του ότι «μιλούν ανοιχτά».
Από τις στήλες αυτής της εφημερίδας μιλάμε όχι μόνο ανοιχτά, αλλά και επώνυμα, συνεχίζοντας τις πολύμορφες παρεμβάσεις μας (πέρα από τις αποκαλύψεις) για την υπεράσπιση του άλσους και της Νέας Φιλαδέλφειας από τα αρπακτικά-καταστροφικά σχέδια του Μελισσανίδη. Ομως δεν αναφερόμαστε μόνο, ούτε κυρίως σ’ εμάς. Αναφερόμαστε σ’ αυτούς που ξεκίνησαν ως Πρωτοβουλία Κατοίκων και εξελίχτηκαν σε Συντονιστικό Κατοίκων, αντιμετωπίζοντας τους τραμπουκισμούς και τις επιθέσεις των μπράβων του Μελισσανίδη. Αν λοιπόν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη «επιτέλους», η μόνη σωστή χρήση της είναι στη φράση: Επιτέλους, λίγη τσίπα, κύριοι της νεότευκτης κίνησης.
Δεν πρόκειται σίγουρα για κάποιο φραστικό ολίσθημα. Αντίθετα, πρόκειται για προσπάθεια να τεθεί το ζήτημα «από μηδενική βάση», ώστε να τεθούν τα πάντα υπό τις στοργικές φτερούγες της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβούλιου Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας. Κάποιοι θεωρούν ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να μετατραπεί ο κόσμος που πάλεψε και μάτωσε γι’ αυτή την υπόθεση σε αριστερό μαϊντανό στην αυλή του δημαρχείου. Για να λέμε την αλήθεια, έτσι αντιλαμβάνονταν πάντοτε το ρόλο τους, άλλο αν οι περιστάσεις δεν τους επέτρεψαν να μετατρέψουν το κίνημα (όσο υπήρχε ως τέτοιο, δηλαδή όσο ανέπτυσσε δράση) σε ουραγό της πολιτικής του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ.
Εάν επρόκειτο μόνο για μια στροφή στην (ας την πούμε) τακτική, και πάλι δε θ’ ασχολούμασταν με τη νεοσύστατη κίνηση. Δικαίωμα του καθένα είναι να επιλέξει το χώρο αναφοράς του. Αλλος επιλέγει την κοινωνία, άλλος επιλέγει τους θεσμούς του αστικού κράτους. Ομως η στροφή στην (ας την πούμε) τακτική συνοδεύεται και από αλλοίωση των διακηρυγμένων στόχων του κινήματος που αναπτύχθηκε την τελευταία διετία. Κι αυτό δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους. Αν οι συντάκτες της ανακοίνωσης ήθελαν να είναι συνεπείς με τον εαυτό τους και έντιμοι έναντι των αναγνωστών τους, θα έπρεπε να βάλουν τίτλο: «Ας μιλήσουμε επιτέλους με τον τρόπο που μιλά η δημοτική πλειοψηφία για το γήπεδο Μελισσανίδη».
Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι μια νεότευκτη κίνηση αποφεύγει να ασκήσει οποιαδήποτε κριτική στη δημοτική αρχή για την μέχρι τώρα στάση της, αλλά περιορίζεται σε προτροπές για το τι πρέπει να κάνει από τώρα και μετά. Προτροπές οι οποίες μάλιστα παραβιάζουν ανοιχτές θύρες, αφού ήταν δεδομένο ότι η δημοτική πλειοψηφία θα απέρριπτε τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του γηπέδου Μελισσανίδη. Οταν καλείς ένα θεσμικό όργανο να κάνει αυτό που είναι γνωστό ότι θα κάνει, τότε απλά χτίζεις το σκηνικό για να σταθείς μετά και να της απονείμεις τα εύσημα. Αυτό το κολπάκι είναι τόσο παλιό και τόσο πολυχρησιμοποιημένο, που μόνο ως φάρσα λειτουργεί πλέον.
Θα περίμενε κανείς από ανθρώπους που καλούν τη δημοτική αρχή να εξαντλήσει τα πολιτικά και νομικά μέσα που διαθέτει, να της υπενθυμίσουν μια καραμπινάτη παρανομία που έχει διαπράξει. Ποια είναι αυτή; Οτι αποδέχτηκε και πρωτοκόλλησε τη μελέτη υψομέτρων για το γήπεδο, που κατέθεσε η συμφερόντων Μελισσανίδη «Δικέφαλος 1924 ΑΕ», η οποία δεν έχει (ούτε μπορεί να αποκτήσει) καμιά ιδιοκτησιακή σχέση με το οικόπεδο ιδιοκτησίας ελληνικού δημοσίου, που έχει παραχωρηθεί μόνο κατά χρήση, διοίκηση και διαχείριση στο ερασιτεχνικό σωματείο ΑΕΚ, το οποίο δεν μπορεί να το παραχωρήσει σε οποιονδήποτε τρίτο και δη σε μια κερδοσκοπικού χαρακτήρα ανώνυμη εταιρία. Το θέμα έχει πλέον εγερθεί και ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων (εκκρεμεί αγωγή μέλους της ερασιτεχνικής ΑΕΚ για την ακύρωση της γενικής συνέλευσης-παρωδία, αλλά και της σύμβασης παραχώρησης καθεαυτής), ενώ εξετάζεται εδώ και καιρό και από το Αυτοτελές Τμήμα Νομοθετικής Πρωτοβουλίας και Εργου του ΥΠΕΚΑ. Εχουμε δημοσιεύσει αναλυτικά και το σχετικό ρεπορτάζ (αποκλειστικά δικό μας) και πλήρη νομική επιχειρηματολογία, ώστε οι συντάκτες της ανακοίνωσης να μην μπορούν να επικαλεστούν άγνοια. Το ελάχιστο που θα περίμενε κανείς είναι να ζητήσουν από το Δήμο να αποκαταστήσει την τρωθείσα νομιμότητα και να επιστρέψει τη Μελέτη Υψομέτρων στην εταιρία του Μελισσανίδη, διότι δεν νομιμοποιείται να την καταθέσει στις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου. Η παράλειψη κάθε άλλο παρά τυχαία είναι, δεδομένου ότι το ζήτημα έχει εγερθεί στο παρελθόν και από το Συντονιστικό Κατοίκων.
Θα περίμενε κανείς, επίσης, αφού οι συντάκτες της ανακοίνωσης περιορίζονται σε προτροπές προς το Δήμο, την Περιφέρεια και την κυβέρνηση, να ζητήσουν από το Δήμο, όχι να μπει σε συζήτηση επί του περιεχομένου της ΜΠΕ, αλλά να την απορρίψει καταρχήν για τυπικούς-νομικούς λόγους, διότι αυτή η μελέτη έχει κατατεθεί από τη «Δικέφαλος 1924 ΑΕ», η οποία δεν νομιμοποιείται να εμφανίζεται ως ιδιοκτήτης μιας έκτασης, την οποία δεν μπορεί ν’ αποκτήσει και ως φορέας ενός έργου, το οποίο δεν μπορεί να κατασκευάσει. Η δημοτική αρχή (όπως και οι συντάκτες της ανακοίνωσης) γνωρίζει πολύ καλά, χάρη στο δικό μας ρεπορτάζ και τα έγγραφα που έχουμε δημοσιοποιήσει, ότι η αρμόδια για την αδειοδότηση υπηρεσία του ΥΠΕΚΑ (ΔΟΚΚ) έχει ζητήσει από τις 29 Αυγούστου του 2014 από τη «Δικέφαλος 1924 ΑΕ» να πιστοποιήσει ότι δικαιούται να ζητήσει Εγκριση και Αδεια Δόμησης για το γήπεδο και έκτοτε το θέμα εκκρεμεί στις υπηρεσίες του υπουργείου.
Γνωρίζει, επίσης, ότι πλέον εκκρεμεί και αγωγή ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων για την ακύρωση της σύμβασης παραχώρησης προς τη «Δικέφαλος 1924 ΑΕ» και επομένως, βάσει των αρχών και των κανόνων της χρηστής διοίκησης, δεν επιτρέπεται ουδεμία παρέμβαση που θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως νομιμοποίηση κάποιας πλευράς. Αυτό είναι το μείζον θέμα που έπρεπε να εγείρει ο δήμος Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας και όχι να μπαίνει στη συζήτηση για τη ΜΠΕ της «Δικέφαλος 1924 ΑΕ» σα να μην τρέχει τίποτα, νομιμοποιώντας έτσι εμμέσως την εταιρία του Μελισσανίδη. Σ’ αυτό το μείζον ζήτημα, όμως, δεν κάνει καμιά προτροπή προς το Δήμο η ανακοίνωση.
Δεν ζητούν από το Δήμο να τηρήσει κατ’ ελάχιστον τη νομιμότητα σ’ αυτό το θέμα, όμως του ζητούν να κάνει κατ’ ελάχιστον κάτι άλλο: «Πρέπει να εξαντλήσει τα πολιτικά και νομικά μέσα που διαθέτει για να επιβάλλει την τροποποίηση της μελέτης του έργου προς όφελος της πόλης, κατ' ελάχιστον στη βάση των πορισμάτων του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και της ομάδας ειδικών επιστημόνων»!
Το αγαπημένο σπορ των οπορτουνιστών, που αυτοκολακεύονται να θεωρούν τους εαυτούς τους μεγάλους τακτικιστές, είναι οι «πολλαπλές γραμμές άμυνας». Στην πραγματικότητα, επιδιώκουν αυτό που παρουσιάζουν ως «κατ’ ελάχιστο» ή «τελευταία γραμμή άμυνας». Τα υπόλοιπα είναι οπορτουνιστική σάλτσα. Ετσι και η νεόκοπη κίνηση, αφού λέει διάφορα, καταλήγει να προτείνει ως «ελάχιστο» την τροποποίηση της μελέτης του έργου προς όφελος της πόλης! Τι σημαίνει αυτό; Πλήρη αποδοχή του νόμου 4277/2014. Νομιμοποίηση του Μελισσανίδη, με προεξόφληση ότι όλα θα περάσουν και το τελευταίο που θ’ απομείνει θα είναι κάποιο «σουλούπωμα» του φαραωνικού του σχεδίου.
Τα πράγματα, όμως, μπορεί να είναι ακόμη χειρότερα. Μπορεί να μην έχουμε να κάνουμε απλώς με τη συνήθη οπορτουνιστική ηττοπάθεια και την άκαπνη υποχώρηση μπροστά στον «υπέρτερο εχθρό». Μπορεί να έχουμε να κάνουμε με το πρώτο βήμα προς έναν… «έντιμο συμβιβασμό». Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί η εξής παράγραφος της ανακοίνωσης; «Το σχέδιο Μελισσανίδη εξακολουθεί να βρίσκεται στο τραπέζι, αν και πρόκειται για ένα σχέδιο αμφίβολης νομιμότητας και αμφίβολης χρησιμότητας για τη Νέα Φιλαδέλφεια, την Αττική γενικότερα και την ΑΕΚ ειδικότερα»!
Αμφίβολης νομιμότητας και αμφίβολης χρησιμότητας! Δηλαδή, μπορεί τελικά να γίνει και νόμιμο και χρήσιμο, με λίγο μερεμέτισμα. Για έναν ακόμη «έντιμο συμβιβασμό» ζούμε, ρε γαμώτο!
Οταν το καταστροφικό σχέδιο Μελισσανίδη βαφτίζεται «αμφίβολης νομιμότητας» και «αμφίβολης χρησιμότητας», εύλογο είναι να βαφτιστεί και ο Μελισσανίδης «αμφιλεγόμενος επιχειρηματίας»! Στην ελληνική γλώσσα το επίθετο αμφιλεγόμενος σημαίνει «επιδεχόμενος διαφορετικών ερμηνειών ή διαφορετικών εκδοχών». Μια χαρά στρώνεται το έδαφος, ακόμα και σ’ αυτό το επίπεδο, για τον «έντιμο συμβιβασμό», αφού η νίκη της κοινωνίας έχει αποκλειστεί εκ των προτέρων από εκείνους που κοιτάζουν το δάχτυλο και όχι το φεγγάρι.
Επίσης, το τεράστιο ενδιαφέρον που επιδεικνύουν οι συντάκτες της ανακοίνωσης για την ΑΕΚ δεν είναι καθόλου αθώο. Στην ανακοίνωση διαβάζουμε ότι για την ΑΕΚ το σχέδιο Μελισσανίδη «είναι η αφαίρεση για πενήντα χρόνια του σημαντικότερου περιουσιακού στοιχείου του ερασιτεχνικού σωματείου». Από πού κι ως πού περιουσιακό στοιχείο του σωματείου ένα οικόπεδο που του έχει παραχωρηθεί μόνο κατά χρήση, διοίκηση και διαχείριση και υπό τον όρο ότι θα το χρησιμοποιεί για κοινωφελή σκοπό; Μήπως η νεόκοπη κίνηση συμμερίζεται την άποψη ορισμένων αντιπολιτευόμενων τον Μελισσανίδη, ότι το οικόπεδο ανήκει στην ερασιτεχνική ΑΕΚ λόγω χρησικτησίας; Αν έχουν αυτή την άποψη (όπως υπονοείται από την ανακοίνωσή τους), να βγουν να το πουν ανοιχτά, εισπράττοντας τη νομική χλεύη και την κοινωνική οργή.
Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά ακόμη γι’ αυτή την οιονεί κίνηση, όμως ο χώρος δεν το επιτρέπει. Θα περιοριστούμε μόνο σε ένα. Ζητούν από το Δήμο «να αποτρέψει τον ακρωτηριασμό της πόλης κατά τα 500 περίπου στρέμματα του δάσους που επιφέρει το ΡΣΑ». Αυτό το πράγμα, κύριοι, έχει ήδη γίνει με το νόμο 4280/2014. Η ιστορία «μητροπολιτικά πάρκα» έλαβε τέλος. Επειδή η μνήμη σας γίνεται σκοπίμως ασθενής (όταν κάνετε τα ανοίγματα προς τη δημοτική αρχή), σας θυμίζουμε ότι –πέρα από εμάς, που έχουμε εγείρει αυτό το ζήτημα από τον Αύγουστο του 2014- το νομικό γραφείο που συνέταξε την προσφυγή του Δήμου στο ΣτΕ ενάντια στο σχέδιο Μελισσανίδη υποστήριξε το ίδιο. Είναι άλλης τάξης ζήτημα να λέμε ότι πρέπει και τυπικά να καταργηθεί το άρθρο 43 του Ν. 4277/2014 και η διάταξη για τα μητροπολιτικά πάρκα, διότι κατισχύει ο μεταγενέστερος Ν. 4280/2014, και άλλο να σηκώνουμε ψεύτικο κουρνιαχτό περί μητροπολιτικού πάρκου.
Η δημοτική αρχή έχει ενημερωθεί και από επιστημονικούς συμβούλους της και –ατύπως- από αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες, ότι ο Ν. 4280/2014, που αφορά όλα τα άλση της χώρας, κατισχύει και επομένως το καθεστώς του άλσους δεν αλλάζει (δεν μετατρέπεται σε μητροπολιτικό πάρκο, ούτε μπορεί να αποκοπεί απ’ αυτό το 5% και να δοθεί για αθλητικές εγκαταστάσεις). Παρά ταύτα, επιμένει δημόσια να επισείει τον κίνδυνο μετατροπής του άλσους σε μητροπολιτικό πάρκο και απόσπασής του από τη διαχείριση του Δήμου. Αυτό από τη μια λειτουργεί σαν άλλοθι για τα νταραβέρια με τον Μελισσανίδη και τους ανθρώπους του και από την άλλη στήνει σκηνικό αυριανού θριάμβου, ότι δήθεν χάρη στις ενέργειες της δημοτικής αρχής γλίτωσε το άλσος από τη μετατροπή του σε μητροπολιτικό πάρκο και παραμένει στη διαχείριση του Δήμου.
Ο αγώνας για την υπεράσπιση του άλσους και της Νέας Φιλαδέλφειας από τα καταστροφικά σχέδια του Μελισσανίδη συνεχίζεται. Και συνεχίζεται με ένα στόχο: να ακυρωθεί αυτό το καταστροφικό σχέδιο. Εκείνοι που κάνουν παιχνιδάκια με τον Μελισσανίδη, εκείνοι που αναζητούν «συμβιβαστικές λύσεις», αλλά και οι όψιμοι σύμμαχοί τους, θα μας βρίσκουν συνέχεια απέναντί τους.