Φαταούλες καναλάρχες

Αυτή τη φορά δεν είχαν το πρόσχημα του νόμου Παππά. Οι βασικές διατάξεις αυτού του νόμου κρίθηκαν αντισυνταγματικές από το ΣτΕ, ο Παππάς ηττήθηκε κατά κράτος και ο Βούτσης ανέλαβε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, κατορθώνοντας τελικά να συνάψει συμφωνία με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και να εκλέξουν ένα ΕΣΡ κοινής αποδοχής, με πρόεδρο μάλιστα της επιλογής της ΝΔ. Αυτό το ΕΣΡ, αφού ανάγκασε τον Παππά να «σκουπίσει» ό,τι είχε απομείνει από τον νόμο του και να εκχωρήσει στο ΕΣΡ κάθε  αρμοδιότητα, «καθαρά» και χωρίς ασάφειες και διφορούμενα, κατέληξε σε απόφαση για εκχώρηση εφτά αδειών για κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας με τιμή εκκίνησης 35 εκατ. για κάθε κανάλι.
 
Είναι μια απόφαση του ΕΣΡ που έχει τη συναίνεση τουλάχιστον του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (τα περί «ανεξάρτητης Αρχής» είναι για τους αφελείς). Οι καναλάρχες, όμως, συμπεριφερόμενοι ως κράτος εν κράτει, προσέφυγαν στο ΣτΕ και εναντίον της απόφασης του ΕΣΡ. Τους φαίνονται λίγες οι εφτά άδειες και (κυρίως αυτό) πολλά τα 35 εκατ. της τιμής εκκίνησης.
 
Εχουν, βέβαια, το δικαίωμα προσφυγής στο ανώτατο διοικητικό δικαστήριο, μπορούμε να θυμηθούμε όμως χωρίς καμιά δυσκολία τι γράφουν τα παπαγαλάκια τους όταν πολίτες ή περιβαλλοντικές οργανώσεις ή συνδικαλιστικές οργανώσεις προσφεύγουν στο ίδιο δικαστήριο ζητώντας να ακυρωθούν αποφάσεις καταστροφικές για το περιβάλλον ή σε βάρος εργασιακών δικαιωμάτων ή σε βάρος της ποιότητας ζωής των κατοίκων διάφορων περιοχών. Οι πολίτες στοχοποιούνται, λοιδορούνται ως «ψυχωσικοί», «ιδεοληπτικοί» και τα παρόμοια, καταγγέλλονται ως εχθροί της προόδου και της ανάπτυξης.
 
Τι επιδιώκουν οι καναλάρχες με τη νέα προσφυγή τους; Να πάρουν τις άδειες ακόμα φτηνότερα και στο μεταξύ να κερδίσουν χρόνο, αναβάλλοντας για άγνωστο χρονικό διάστημα το διαγωνισμό. Το ζήτημα είναι αν το ΣτΕ θα τους κάνει και αυτή τη φορά το χατίρι, μολονότι δεν έχουν ανοιχτή πολιτική στήριξη. Εξακολουθούν όμως να έχουν δύναμη.