«Περιβάλλον» δεν έχουν μόνο οι πρωθυπουργοί και υπουργοί. Εχουν και οι Κομισάριοι. Την ώρα, λοιπόν, που ο Αλογοσκούφης κατέθετε στη Βουλή την έκθεση της Eurostat για την αναθεώρηση των ελληνικών δημοσιονομικών στοιχείων, στις Βρυξέλλες άνθρωποι του «περιβάλλοντος» του αρμόδιου Επιτρόπου Χ. Αλμούνια έκαναν δηλώσεις, σε συνεννόηση προφανώς με τον Αλογοσκούφη, ο οποίος στριμωγμένος καθώς είναι και βαλλόμενος για ερασιτεχνισμό όχι μόνο από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και από συναδέλφους του στην κυβέρνηση και από τον πρόεδρο του ΣΕΒ, αναζητά στήριξη στις Βρυξέλλες.
Το «περιβάλλον» του Αλμούνια, λοιπόν, αφού εξέφρασε την ικανοποίησή του για τη συνεργασία που είχαν οι υπηρεσίες τους με την ελληνική κυβέρνηση, ανακοίνωσε ανεπίσημα ότι θα υπάρξει παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Η πλάκα είναι πως ο Αλογοσκούφης όχι μόνο γνώριζε γι’ αυτή την απόφαση της Κομισιόν, αλλά το παίζει και άνετος δηλώνοντας ότι ποινές δεν μπορούν να επιβληθούν αναδρομικά. Φαίνεται πως όλα είναι συμφωνημένα ανάμεσα στον Αλογοσκούφη και τον Αλμούνια. Ακόμα και η παραπομπή. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι το «περιβάλλον» του Κομισάριου εμφανίζεται απολύτως σίγουρο ότι στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο η κυβέρνηση Καραμανλή θα αναλάβει επαρκείς και πειστικές δεσμεύσεις, ότι θα πάρει όλα τα απαιτούμενα μέτρα για την αποκατάσταση της δημοσιονομικής τάξης και την επαναφορά των δεικτών στα επίπεδα που απαιτούνται από τη συνθήκη του Μάαστριχτ.
Στο μεταξύ, μετά την Κομισιόν και ο ΟΟΣΑ αμφισβητεί ευθέως τις προβλέψεις και τους στόχους της κυβέρνησης για τους ρυθμούς ανάπτυξης και το έλλειμμα. Στις εκτιμήσεις του διεθνούς ιμπεριαλιστικού οργανισμού, που δόθηκαν στη δημοσιότητα μια μέρα μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης της Eurostat, εκτιμάται ότι το ελληνικό ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 3,2% το 2005 και 3,5% το 2006. Υπάρχει, δηλαδή, σαφής απόκλιση από το 3,9% που αναφέρεται ως πρόβλεψη-στόχος στον κρατικό προϋπολογισμό του 2005.
Η απόκλιση αυτή δεν έχει φιλολογική σημασία. Μια απόκλιση τόσο σημαντική θα επιβαρύνει και την εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού, κυρίως στο σκέλος των εσόδων, τα οποία θα υστερήσουν σημαντικά. Ετσι, θα υπάρξει απόκλιση και στο έλλειμμα. Ο Αλογοσκούφης και η κυβέρνηση επιμένουν ότι θα κατεβάσουν το έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 5,3% στο 2,8%. Η πρόβλεψη του ΟΟΣΑ είναι 3,5% για το 2005 και 3,2% για το 2006. Θεωρούν, δηλαδή, οι τεχνοκράτες του ΟΟΣΑ, ότι ούτε μετά διετία θα μπορέσει η ελληνική κυβέρνηση να κατέβει κάτω από την «οροφή» του Μάαστριχτ, που είναι 3%.
Η κυβέρνηση δεν δείχνει να της κακοπέφτουν καθόλου αυτές οι προβλέψεις των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Ούτε μέτωπο ανοίγει μαζί τους, ούτε σχόλια κάνει. Ο Αλογοσκούφης επαναλαμβάνει μονότονα ότι με μέτρα «ήπιας προσαρμογής» και χωρίς λογιστικές αλχημείες το έλλειμμα στα τέλη του 2005 θα είναι 2,8%.
Η ελλειμματολογία βολεύει την κυβέρνηση, διότι δημιουργεί το κατάλληλο ιδεολογικό κλίμα, ένα κλίμα εκβιαστικό, για να περνάει αντιλαϊκά μέτρα.Οταν όλη η συζήτηση παίρνει έναν καταστροφολογικό χαρακτήρα, όταν το δημοσιονομικό έλλειμμα παρουσιάζεται ως θηλιά στο λαιμό της χώρας, κυριαρχεί η σύγχυση και ο αποπροσανατολισμός και σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον τα μέτρα λιτότητας «στέκονται» έστω και σαν αναγκαίο κακό.
Ακόμα και με τα εργαλεία της αστικής πολιτικής οικονομίας, μια αύξηση του ελλείμματος δεν είναι καταστροφή, όταν υπάρχει κρίση. Αυτό δεν κάνουν η Γερμανία και η Γαλλία, που έχουν γράψει εκεί που δεν πιάνει μελάνη τις προειδοποιήσεις της Κομισιόν και επιμένουν σε ελλείμματα πάνω από 3%, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κρίση; Το έλλειμμα έχει αναγορευτεί σε άκαμπτο δείκτη από τους τραπεζίτες της ΕΕ, προκειμένου να στηριχτεί το ευρώ, ακόμα και όταν αυτή η στήριξη οδηγεί σε συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης, λόγω ανατιμήσεων των ευρωπαϊκών εμπορευμάτων έναντι του δολάριου.
Αυτή η οικονομική συζήτηση δεν μπορεί να γίνει, βέβαια, από τους εργαζόμενους. Το πιο σημαντικό γι’ αυτούς είναι να κατανοήσουν στοιχειωδώς τον μηχανισμό, να μάθουν τις αιτίες του ελλείμματος (που δεν είναι, βέβαια, ο δικός τους πλουτισμός) και να κρατήσουν μια αποφασιστική στάση: να αρνηθούν να σηκώνουν αυτοί τα βάρη της κρίσης.