Οταν δημοσιεύτηκε ο κρατικός προϋπολογισμός του 2011 τον χαρακτηρίσαμε κωλόχαρτο χωρίς καμιά σημασία και εξηγήσαμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε αναλύσεις με βάση τα αριθμητικά του δεδομένα, γιατί είναι σκέτη αυθαιρεσία, καθαρό μπαλαμούτι, μόνο και μόνο για να υπάρχει κάτι να ψηφίσει η Βουλή. Το συμπέρασμα αυτό επιβεβαιώνεται και από το νέο επικαιροποιημένο Μνημόνιο.
Διαβάζουμε, για παράδειγμα, στο Μνημόνιο, ότι με τις μεταρρυθμίσεις στον τομέα της Υγείας θα εξοικονομηθεί 0,5% του ΑΕΠ. Στον προϋπολογισμό του 2011, όμως, γίνεται λόγος για εξοικονόμηση 0,9% του ΑΕΠ. Η διαφορά κάθε άλλο παρά αμελητέα είναι, αφού μιλάμε σχεδόν για 1 δισ. ευρώ (για την ακρίβεια 914 εκατομμύρια).
Διαβάζουμε, επίσης, στο Μνημόνιο, ότι από τις μεταρρυθμίσεις στις δημόσιες επιχειρήσεις θα εξοικονομηθεί 1/3% του ΑΕΠ, που σε μέγεθος μας κάνει 761 εκατ. ευρώ. Στον κρατικό προϋπολογισμό το ποσό αυτό ανεβαίνει στα 800 εκατ. ευρώ, ενώ στο πολυνομοσχέδιο-σκούπα γίνεται λόγος για 400 εκατ. ευρώ. Εκτός από την αναξιοπιστία, πρέπει να περιμένουμε και νέα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα σε σχέση με τη λειτουργία των δημόσιων επιχειρήσεων, προκειμένου να πιαστεί ο στόχος που θέτει το Μνημόνιο.
Το πόσο κωλόχαρτο είναι ο προϋπολογισμός φαίνεται και από την εξής αναφορά του Μνημόνιου: «Η κυβέρνηση εκτελεί τον προϋπολογισμό σύμφωνα με το παρόν Μνημόνιο. Η κυβέρνηση δεσμεύεται να θεσπίσει πρόσθετα μέτρα αν χρειαστούν ώστε να πετύχει τους δημοσιονομικούς στόχους». Μόνο αποικιοκράτες προς αποικίες θα απευθύνονταν μ’ αυτόν τον τρόπο. Λένε ευθέως, ότι ο προϋπολογισμός που θα ψηφίσει η Βουλή δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχει η εκτέλεσή του σύμφωνα με το Μνημόνιο και με πρόσθετα μέτρα αν δεν πιάνονται οι στόχοι.
