Το γιγαντοπανό της Στρούγκας, που κρεμάστηκε σε κτίριο στην κεντρική πλατεία της Νέας Φιλαδέλφειας και δέσποζε στον χώρο της συγκέντρωσης που έγινε την περασμένη Δευτέρα, έδινε τον διαφορετικό τόνο. Ποιος ήταν αυτός; Τον περιγράφει με γλαφυρό τρόπο το editorial του «Χαμπεριού», της εφημερίδας της Στρούγκας. Ενα τετρασέλιδο φύλλο τυπώθηκε ειδικά γι' αυτήν τη συγκέντρωση και μοιραζόταν στον κόσμο. Αξίζει τον κόπο να παραθέσουμε ολόκληρο το editorial:
Δημοκρατία για τι;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην πόλη μας υπάρχει πρόβλημα δημοκρατίας, με την αστική έννοια του όρου. Και δεν υπάρχει μόνο τους τελευταίους τρεις μήνες, που ένα τάγμα εφόδου, οργανωμένο με καθαρά φασιστικά χαρακτηριστικά, δέρνει, απειλεί, βανδαλίζει, απαγορεύει. Υπάρχει τα τελευταία τρία χρόνια, με κάποια διαλείμματα ηρεμίας.
Αν όμως μείνουμε μόνο στο πρόβλημα δημοκρατίας, θα παγιδευτούμε την επιφάνεια των πραγμάτων, αφήνοντας κάτω από αυτήν την επιφάνεια να παίζονται βρόμικα παιχνίδια.
Το πρόβλημα δημοκρατίας έχει ειδικά χαρακτηριστικά. Εχει λόγους και αιτία. Δεν είναι το γενικό πρόβλημα δημοκρατίας, που υπάρχει έτσι κι αλλιώς σε κάθε αστικό κοινοβουλευτικό καθεστώς, αλλά ένα ειδικό πρόβλημα δημοκρατίας, που εστιάζεται στην καταστολή μιας ορισμένης άποψης, μιας ορισμένης πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς.
Το γνωστό τάγμα εφόδου εμφανίστηκε (στην πραγματικότητα στάλθηκε) και ανέλαβε δράση, όταν εμφανίστηκε αντίθεση αρχικά και αντίσταση στη συνέχεια στο συγκεκριμένο επιχειρηματικό σχέδιο. Στο σχέδιο του Δ. Μελισσανίδη.
Βεβαίως, υπάρχει κι ένας φασιστικός πυρήνας που θέλει να «καθαρίσει» γενικότερα τα πράγματα στη Φιλαδέλφεια-Χαλκηδόνα. Κι αυτός ο πυρήνας έχει έναν και μοναδικό στόχο, τον οποίο δεν τον κρύβει: τη Στρούγκα. Αυτός ο πυρήνας, όμως, θα ήταν εντελώς ανίσχυρος να κάνει οτιδήποτε (το είχε ξαναπροσπαθήσει στο παρελθόν και έσπασε τα μούτρα του), αν δε συνέβαινε η Στρούγκα να πρωτοστατήσει και να σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος για την υπεράσπιση του Αλσους από την επέλαση των καταστροφικών επιχειρηματικών συμφερόντων. Βρήκε, λοιπόν, την ευκαιρία –στο πλαίσιο του γενικότερου στόχου του τάγματος εφόδου- να λύσει και το ιδιαίτερο πρόβλημά του με τη Στρούγκα.
Αν είχαμε κάνει δήλωση μετάνοιας για την υπεράσπιση του Αλσους, δε θ’ αντιμετωπίζαμε σήμερα το ειδικό πρόβλημα δημοκρατίας. Το μεγάλο αφεντικό θα είχε μαζέψει τα σκυλιά του και όλοι μαζί θα περίμεναν… τα εγκαίνια του γηπέδου. Το πρόβλημα δημοκρατίας προκύπτει επειδή εξακολουθούμε να υπερασπιζόμαστε την πόλη και το άλσος της, όπως το κάναμε από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η επίθεση των επιχειρηματικών συμφερόντων.
Κάποιοι (λέγε με δημοτική αρχή), εκτιμώντας ότι συσσώρευσαν αρκετή πολιτική υπεραξία απ’ αυτή την υπόθεση, την κάνουν πλέον με ελαφρά πηδηματάκια. Περιορίζονται αποκλειστικά στο πρόβλημα δημοκρατίας (αποσιωπώντας τη γενεσιουργό αιτία του) και την ίδια στιγμή απεμπολούν τα δικαιώματα των κατοίκων της πόλης μας, εγκαταλείποντας τα δικαιώματα που τους δίνει ο νόμος (γνωμοδοτική αρμοδιότητα του Δήμου, η οποία εξακολουθεί να υφίσταται).
Δε θα τους ακολουθήσουμε, όπως δεν τους ακολουθήσαμε ποτέ. Εμείς δεν παίζουμε πολιτικάντικα παιχνίδια, εμείς δεν είμαστε παρακοιμώμενοι της εξουσίας, για μας υπέρτατο καθήκον είναι η υπεράσπιση της πόλης και του Αλσους μας. Θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε Θερμοπύλες, ξέροντας πως όσοι Εφιάλτες κι αν φανούν, οι Μήδοι δεν πρόκειται να περάσουν (όπως δεν πέρασαν μέχρι τώρα).
Μπορεί να πει κανείς ότι οι περισσότεροι από χίλιοι διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν στην πλατεία της Νέας Φιλαδέλφειας δεν ήταν πολλοί. Ομως, στις δεδομένες συνθήκες δεν ήταν λίγοι. Αρκεί να σκεφτούμε το κλίμα που έχει δημιουργηθεί στην πόλη το τελευταίο διάστημα και την απειλή ότι «μπορεί να ξαναγίνουν τα ίδια». Οι εικόνες από το Πανθεσσαλικό Στάδιο, γύρω από το οποίο συγκρούστηκαν δύο ορδές χούλιγκαν με δολοφονικές διαθέσεις, δρούσαν αποτρεπτικά για πολύ κόσμο. Γι' αυτό και ήταν ενθαρρυντική η παρουσία εκατοντάδων φιλαδελφειωτών, όπως μας είπαν οι σύντροφοι που γνωρίζουν την περιοχή και τον κόσμο της. Διά της απουσίας του έλαμψε και ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος, που το 2014 είχε στηρίξει με τη μαζική του παρουσία τη διαδήλωση που είχε διοργανωθεί (τη μεγαλύτερη πορεία που έχει γνωρίσει η Νέα Φιλαδέλφεια εδώ και χρόνια), ενώ τμήμα του συμμετείχε και στη φετινή διαδήλωση στις 16 Μάρτη, που απαγορεύτηκε από την αστυνομία. Το πρόσχημα ότι την πρωτοβουλία για τη συγκέντρωση είχε η δημοτική αρχή δεν αντέχει σε κριτική. Εκτός αν η συμμετοχή σε συγκεντρώσεις που οργανώνουν η ΓΣΕΕ με την ΑΔΕΔΥ ή διάφορα πολιτικά κόμματα ανήκει σε άλλη κατηγορία! Το μείζον δεν είναι ποιος έχει την πρωτοβουλία να κάνει ένα κάλεσμα, αλλά τι δυνατότητες παρέμβασης υπάρχουν και ποιο είναι το πολιτικό καθήκον της στιγμής.
Με δεδομένα όλα τα παραπάνω, λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι η συγκέντρωση της περασμένης Δευτέρας ήταν μια αναγκαία απάντηση, η οποία πέτυχε τον σκοπό της, δίνοντας μια ανάσα στον κόσμο της περιοχής. Κατά τα άλλα, η αγαστή συνεργασία αστυνομίας-τραμπουκαριού φάνηκε και πάλι. Μερικές δεκάδες συγκεντρώθηκαν και περιορίστηκαν σε ασχήμιες, χωρίς να έχουν επαφή με τη συγκέντρωση. Τους είπαν «καθήστε εδώ» και κάθησαν σαν ήσυχα παιδάκια, παρεούλα με τα ΜΑΤ, στο ύψος της Στρούγκας και του δημαρχείου. Ενώ τις άλλες φορές τους «αμόλησαν» για να σπείρουν τον τρόμο. Η συνεργασία ανάμεσα στις θεσμικές και τις εξωθεσμικές δυνάμεις καταστολής είναι κάτι παραπάνω από φανερή.
Κατά τα άλλα, τίποτα δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά. Και δεν πρόκειται ν' αλλάξει, αν δεν πλαισιωθεί από τον λαό της περιοχής ο αγώνας για την υπεράσπιση του άλσους και της πόλης από το καταστροφικό σχέδιο του Μελισσανίδη. Η δημοτική αρχή, μετά τη στοχοποίησή της από το «σύστημα Μελισσανίδη», προσπαθεί να αποποιηθεί των ευθυνών της, ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τη γνωστή (ν)τροπολογία, η οποία δεν έχει αφαιρέσει από τον Δήμο την υποχρεωτική γνωμοδοτική αρμοδιότητα στο ζήτημα των πολεοδομικών αλλαγών (υπογειοποίηση οδών, συνέπειες της υπογειοποίησης στους παρόδιους ιδιοκτήτες, στο οδικό σύστημα και στην κυκλοφοριακή μελέτη της περιοχής, νέα υψόμετρα κτλ.).
Χρειάζεται, λοιπόν, να ασκηθεί πίεση στη δημοτική αρχή ώστε να ασκήσει τη γνωμοδοτική της αρμοδιότητα και όχι να παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο. Και βέβαια, πρέπει να οργανωθεί ο έλεγχος πάνω στις υπηρεσίες του υπουργείου Υποδομών, για την αυστηρή τήρηση της νομιμότητας σε όλα τα επίπεδα (τα γράψαμε αναλυτικά στο προηγούμενο φύλλο). Κάποιοι έχουν κουραστεί, άλλοι έχουν απογοητευθεί και τα βλέπουν όλα μαύρα, εμείς όμως ξέρουμε ότι το καταστροφικό σχέδιο του Μελισσανίδη καρκινοβατεί εδώ και τρία χρόνια επειδή υπήρξε αγώνας ενάντιά του. Αυτός ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί μέχρι την τελική νίκη.