Από τον άμβωνα του συνεδρίου που οργάνωσαν τα εκπαιδευτήρια Δούκα για το «σχολείο του μέλλοντος και το μέλλον του σχολείου», ο υφυπουργός Παιδείας Λυκουρέντζος παραδόθηκε σε ένα διαρκές παραλήρημα υπέρ της ιδιωτικής εκπαίδευσης σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες.
Είναι γνωστό ότι πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις-σχολεία λειτουργούν ως «λαγοί» για τις κυβερνητικές αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις», διοργανώνοντας κάθε φορά ανάλογες ημερίδες και «συνέδρια». Αυτή «η κολόνια κρατάει χρόνια», από τη «μεταρρύθμιση Αρσένη» ακόμη. Κάτι ανάλογο συνέβη και τώρα. Το «σχολείο του μέλλοντος» είναι προφανώς το σχολείο των χορηγών, της αξιολόγησης και της κατευθυνόμενης γνώσης αποκλειστικά σε τομείς και δεξιότητες που έχει ανάγκη η καπιταλιστική αγορά. Γι’ αυτό και ο Λυκουρέντζος δήλωσε πως έτρεξε αμέσως να ανταποκριθεί στην πρόσκληση, αφού το «θέμα του συνεδρίου βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση με τη δική μας (την κυβερνητική δηλαδή) πολιτική». Πόσο μάλλον όταν στο ακροατήριο παρευρίσκονταν και ο επίτροπος της ΕΕ στον τομέα της εκπαίδευσης, κατάρτισης, πολιτισμού και πολυγλωσσικότητας Jan Figel, ο οποίος βέβαια έδωσε και τα φώτα του στην ομήγυρη, εστιάζοντας στα σημεία που η ΕΕ θεωρεί ουσιαστικά για την επίτευξη του προγράμματος «Εκπαίδευση και Κατάρτιση 2010».
Ο υφυπουργός Παιδείας επανειλημμένα αναφέρθηκε στα «ευεργετικά αποτελέσματα» που μπορεί να επιφέρει ο «ανταγωνισμός» δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης. Και αυτά βέβαια δεν είναι άλλα από τη συνεχή απαξία του δημόσιου σχολείου από το ίδιο το κράτος, προς όφελος των σχολαρχών. Τέλος, έκλεισε με μια φράση, που δείχνει τον καημό της κυβέρνησης και του ίδιου για τη μη ευόδωση των προσπαθειών, ώστε να πέσει και το τελευταίο προπύργιο δημόσιας εκπαίδευσης, αυτής των πανεπιστημίων, μέσω της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος. «Να στείλουμε το μήνυμα στην ελληνική κοινωνία -είπε- ότι μπορούμε να τολμήσουμε περισσότερα. Αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα: πρακτικές σε άλλες κοινωνίες και σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ δε μπορεί στην Ελλάδα να είναι απαγορευμένος καρπός. Και αντιλαμβάνεστε ότι αναφέρομαι στην ανάγκη συνύπαρξης της ιδιωτικής με τη δημόσια εκπαίδευση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση».
