Στα σχολεία των ΗΠΑ, με πρόφαση την «ασφάλεια» των μαθητών, το μάτι «του μεγάλου αδερφού» είναι πανταχού παρών. Η τεχνολογική πρόοδος προσφέρει όλα τα εφόδια για να παρακολουθούνται ηλεκτρονικά οι μαθητές καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολείου.
Τι παλμικούς σαρωτές για να "επιταχύνουν τις γραμμές " των παιδιών που σχηματίζονται κατά τη διάρκεια του σχολικού γεύματος, τι βιομετρικά συστήματα πληρωμών για να «διαβάσουν» τη διάθεση των παιδιών σχετικά με το φαγητό, τι λογισμικά σάρωσης της ίριδας, τι RFID τσιπ παρακολούθησης, που εντοπίζουν κάθε βήμα των μαθητών μέσω υπολογιστή δεν έχουν εγκαταστήσει.
Τα παιδιά πρέπει να εξοικειωθούν στην ιδέα ότι ακόμη και η ιδιωτική τους ζωή, κάθε προσωπική τους στιγμή πρέπει να παραχωρηθεί στους κυρίαρχους. Πρέπει να αποδεχτούν να ζουν σε κλίμα τρομοκρατίας και ασφυκτικού ελέγχου από την εξουσία. Γιατί πώς αλλιώς μεγαλώνοντας θα γίνουν πρόθυμα στρατιωτάκια στα μακελειά των λαών που ετοιμάζουν τα αφεντικά της χώρας τους, πως θα περιορίζονται στο ρόλο του απαθούς θεατή ή και του χειροκροτητή των επιλογών τους, που έχουν στόχο τη διαιώνιση του συστήματος;
