Πολύ και από πολλές απόψεις ενδιαφέρουσα η δισέλιδη συνέντευξη του ποινικολόγου Αντουάν Κοντ, συνηγόρου του Αλ. Γιωτόπουλου στην «Ελευθεροτυπία» (17.6.06). Εντύπωση μας έκανε, για παράδειγμα, η αποστροφή του: «Εγώ μπορώ να πω και αυτό θα εξηγήσουμε στην έδρα, ότι κανένα από τα επιχειρήματα που δόθηκαν από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο δεν είναι ικανό να θεμελιώσει μια καταδίκη». Είναι σαν να προαναγγέλλει επιστροφή της πραγματικής (και όχι της διορισμένης) υπεράσπισης Γιωτόπουλου στη δίκη, αλλά δεν προχωράμε το συλλογισμό, γιατί μπορεί να πρόκειται για απλή γλωσσική παραδρομή. Αλλο είναι αυτό που θέλουμε να σχολιάσουμε.
Αναφερόμενος στην αθωότητα του πελάτη του ο κ. Κοντ επιστρατεύει και το εξής επιχείρημα: «Για παράδειγμα, το γεγονός ότι το όνομα πολλών από τους συγκατηγορούμενους του Γιωτόπουλου παρουσιάστηκε σ’ ένα βιβλίο λογαριασμών, αποτελεί, σύμφωνα με την πρώτη εκείνη απόφαση, μία απόλυτη απόδειξη της ενοχής τους ή τουλάχιστον της συμμετοχής τους στην εγκληματική οργάνωση, μερικές φορές και της συμμετοχής τους σε πράξεις. Το όνομα του Γιωτόπουλου, ή κάποιο ψευδώνυμο που θα του απέδιδε το κατηγορητήριο, δεν εμφανίζεται. Το δικαστήριο δεν εξέτασε καν αυτό το θέμα, ενώ θα έπρεπε να αντιληφθεί ότι δημιουργείται πρόβλημα και να υποχρεωθεί να πει: “Γιατί δεν εμφανίζεται το όνομα στο βιβλίο λογαριασμών; Μήπως έχουμε κάνει λάθος; Μήπως υπάρχει εδώ ένα λάθος ανάλυσης;” Αυτό το θέμα δεν τέθηκε».
Θα έπρεπε ίσως κάποιος να ενημερώσει τον κ. Κοντ, επειδή ενδεχομένως δε γνωρίζει καλά την υπόθεση, μιας και δεν έχει παρακολουθήσει τη δίκη, ότι κανενός κατηγορούμενου το όνομα δεν αναφέρεται σ’ αυτό το βιβλίο λογαριασμών. Αναφέρονται μόνο διάφορες συντομογραφίες ονομάτων, που ως κωδικοί αποδόθηκαν στους κατηγορούμενους. Ποιο είναι το «λάθος ανάλυσης» που -κατά τον κ. Κοντ- έκανε το πρωτόδικο δικαστήριο; Το ότι κακώς καταδίκασε όλους τους κατηγορούμενους χρησιμοποιώντας ως αποδεικτικό μέσο και αυτά τα τετράδια, αφού όλοι αρνήθηκαν ότι οι όποιες εγγραφές αναφέρονταν σ’ αυτούς ή το ότι ενδεχομένως καλώς χρησιμοποιήθηκαν τα τετράδια ως αποδεικτικό μέσο για τους άλλους, αλλά κάκιστα για τον Α. Γιωτόπουλο, επειδή -κατά τον ίδιο και τους υπερασπιστές του- τίποτα δεν τον συνδέει μ’ αυτά; Αυτή η πολύ χοντρή διαφορά δεν χαρακτηρίζεται καθόλου και έτσι όπως είναι η αναφορά του κ. Κοντ φαίνεται να υπονοεί το δεύτερο. Κάτι που δεν είναι απλά άδικο για τους υπόλοιπους, αλλά κάτι πολύ χειρότερο. Υπάρχουν κατηγορούμενοι που έχουν παραδεχτεί τη συμμετοχή τους στη 17Ν για ένα διάστημα (π.χ. Θ. Σερίφης, Β. Τζωρτζάτος) και οι οποίοι υπήρξαν κατηγορηματικοί ότι οι εμφανιζόμενες ως εγγραφές στα τετράδια δεν τους αφορούν.
Τα σημειώνουμε αυτά, γιατί η τακτική «ο σώζων εαυτόν σωθείτω» δε μπορεί να γίνεται ανεκτή, όταν τσαλαπατά τις απόψεις και τα δικαιώματα άλλων κατηγοροούμενων. Αυτό είναι μέγιστο θέμα ηθικής και πολιτικής τάξης.