O συνταξιούχος δασολόγος Ι. Σωτηρίου στις 28 Φλεβάρη του 2005, με την ιδιότητα του προϊσταμένου της Διεύ-θυνσης Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος (ΔΠΔΦΠ) του υπουργείου Γεωργίας, εξέδωσε εγκύκλιο (αριθ. πρωτοκόλλου 91971/ 357), με την οποία επέτρεπε σε ιδιοκτήτες και διακατόχους δασικών εκτάσεων να περιφράζουν εκτάσεις. Πρόκειται για μια κατάπτυστη εγκύκλιο, γιατί αυτό απαγορεύεται, όπως θα δούμε στη συνέχεια, τόσο από την ισχύουσα νομοθεσία όσο και από αποφάσεις του ΣτΕ.
Στην Ανατολική Αττική, μετά τις πυρκαγιές του Αυγούστου, μαζικά οι καταπατητές δασικών εκτάσεων (σ’ αυτούς συμπεριλαμβάνουμε και τους διακατόχους δασικών εκτάσεων) έσπευσαν να περιφράξουν τις καμένες δασικές εκτάσεις, πολλές από τις οποίες, αν όχι όλες, είχαν κηρυχτεί από παλιά αναδασωτέες, εκμεταλλευόμενοι την κατάπτυστη εγκύκλιο Σωτηρίου.
Σε δασικές εκτάσεις που έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες απαγορεύεται η παραμικρή παρέμβαση από οποιονδήποτε τρίτο. Ακόμη και στους ιδιοκτήτες δασικών εκτάσεων (που έγιναν ιδιοκτήτες με περίεργες και στην ουσία παράνομες διαδικασίες) απαγορεύεται η παραμικρή παρέμβαση. Οι εμφανιζόμενοι ως διακάτοχοι στην Αττική είναι όλοι παράνομοι και επιπλέον ακόμη και στους «νόμιμους» απαγορεύεται οποιαδήποτε παρέμβαση, πόσο μάλλον η περίφραξη.
Ο Ι. Σωτηρίου αγνόησε προγενέστερη εγκύκλιο της ΔΠΔΦΠ, (7/10/1986-110463/ 7570) με την οποία απαγορεύ-τηκε η περίφραξη ιδιωτικού δάσους. Παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα: «Το μικρό δάσος που αναφέρεστε είναι δημόσιο και για τον λόγο αυτό απαγορεύεται η περίφραξη και όποια άλλη πράξη που μπορεί να θεωρηθεί σαν πράξη διακατοχής. Ακόμη και στην περίπτωση που κριθεί ότι είναι ιδιωτικό η περίφραξη απαγορεύεται».
Οι υπηρεσιακοί παράγοντες της Γενικής Διεύθυνσης Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος έμαθαν τηλεφωνικά (όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται στην εγκύκλιο που εξέδωσαν, με την οποία άναψαν το πράσινο φως στους καταπατητές να συνεχίσουν τις περιφράξεις) για τις παράνομες καταπατήσεις από τους διακατόχους δασικών εκτάσεων. Η προϊσταμένη της ΔΠΔΦΠ όφειλε να εκδώσει εγκύκλιο με την οποία να καταργεί την κατάπτυστη εγκύκλιο Σωτηρίου και να υποχρεώσει τόσο τους διακατόχους όσο και τους «ιδιοκτήτες» δασών να ξηλώσουν με δικά τους έξοδα την περίφραξη. Η προϊσταμένη απείχε από την έκδοση αυτής της εγκυκλίου και ο γενικός διευθυντής Σ. Σαγρής ανέλαβε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά υπογράφοντας αυτός τη νέα κατάπτυστη εγκύκλιο, με την οποία επιτρέπει να γίνουν παρεμβάσεις σε εκτάσεις που έχουν κηρυχτεί αναδασωτέες, λόγο για τον οποίο και μόνο έπρεπε να απαγορευτεί η περίφραξη. Ο Σ. Σαγρής, όμως, επιτρέπει τη συνέχιση της περίφραξης με μόνη την «υποχρέωση» να καταθέσει ο «ιδιοκτήτης» ή ο διακάτοχος μελέτη για να πάρει έγκριση από τις δασικές υπηρεσίες. Οχι μόνο αγνοεί κατάφορα αυτά που προαναφέραμε, αλλά και φτάνει στο σημείο να αποδέχεται την εγκύκλιο Σωτηρίου παρουσιάζοντάς την στην πρώτη παράγραφο με θετικό τρόπο.
Το 1984 και το 1987 ο δασάρχης Κορίνθου είχε απαγορεύσει σε ιδιώτη να διορθώσει περίφραξη δάσους. Θυμίζουμε αυτό που αναφέραμε παραπάνω, ότι ο προϊστάμενος της ΔΠΔΦΠ είχε υιοθετήσει τη στάση του δασάρχη Κορίνθου απαγορεύοντας την περίφραξη δάσους. Στη συνέχεια, το 1993 εκδικάστηκε αγωγή κατοίκου των Αθηνών κατά της απόφασης του δασάρχη Κορίνθου. Το Ε’ Τμήμα του ΣτΕ εκδίκασε αυτή την αγωγή και την απέρριψε βγάζοντας την απόφαση 1516. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα: «Κατ’ εφαρμογή των διατάξεων αυτών ο δασάρχης Κορίνθου (…) εξέδωκε κατά σειράν: τας υπ’ αριθμ. (…) δασικές απαγορευτικές διατάξεις, διά των οποίων απηγορεύθη η περίφραξη ιδιωτικών δασοτεμαχίων. (…) Προβάλλεται υπό του αιτούντος ότι η ανωτέρω δασική απαγορευτική διάταξις καθώς και η υπ’ αριθμ. 2553/22-6-1987 ατομική προς αυτόν πράξις του Δασάρχου διά της οποίας απερρίφθη αίτημα αυτού προς επισκευή των ελλειπόντων τμημάτων της περιφράξεως κτήματός του και διετάχθη η απομάκρυνσις και των ήδη ακεραίων τμημάτων της περιφράξεως ταύτης, είναι αντισυνταγματικαί, ως στερούσαι αυτόν του δικαιώματος προστασίας της ιδιοκτησίας του. Ο λόγος όμως αυτός ακυρώσεως είναι αβάσιμος και απορριπτέος, καθ’ όσον τα εν λόγω περιοριστικά μέτρα αποτελούντα νομίμους περιορισμούς της ιδιοκτησίας χάριν της προστασίας του δάσους, συνταγματικώς προστατευομένου αγαθού, και μη εκμηδενίζοντα το περιεχόμενο του δικαιώματος της ιδιοκτησίας, δεν έρχεται σε αντίθεση προς τας περί προστασίας αυτής συνταγματικές διατάξεις» (η έμφαση δική μας).
Το ΣτΕ, λοιπόν, απέρριψε το αίτημα των ιδιοκτητών που ζητούσαν να ακυρώσει τις αποφάσεις του δασάρχη Κορίνθου. Ο Σ. Σαγρής, όμως, αγνόησε και την απόφαση αυτή του ΣτΕ, όπως και όλη την ισχύουσα νομοθεσία, και νομιμοποίησε με την εγκύκλιο που εξέδωσε τις παράνομες περιφράξεις στην Αττική. Εγκύκλιο που, όπως σημειώσαμε, έπρεπε να εκδώσει η προϊσταμένη της ΔΠΔΦΠ Μ. Παφίλη. Μάλλον αυτή διαφώνησε και γι’ αυτό από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας κινητοποιήθηκε ο Σ. Σαγρής.
Εδώ και τώρα πρέπει να καταργηθούν και οι δύο κατάπτυστες εγκύκλιοι, Σωτηρίου και Σαγρή και να ξηλωθούν όλες οι περιφράξεις.