Πωλείται όπως είναι επιπλωμένο με χιλιάδες αναμνήσεις φορτωμένο… Το παλιό λαϊκό τραγούδι θυμίζει η κυβέρνηση Καραμανλή καθώς προσπαθεί να διαφημίσει την ακίνητη ολυμπιακή πραμάτεια (με την κινητή, όση περίσσεψε από το πλιάτσικο, τα ψιλοκατάφερε) στους καπιταλιστές. Σηκώθηκε, λοιπόν, ο δάμαλος, πήρε μαζί του και τη Χάνει Πάλλη με το λάγνο βλέμμα και στήθηκαν μπροστά στις κάμερες, όπου άπλωσαν την πραμάτεια, όπως ακριβώς οι μικροπωλητές απλώνουν στο Μοναστηράκι τα αποφόρια προσπαθώντας να τα πουλήσουν σαν πρώτο πράμα.
Οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις, βέβαια, δεν είναι αποφόρια. Καινούργια τσιμεντένια μεγαθήρια είναι, πληρωμένα με τον ιδρώτα του ελληνικού λαού και θεμελιωμένα με εργατικό αίμα. Ομως, σ’ αυτές τις περιπτώσεις το ζόρι το έχει ο πωλών και όχι ο αγοράζων. Ο πωλών διαλαλεί την πραμάτεια με στεντόρεια φωνή και ο υποψήφιος αγοραστής κάθεται στη γωνία, μ’ ένα σαρδόνιο χαμόγελο στα χείλη και περιμένει το ξεβράκωμα, όπως λέγεται στην εμπορική πιάτσα.
Ο δάμαλος το ‘παιξε βαρύ πεπόνι στη διαδικασία του δημοπρατήριου. «Οι εγκαταστάσεις παραμένουν δημόσια περιουσία», είπε (αλήθεια, ξέρει κανέναν καπιταλιστή τόσο μαλάκα που να θέλει να δεσμεύσει κεφάλαια για να τις αγοράσει, όταν μπορεί να τις νοικιάσει έναντι εξευτελιστικού αντιτίμου;). Οσο για τις τελικές αποφάσεις, «θα ληφθούν μετά από ευρύ, εντατικό, ανοιχτό διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες» (εντάξει, μεγάλε, μας έπεισες). Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε η Χάνει, η οποία έκλεισε το μάτι (τέλος πάντων, αποπειράθηκε να το κλείσει) με νόημα και κάλεσε τους υποψήφιους αγοραστές να πλειοδοτήσουν. Για να διαφημίσει μάλιστα την πραμάτεια, ανακοίνωσε ότι μέσα στο Δεκέμβρη θα κατατεθεί στη Βουλή ο σχετικός νόμος, στον οποίο θα ενσωματωθούν όλες οι επιχειρηματικές προτάσεις για αλλαγή χρήσεων γης, αύξηση των συντελεστών δόμησης κατά παρέκκλιση από τα ισχύοντα κ.λπ. κ.λπ.