Συνέβη και αυτό, στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σύμφωνα με δημοσιεύματα (patris.gr, aftodioikisi.gr), γονείς μαθητών Β΄ Δημοτικού σε σχολείο του Ηρακλείου ενημερώθηκαν από την διεύθυνση του σχολείου ότι εξαιτίας της έλλειψης χώρου, οι μαθητές θα μεταφερθούν σε γκαρσονιέρα που βρίσκεται στην περιοχή για να κάνουν το μάθημά τους (ο δήμος ισχυρίζεται ότι πρόκειται για μισθωμένο χώρο που προορίζεται για αίθουσα διδασκαλίας)!
Θα μεταβαίνουν, λέει, σαν γκρουπάκι μαζί με την δασκάλα τους στην γκαρσονιέρα για την ώρα διδασκαλίας και στη συνέχεια θα επιστρέφουν στο σχολείο την ώρα του διαλείμματος για να παίξουν με τα άλλα παιδιά!
Στους γονείς έπεσαν κυριολεκτικά τα μαλλιά με το άκουσμα της είδησης. Αγανάκτισαν και οργίστηκαν. Και με το δίκιο τους. Και αναρωτιούνται αν πληρούνται συνθήκες ασφάλειας σε όλο αυτό και πώς είναι δυνατόν εν έτει 2025 να μην μπορούν να βρουν λύση στα κτιριακά προβλήματα.
Μπορούν και παραμπορούν λέμε εμείς. Οταν η δημόσια εκπαίδευση αντιμετωπίζεται από το αστικό σύστημα σαν πάρεργο και ταλανίζεται επί έτη από την χρόνια υποχρηματοδότηση, όταν δεν υπάρχει στεγαστική πολιτική για τα δημόσια σχολεία και έχει καταργηθεί ο ΟΣΚ, όταν στους δήμους δίνονται ελάχιστα χρήματα για την μελέτη και ανέγερση νέων σχολικών υποδομών καθώς και για έργα συντήρησης, βελτίωσης, επισκευής των υφιστάμενων διδακτηρίων και οι δήμοι λειτουργούν ως το μακρύ χέρι του κράτους και ως ψηφοθηρικοί και φορομπηχτικοί μηχανισμοί, τότε όλα είναι πιθανά. Γι’ αυτό οι «πρόχειρες λύσεις» των σχολείων που στεγάζονται σε κοντέινερς έχουν γίνει μόνιμες, γι’ αυτό και νηπιαγωγεία στεγάζονται σε μαγαζιά με τζαμαρίες και χωρίς αυλές, γι αυτό και μισθώνονται «αίθουσες διδασκαλίας» σε γκαρσονιέρες, γι’ αυτό και παστώνονται οι μαθητές σε 25άρια τμήματα, γι’ αυτό και συγχωνεύονται τμήματα και καταργούνται σχολικές μονάδες.
Μία είναι η διέξοδος. Ο συνεχής, επίμονος, μαζικός διεκδικητικός αγώνας εκπαιδευτικών, μαθητών, γονέων, ο αγώνας της εργαζόμενης κοινωνίας για να γίνουν τα αυτονόητα που αφορούν το μορφωτικό δικαίωμα των παιδιών τους.
