Τη διακοπή της έκτισης της ποινής του, προκειμένου να νοσηλευτεί σε κατάλληλο νοσοκομείο, προς αποτροπή ανήκεστης βλάβης της υγείας του ζητά και πάλι ο Σάββας Ξηρός, με αίτηση που κατέθεσε, μέσω της πληρεξούσιας δικηγόρου του Αννυς Παπαρρούσου, στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο του Πειραιά. Το νοσοκομείο που δέχεται να τον νοσηλεύσει είναι το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας (στην αίτηση επισυνάπτεται η απαιτούμενη βεβαίωση του διευθυντή της Νευρολογικής Κλινικής Γ. Χατζηγεωργίου).
Αξίζει τον κόπο να παραθέσουμε τη δικαστική Οδύσσεια του Σάββα Ξηρού, μετά την τελεσίδικη καταδίκη του από τα τρομοδικεία του Κορυδαλλού, στα οποία ουσιαστικά αδυνατούσε να συμμετάσχει, λόγω των τεράστιων προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε, τα οποία έκτοτε έγιναν περισσότερα και σοβαρότερα.
– Στις 10.10.2006 υπέβαλε αίτηση διακοπής της ποινής λόγω ανηκέστου βλάβης, η οποία απορρίφθηκε από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά ως αβάσιμη.
– Κατά αυτής της απόφασης προσέφυγε στις 27.12. 2006 στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο με απόφασή του που εκδόθηκε στις 9.9.2010 έκρινε ότι σε βάρος του υπήρξε απάνθρωπη συμπεριφορά και καταδίκασε το ελληνικό κράτος σε πρόστιμο 1.000 ευρώ για ηθική βλάβη.
– Στις 2.5.2011 συζητήθηκε νέα αίτηση διακοπής της έκτισης της ποινής, την οποία κατέθεσε με βάση τις κατευθύνσεις της απόφασης του ΕΔΔΑ. Το δικαστήριο δεν πήρε απόφαση, αλλά ανέβαλε τη συζήτηση της αίτησης για ρητή δικάσιμη «προκειμένου να προσκομιστούν, επιμελεία Εισαγγελίας, έγγραφες γνωμοδοτήσεις των ιατρών του Νοσοκομείου Κρατουμένων Δικαστικής Φυλακής Κορυδαλλού, με ειδικότητες που σχετίζονται με τις παθήσεις του αιτούντα, στις οποίες θα εκφέρουν ρητή γνώμη, αν εξαιτίας βαρείας νόσου του αιτούντος, η συνέχιση της νοσηλείας του στο κατάστημα των φυλακών, δε μπορεί να αποτρέψει ανήκεστο βλάβη της υγείας του ή κίνδυνο της ζωής του». Κι αυτό μολονότι ο προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Πειραιά Νικόλαος Καρακούκης κατέθεσε στο δικαστήριο: «Θεωρώ ηθικά και δεοντολογικά επιβεβλημένη την αποφυλάκιση του αιτούντος και τη νοσηλεία του σε νοσοκομείο».
– Στις 6.6.2011 η αίτησή του απορρίφθηκε κατά πλειοψηφία, με μειοψηφούσα την πρόεδρο.
– Στις 5.7.2012 έγινε δεκτή ομόφωνα η αίτηση που είχε υποβάλει το Γενάρη της ίδιας χρονιάς για διακοπή της έκτισης της ποινής, προκειμένου να νοσηλευτεί στο Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, το οποίο τον δεχόταν. Το δικαστήριο αποφάσισε τη διακοπή έκτισης της ποινής και τη νοσηλεία του επί πεντάμηνο.
– Η απόφαση αυτή δεν εκτελέστηκε αμέσως, διότι παρενέβη η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης με έγγραφό της προς το αρχηγείο της ΕΛΑΣ, στο οποίο υποστήριζε ότι υπάρχουν λόγοι… ασφάλειας (όλοι αβάσιμοι) και πρότεινε η θεραπεία του να γίνει στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου»! Το αρχηγείο της ΕΛΑΣ απευθύνθηκε στην Εισαγγελία του Πειραιά, η οποία εισήγαγε στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά αίτημα για αλλαγή του νοσηλευτικού ιδρύματος. Στις 19.7.2012 το δικαστήριο απέρριψε ως αβάσιμη την αίτηση του διευθύνοντα την Εισαγγελία Πειραιά, ενώ μια μέρα πριν ο Σ. Ξηρός είχε μεταφερθεί στο ΑΧΕΠΑ!
– Αντί για πεντάμηνη νοσηλεία, το ΑΧΕΠΑ τον κράτησε μόνο εννέα μέρες, κάτω από τη συνεχή πίεση της αστυνομίας. Του έκαναν μόνο μία επέμβαση στο μάτι και όχι συνολική αντιμετώπιση των πολλών προβλημάτων υγείας, όπως είχε ζητηθεί. Μολονότι στο ΑΧΕΠΑ διαγνώστηκε για πρώτη φορά και σκλήρυνση κατά πλάκας και το πρωινό της επιστροφής του στις φυλακές Κορυδαλλού υπέστη πάρεση, τον έκαναν «πακέτο» και τον έστειλαν πίσω στη φυλακή.
– Οταν η κλούβα έφτασε στον Κορυδαλλό, οι γιατροί τρόμαξαν με την κατάστασή του και τον έστειλαν αμέσως στο «Θριάσιο» νοσοκομείο. Εκεί επιβεβαιώθηκε η διάγνωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας, του έγινε εντατική θεραπεία με κορτιζόνη και του δόθηκε εξιτήριο μετά από μια εβδομάδα.
– Στις 18.12.2012 συζητήθηκε στο Εφετείο Πειραιά αίτησή του για διακοπή εκτέλεσης της ποινής λόγω ανηκέστου βλάβης και για κατ’ οίκον νοσηλεία του, το δικαστήριο όμως απέρριψε –κατά πλειοψηφία– την αίτηση ως απαράδεκτη. Ιδού πώς σχολιάζεται αυτή η απόφαση: «Κατά τη γνώμη της πλειοψηφίας έπρεπε να έχει κατατεθεί και συζητηθεί (σ.σ. η αίτηση για διακοπή εκτέλεσης της ποινής λόγω ανηκέστου βλάβης και για κατ’ οίκον νοσηλεία) κατά το χρόνο που βρισκόμουν στο ΑΧΕΠΑ για νοσηλεία – δυνατότητα για μένα ανέφικτη-, αφού, όπως προανέφερα, χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί οι εξετάσεις, οι ιατροί του ΑΧΕΠΑ μου έδωσαν εξιτήριο σε οχτώ ημέρες, προκειμένου να απαλλαγεί το νοσοκομείο από την δυσανάλογα μεγάλη αστυνομική δύναμη όλων των σωμάτων ασφαλείας (ΜΑΤ, ΕΚΑΜ, ΟΠΚΕ), που είχαν διατεθεί για την «φύλαξή» μου και εμπόδιζε την εύρυθμη λειτουργία του νοσοκομείου. Είναι προφανές, κατά την πλειοψηφία του Δικαστηρίου, ότι εγώ, κατά παράβαση όλων των αρχών του Δικαίου, υποχρεούμαι στα αδύνατα, αφού καμία αντικειμενική δυνατότητα δεν υπήρχε να κατατεθεί και να συζητηθεί αίτησή μου για κατ’ οίκον νοσηλεία μέσα στις οκτώ ημέρες της νοσηλείας μου».
Του είπαν, δηλαδή, ότι την ανήκεστο βλάβη έπρεπε να την επικαλεστεί όσο ήταν στο νοσοκομείο. Πώς να κάνει τέτοια αίτηση, όμως, όταν το νοσοκομείο τον έδιωξε άρον-άρον, μέσα σε εννιά μέρες;
Γύρω στα 50 είναι τα ιατρικά πιστοποιητικά που συνοδεύουν τη νέα αίτηση του Σάββα. Σχεδόν όλα είναι από διάφορα κρατικά νοσοκομεία και αφορούν διαφορετικές παθήσεις: μάτια, αυτιά, φλεβική ανεπάρκεια, άσθμα, νευρολογικά και αγγειακά και πλέον και σκλήρυνση κατά πλάκας. Εχει χάσει εντελώς το ένα μάτι και πρέπει να κάνει εγχειρήσεις μπας και σώσει τη λίγη όραση που του απέμεινε στο άλλο. Εχει κριθεί από το 2007 ως ανάπηρος από την Πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή Αθηνών. Από την ίδια χρονιά έχει απογραφεί ως τυφλός. Παρά ταύτα, εξακολουθεί να παραμένει στη φυλακή, καταδικασμένος σε αργό θάνατο μέσα από ένα καθημερινό βασανιστήριο.
Αμφιβάλλει κανείς ότι ο «νομικός μας πολιτισμός» εκδικείται τον Σάββα Ξηρό γι’ αυτό που υπήρξε (αντάρτης πόλης της επαναστατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη»); Αμφιβάλλει κανείς ότι στην περίπτωση του Σάββα καταργείται η ίδια η έννοια της ανηκέστου βλάβης και ότι ο νόμος φοράει ένα σκληρό πολιτικό περίβλημα, που απαιτεί την εκδίκηση του αστικού κράτους;
Ας υψώσουμε φωνή διαμαρτυρίας, λοιπόν, να σταματήσει αυτό το έγκλημα. Να ορίσουν γρήγορα την εκδίκαση της αίτησης και να στείλουν τον Σάββα Ξηρό στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας. Και βέβαια, για να μην επαναληφθεί το προηγούμενο του ΑΧΕΠΑ, που ήταν η διοίκηση του νοσοκομείου που συνεργάστηκε με την Αντιτρομοκρατική, διώχνοντάς τον άρον-άρον, αδιαφορώντας ακόμα και για την πάρεση που του είχε προκαλέσει η σκλήρυνση κατά πλάκας, πρέπει να υπάρξει παρέμβαση και σ’ αυτή την κατεύθυνση. Ν’ αφεθούν οι γιατροί απερίσπαστοι να κάνουν τη δουλειά τους. Να ασχοληθούν όχι με κάποια επέμβαση ρουτίνας (δεκάδες τέτοιες έχουν γίνει στον πολιτικό κρατούμενο), αλλά με το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Είναι αυτοί που πρέπει να πουν τελικά, ανεπηρέαστοι και με γνώμονα μόνο την ιατρική τους συνείδηση, αν ένας άνθρωπος σε τέτοια σωματική κατάσταση πρέπει να ξαναγυρίσει στη φυλακή ή να απελευθερωθεί για να μπορέσει στοιχειωδώς να φροντίσει τον εαυτό του, με τη βοήθεια των δικών του ανθρώπων, και να ζήσει με στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Σ’ αυτή τη μάχη ο Σάββας χρειάζεται την πιο πλατιά και μαχητική αλληλεγγύη.