Δικαιοσύνη με πηλίκιο

Οταν κλείναμε την ύλη του προηγούμενου φύλλου της «Κ», λίγες ώρες μετά τη λήξη του τεράστιου πανεκπαιδευτικού συλλαλητήριου, είχαμε την εικόνα 12 συλλήψεων και 49 προσαγωγών. Σημειώναμε δε, ότι αυτός ο συσχετισμός ενδέχεται ν’ αλλάξει στη διάρκεια της νύχτας. Ξέρουμε πως ενεργούν οι ασφαλίτες σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Η ανακοίνωση της μετάβασης πέντε εισαγγελέων στη ΓΑΔΑ, για να εποπτεύσουν της προανάκρισης, και η ανάθεση της υψηλής εποπτείας στον εισαγγελέα Εφετών Ισ. Ντογιάκο δεν μας καθησύχασε. Για να πούμε την αμαρτία μας, όμως, δεν φανταζόμασταν ότι οι εισαγγελείς θα ξεπερνούσαν τους μπάτσους και θα έπαιρναν αυτοί στα χέρια τους την υπόθεση μαζικής κατασκευής κατηγορούμενων με βάση το ναζιστικό δόγμα της συλλογικής ευθύνης.
 

Τα όσα διαδραματίστηκαν στη ΓΑΔΑ (όπου είχε μεταφερθεί η έδρα της Εισαγγελίας) και στην Ευελπίδων, από το βράδυ της Πέμπτης 9 Μάρτη μέχρι το βράδυ της Δευτέρας 12 Μάρτη αποκάλυψαν μια Δικαιοσύνη με πηλίκιο, μια εκδοχή αστυνομικού κράτους, που δεν τηρεί ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα. Οσα έγιναν έχουν πολιτική και όχι αστυνομική σφραγίδα. Αλλωστε, η αποστολή στη ΓΑΔΑ του Ντογιάκου, έως πρότινος συμβούλου του Α. Παπαληγούρα (με δικό του γραφείο στο υπουργείο Δικαιοσύνης) έδειξε από την αρχή ότι μετά το όργιο της αστυνομικής βίας στην πορεία, ο Παπαληγούρας, μέσω των εμπίστων του, ανέλαβε να διαχειριστεί την υπόθεση με τρόπο που να στηρίζει πολιτικά τον Πολύδωρα και τους «πραίτορές» του.
 

Από την αρχή ακόμα, οι 61 προσαχθέντες είχαν χωριστεί σε δυο ομάδες: 12 και 49. Οι ίδιοι οι μπάτσοι ήξεραν καλά ότι οι 49 είχαν πιαστεί στο τέλος, σε δυο ομαδικά «ντου» που έκαναν, αρκετή ώρα μετά τη λήξη των συγκρούσεων. Από τη στιγμή μάλιστα που δεν βρήκαν τίποτα πάνω τους, δεν ήθελαν να το τραβήξουν ιδιαίτερα. Συγκέντρωσαν, λοιπόν, την προσοχή τους στους 12, τους οποίους είχαν πιάσει σκόρπιους, προσπαθώντας να φτιάξουν σε βάρος τους δικογραφίες που να μπορούν στοιχειωδώς να σταθούν στα δικαστήρια.
 

Μέχρι τη 1-1:30’ το πρωί οι ασφαλίτες διαβεβαίωναν τους δικηγόρους που επικοινωνούσαν για να μάθουν για την τύχη παιδιών που τους είχε ανατεθεί η υπεράσπιση, ότι απλώς έχουν προσαχθεί και θα ακολουθηθεί η συνήθης διαδικασία. Το ίδιο έλεγαν και στα παιδιά. Και ξαφνικά, γύρω στις 2 τα χαράματα, ανακοίνωσαν στα παιδιά ότι κατηγορούνται για δύο πλημμελήματα και τους ζήτησαν να υπογράψουν τις εκθέσεις σύλληψης. Εκθέσεις σύλληψης που άρχισαν να γράφονται 6 ώρες μετά τη σύλληψη και στις οποίες αναφερόταν ότι συνελήφθησαν ανάμεσα σε πλήθος από το οποίο πετιούνταν πέτρες, μολότοφ κ.λπ. Ευτυχώς που υπήρχαν μεταξύ των συλληφθέντων και κάποια παιδιά που είχαν κάποια ενημέρωση, έβαλαν τις φωνές και φώναξαν και στους υπόλοιπους να μην υπογράψουν τίποτα.
 

Τα παιδιά από την αρχή ζήτησαν να δουν δικηγόρους. Οι μπάτσοι τους απαντούσαν ότι δεν δικαιούνται, διότι δεν κατηγορούνται για τίποτα, αλλά έχουν προσαχθεί για εξακρίβωση στοιχείων. Τα ίδια έλεγαν και στους δικηγόρους, πολλοί από τους οποίους είχαν τρέξει στη ΓΑΔΑ. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε στους δικηγόρους, οι οποίοι έκαναν φασαρία, ο Ντογιάκος και με ύφος δικτάτορα τους είπε ότι δεν έχει κανένα αίτημα για δικηγόρο από τους προσαχθέντες! Τότε έγινε και το επεισόδιο με τον Αλαβάνο, ο οποίος ευγενέστατα -όπως μας διαβεβαίωσαν παριστάμενοι συνήγοροι- ρώτησε τον Ντογιάκο αν μπορεί να δει τους κρατούμενους, για να εισπράξει απ’ αυτόν την προκλητική απάντηση, με ειρωνικό και απαξιωτικό ύφος: «Ποιος είστε εσείς, κύριε, είστε δικηγόρος;»! Ας σημειωθεί ότι στους κρατούμενους δεν είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή εμφανιστεί κανένας από τους έξι εισαγγελείς. Μόνο με μπάτσους και ασφαλίτες είχαν να κάνουν.
 

Είναι προφανές ότι η αλλαγή στάσης και η μετατροπή και αυτών των 49 προσαγωγών σε συλλήψεις έγινε με πολιτική εντολή. Με εντολή την οποία διεκπεραίωσε ο Ντογιάκος. Οι ασφαλίτες βρέθηκαν στη δύσκολη θέση να προσπαθούν να παγιδεύσουν τους φοιτητές, τους οποίους μέχρι εκείνη τη στιγμή διαβεβαίωναν ότι απλώς θα τους γίνει «εξακρίβωση στοιχείων». Πλέον, η απαίτηση να δουν το δικηγόρο τους ήταν καθολική. Και όλοι πλέον αρνήθηκαν να απολογηθούν και να υπογράψουν οτιδήποτε. Οι προσπάθειες των ασφαλιτών, που τους έλεγαν ότι έτσι «επιβαρύνουν τη θέση τους», έπεσαν στο κενό, γιατί οι πιο «ψαγμένοι» έβαζαν τις φωνές και έπαιρναν θάρρος και οι άπειροι.
 

Με τις φωνές κατάφεραν να αναγκάσουν τους ασφαλίτες να μεταφέρουν και τους επτά τραυματισμένους στο νοσοκομείο, για να τους γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις και να τους περιποιηθούν τα τραύματα. Νέα παιδιά, χτυπημένα στο κεφάλι, με ανοιχτές πληγές που αιμορραγούσαν, έμειναν για περισσότερο από 8 ώρες σ’ ένα διάδρομο στον 11ο όροφο της ΓΑΔΑ, χωρίς ιατρική περίθαλψη. Αυτά είναι τα κατορθώματα του κ. Ντογιάκου, του «εγγυητή της νομιμότητας».
 

Οι κατηγορίες που απαγγέλθηκαν στους 49 δείχνουν ότι πάνω τους εφαρμόστηκε το ναζιστικό δόγμα της συλλογικής ευθύνης: διατάραξη κοινής ειρήνης και σύσταση συμμορίας. Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο ήταν παράνομο και πως όσοι συνελήφθησαν ήταν προσυνεννοημένοι ώστε μαζί με άλλους να διαπράξουν κακουργήματα και πλημμελήματα! Οι ένδοξες εποχές του Καραθανάση ξαναζούν. Εννοείται πως σε βάρος τους δεν υπήρξε καμιά εξατομικευμένη κατηγορία. Εμπειρος εισαγγελέας είναι ο Ντογιάκος, ήξερε πολύ καλά ότι τέτοια κατηγορητήρια δε στέκονται στα δικαστήρια. Αυτό, όμως, ήταν το τελευταίο που τον ενδιέφερε. Εκείνο που τον ενδιέφερε ήταν να σταλεί ένα μήνυμα τρόμου. Οι 49 (μαζί με τους άλλους 12) επιλέχτηκαν τυχαία, για να μετατραπούν σε φορείς του τρόμου στους υπόλοιπους φοιτητές. Για να περάσει το μήνυμα πως όποιος τολμά να έρχεται στην Αθήνα για να διαδηλώσει (οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες ήταν από τη Θεσσαλονίκη και τα Γιάννινα και περιττεύει να πούμε ότι μεταξύ τους οι περισσότεροι ήταν άγνωστοι) κινδυνεύει να βρεθεί με ανοιγμένο κεφάλι, κρατούμενος και στη συνέχεια κατηγορούμενος.
 

Επαφή με τους συνηγόρους δεν επιτράπηκε ούτε στους 12, για τους οποίους εκδόθηκαν από νωρίς εκθέσεις σύλληψης. Η πρώτη επεξεργασία των εισαγγελέων κατέληξε στην απαγγελία κατηγοριών πλημμεληματικού χαρακτήρα στους 11, που ήταν φοιτητές, και κακουργηματικού χαρακτήρα στον 12ο, που ήταν οικοδόμος. Ο διαχωρισμός έγινε με αυτό το κριτήριο και έγινε με πολιτική απόφαση, όπως θα δούμε και παρακάτω, σε μια απόφαση που αφορά τον ένα από τους 49 που ήταν εργαζόμενος.
 

Από τις 9 το πρωί της Παρασκευής άρχισαν να μαζεύονται στην Ευελπίδων φοιτητές και άλλοι συμπαραστάτες. Μαζί τους και οι δικηγόροι, που περίμεναν τους κατηγορούμενους για να τους υπερασπιστούν ενώπιον του εισαγγελέα ποινικής δίωξης στον οποίο θα προσάγονταν, μετά την ολοκλήρωση της αστυνομικής προανάκρισης. Ο κόσμος πύκνωνε, τα συνθήματα δονούσαν την ατμόσφαιρα κάθε που εμφανιζόταν μια κλούβα, οι ΜΑΤάδες ήταν παραταγμένοι προκλητικά στο δρόμο που οδηγεί στο κτίριο της Εισαγγελίας, οι ασφαλίτες περιφέρονταν προκλητικά στο χώρο. Μάταια περίμεναν. Είχε εκπονηθεί σχέδιο αδειάσματος του χώρου, το οποίο εξελίχτηκε μέχρι αργά το βράδυ. Βλέπετε, το πρωί της Παρασκευής τα δικαστήρια λειτουργούν και δε μπορούσαν να απαγορεύσουν την είσοδο.
 

Οι συνήγοροι ειδοποιήθηκαν να πάνε στη ΓΑΔΑ, γιατί οι εισαγγελείς είχαν μεταφερθεί εκεί! Το άκρον άωτον της ξεφτίλας. Φόρεσαν πηλίκια και πήγαν να πάρουν εντολές από εκείνους που υποτίθεται ότι είναι υπηρεσιακοί τους υφιστάμενοι. Τα κόλπα που εφαρμόστηκαν με τους συλλαμβανόμενους ως μέλη της 17Ν και του ΕΛΑ παγιώθηκαν. Μάλιστα, οι συνήγοροι των 49 ενημερώθηκαν ότι για τους δικούς τους κατηγορούμενους θα οριστεί τακτική δικάσιμος και θα αφεθούν ελεύθεροι. Στη ΓΑΔΑ οι συνήγοροι διαμαρτυρήθηκαν στον Ντογιάκο για την παραβίαση των δικαιωμάτων των εντολέων τους, στους οποίους δεν επετράπη η επικοινωνία με το συνήγορό τους. Απτόητος αυτός τους απάντησε ότι θα γίνει συμπληρωματική προανάκριση, στην οποία μπορούν να είναι παρόντες. Ποια είναι τα νέα στοιχεία; ρώτησαν οι συνήγοροι.
Τους έφεραν το ίδιο κατηγορητήριο! Τους ζητήθηκε, δηλαδή, σχεδόν ένα 24ωρο μετά, να νομιμοποιήσουν με τη συμμετοχή τους τις παρανομίες της προηγούμενης βραδιάς! Αρνήθηκαν και αποχώρησαν, αφού ενημέρωσαν και τους κρατούμενους, τους οποίους τότε είδαν για πρώτη φορά. Στα ΜΜΕ κατήγγειλαν όλες αυτές τις μεθοδεύσεις, μιλώντας για εκτροπή και ολοκληρωτισμό.
 

Η πολιτική εντολή που δόθηκε ήταν να σκληρύνει η Εισαγγελία περισσότερο τη στάση της. Ετσι, με κυριολεκτικά ταχυδακτυλουργικό τρόπο βρέθηκαν κατηγορούμενοι με κακουργήματα οι 9 από τους 12 της πρώτης ομάδας των συλληφθέντων. Και οι 49, που υποτίθεται ότι θα δικάζονταν σε τακτική δικάσιμο, οδηγήθηκαν το σούρουπο στην Ευελπίδων για να δικαστούν στο αυτόφωρο. Η άδεια πια Ευελπίδων πλέον μετατράπηκε σε φρούριο. Τα ΜΑΤ παρατάχτηκαν έξω από την κεντρική είσοδο και απαγόρευαν την είσοδο σε όλους. Χρειάστηκε να κάνουμε καυγά για να μας επιτραπεί η είσοδος με τη δημοσιογραφική μας ιδιότητα! Οι γονείς των συλληφθέντων έ-φτασαν μια ανάσα από τη σύγκρουση με τα ΜΑΤ για να τους επιτραπεί η είσοδος (μόνο σ’ αυτούς και όχι σε άλλους συγγενείς). Η δίκη ξεκινούσε την ίδια ώρα που βρισκόταν σε εξέλιξη η ογκώδης αντικατασταλτική πορεία, την οποία οι διοργανωτές αρνήθηκαν να οδηγήσουν στην Ευελπίδων, μολονότι υπήρξε τέτοια πρόταση από συντρόφους της «Κόντρας» και άλλους.
 

Ολοι περίμεναν ότι θα ήταν η γνωστή τυπική διαδικασία. Οι κατηγορούμενοι θα ζητούσαν την τριήμερη αναβολή που δικαιούνται και θα αφήνονταν ελεύθεροι, αφού όλοι πληρούσαν τις προϋποθέσεις που απαιτεί ο νόμος. Πριν, όμως, προλάβουν να ζητήσουν οτιδήποτε οι κατηγορούμενοι, ζήτησε αναβολή για τη Δευτέρα ο εισαγγελέας του Αυτόφωρου, επειδή απουσίαζαν και οι τρεις μπάτσοι μάρτυρες κατηγορίας. Η πρόταση έγινε δεκτή από το δικαστήριο (Τριμελές) και ο εισαγγελέας επανήλθε ζητώντας να διατηρηθεί η κράτηση όλων των κατηγορούμενων, επειδή υπάρχει κίνδυνος να μην προσέλθουν να δικαστούν! Ηταν φανερό ότι υπήρχε γραμμή. Να παραμείνουν τα παιδιά προφυλακισμένα και το Σαββατοκύριακο. Για να γίνει πιο δυνατό το τρομο-μήνυμα προς το αγωνιζόμενο φοιτητικό κίνημα.
 

Οι πολυάριθμοι συνήγοροι υπεράσπισης άρχισαν να τοποθετούνται πάνω στην πρόταση του εισαγγελέα. Μια διαδικασία που συνήθως κρατάει ελάχιστα λεπτά στα Αυτόφωρα (διότι είναι τυπικές οι προϋποθέσεις του νόμου) εξελίχτηκε σε μια διαδικασία που κράτησε ώρες. Φάνηκε αργότερα γιατί η πρόεδρος άφησε όλους τους συνηγόρους να αγορεύσουν και να εξετάζουν ως μάρτυρες γονείς και συγγενείς των κατηγορούμενων, που δήλωναν ότι κατοικούν μαζί τους και δεν υπάρχει περίπτωση να μην προσέλθουν στο δικαστήριο. Αν δεν υπήρχε πρόθεση να γίνει δεκτή η πρόταση του εισαγγελέα, η πρόεδρος θα περνούσε στους συνηγόρους το μήνυμα να μη τραβάνε τη διαδικασία με τοποθετήσεις (όποιος γνωρίζει τη δικαστηριακή πρακτική ξέρει πως γίνονται αυτά).
 

Οταν ολοκληρώθηκε ο κύκλος των τοποθετήσεων για όλους τους κατηγορούμενους, το δικαστήριο αποσύρθηκε για διάσκεψη. Διάσκεψη που κράτησε για 1,5 ώρα! Οση ώρα κρατάνε διασκέψεις που εξετάζουν κακουργήματα! Η απόφαση ήταν κατά πλειοψηφία να αρθεί η κράτηση όλων, πλην του ενός που είχε την ατυχία να είναι εργαζόμενος! Τίποτα δεν τον διαχώριζε από τους υπόλοιπους, εκτός από αυτή του την ιδιότητα. Οσο για την πρόεδρο, που μειοψήφισε, είχε την άποψη ότι έπρεπε να αρθεί η κράτηση μόνο των επτά τραυματιών!
 

Μετά απ’ αυτή την απόφαση καταλάβαμε γιατί ήταν τόσο… γκαστρωμένη η διάσκεψη. Πρέπει να ασκήθηκαν τρομακτικές πιέσεις, στις οποίες υποχώρησε η πρόεδρος ενώ αντιστάθηκαν οι δυο άλλες δικαστίνες, που εξισορρόπησαν κάπως την αντίστασή τους με τη διατήρηση της κράτησης του εργαζόμενου. Ολη η διαδικασία μας θύμισε δίκες των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης, τότε που αγωνιζόμασταν για να κατοχυρωθούν κάποια δικαιώματα (αυτά που με περισσό καμάρι τα ονομάζουν «ο νομικός μας πολιτισμός»). Τα παιδιά, πλην του εργαζόμενου, αφέθηκαν ελεύθερα μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα Παρασκευής προς Σάββατο. Οσο για τον κρατούμενο, χρειάστηκε η παρέμβαση της συνηγόρου του για να μεταφερθεί στο νοσοκομείο (δεν τον είχαν πάει τα καθάρματα), από το οποίο επέστρεψε με διάγνωση για ράγισμα στο χέρι, στο οποίο τοποθετήθηκε νάρθηκας!
 

Το Σάββατο αφέθηκαν ελεύθεροι, με τον περιοριστικό όρο της εμφάνισης μια φορά το μήνα στο αστυνομικό τμήμα, οι 3 από τους 12 της άλλης ομάδας. Η ανάκριση για τους υπόλοιπους θα συνεχιζόταν τη Δευτέρα (εννοείται πως παρέμειναν κρατούμενοι).
 

Τη Δευτέρα ίδιο σκηνικό από το πρωί στα δικαστήρια. Ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται από τις 9, ενώ οι ΜΑΤάδες έδειχναν κάπως πιο χαλαροί, μολονότι ήταν εμφανώς περισσότεροι. Επειδή δε μπορούσαν να βγάλουν τον κόσμο έξω από τους υπαίθριους χώρους της Ευελπίδων, ακολούθησαν άλλη μεθόδευση. Τέλειωσαν όλα τα αυτόφωρα και το δικαστήριο πήρε ένα διάλειμμα μιας ώρας, που έγινε σχεδόν δύο. Λίγο πριν επανέλθει στην έδρα, οι μπλε ΜΑΤάδες αιφνιδιαστικά δημιούργησαν ένα φραγμό με τις ασπίδες μπροστά από την κεντρική είσοδο του κτιρίου που βρισκόταν η δικαστική αίθουσα. Μέσα έμειναν μόνο ελάχιστοι γονείς, τους οποίους ένας δεύτερος φραγμός κρατούσε έξω από τη δικαστική αίθουσα. Σ’ αυτή είχαν πάρει θέση καμιά τριανταριά ασφαλίτες, που στρογγυλοκάθησαν στις πίσω σειρές των καθισμάτων.
 

Τα ονόματα των κατηγορούμενων δεν τα εκφώνησε η πρόεδρος, αλλά μια μπατσίνα αξιωματικός η οποία πήρε το κατηγορητήριο, βγήκε στο κεφαλόσκαλο του κτιρίου και φώναζε ένα-ένα τα ονόματα. Με το που ακουγόταν ένα όνομα, το πλήθος των συμπαραστατών απαντούσε «αθώος» σκασμένο στα γέλια. Κάποιος παρεμβαλλόταν στις εκφωνήσεις της μπατσίνας και φώναζε: Μαριέττα Γιαννάκου! Ενοχη, απαντούσε το πλήθος. Κώστας Καραμανλής: ένοχος. Βύρων Πολύδωρας: ένοχος. Η νεανική ευρηματικότητα ανέβαζε τον πυρετό των μπάτσων. Το έβλεπες στο νευρικό τρόπο με τον οποίο έσφιγγαν τις λαβές των ασπίδων και των κλομπ.
 

Οταν όλοι οι κατηγορούμενοι μπήκαν στην αίθουσα, βγήκε το δικαστήριο, φώναξε τα ονόματά τους και οι συνήγοροι υπέβαλαν τις διαπιστεύσεις τους. Ορισμένοι έδωσαν και χαρτί με τους μάρτυρες υπεράσπισης που θα καλούσαν. Η πρόεδρος πήγε να φωνάξει ένα-δυο ονόματα, αλλά κανείς δεν ήταν στην αίθουσα, αφού είχε απαγορευτεί η είσοδος σε όλους, πλην ασφαλιτών. Το επεσήμαναν οι συνήγοροι, αλλά η πρόεδρος το ξεπέρασε με ένα μισο-ερώτημα μισο-απάντηση: «Πάντως είναι όλοι εδώ». Μάζεψε τα χαρτιά και πήγε παρακάτω, δείχνοντας ότι περίμενε τη συνέχεια (αίτημα αναβολής) και πως ήθελε να ολοκληρώσει γρήγορα τα τυπικά της διαδικασίας για να τελειώσει η υπόθεση εκεί και να φύγει από πάνω της το βάρος.
 

 Από τη μεριά των συνηγόρων υπεβλήθη αίτημα αναβολής, επειδή η δικογραφία τους είχε δοθεί μόλις προ ολίγου. Με το αίτημα συμφώνησε και η εισαγγελέας της έδρας. Η διαδικασία όμως τραβούσε σε μάκρος. 49 κατηγορούμενοι και καμιά εικοσαριά δικηγόροι, σε μια αίθουσα που κόντευες να πάθεις ασφυξία, μόνο για να πουν τα ονόματά τους και ποιος εκπροσωπεί ποιον θέλει κάποια ώρα. Στην αίθουσα μέσα ήταν μόνο οι κατηγορούμενοι, οι δικηγόροι, ελάχιστοι δημοσιογράφοι (οι περισσότεροι είχαν αποκλειστεί έξω) και ασφαλίτες που παρίσταναν το ακροατήριο. Οι λίγοι γονείς που είχαν αποκλειστεί στον προθάλαμο άρχισαν να φωνάζουν: «Να βγουν έξω οι αστυνομικοί, για να μπούμε εμείς. Είμαστε γονείς, δικάζονται τα παιδιά μας». Η πρόεδρος προσπαθούσε να τελειώσει τα τυπικά, να δώσει την αναβολή και να λήξει η ιστορία. «Δεν μπορώ να ξέρω εγώ ποιοι είναι αστυνομικοί», απάντησε και προσπάθησε να συνεχίσει. Οι ασφαλίτες έκαναν πως δεν κατάλαβαν. Εξω από το κτίριο, οι υπόλοιποι γονείς, οι περισσότεροι, απαιτούσαν από τους μπάτσους να τους αφήσουν να μπουν. Τα πρόσωπά τους ακουμπούσαν στις ασπίδες. Οι συμπαραστάτες από κάτω φώναζαν συνθήματα.
Ξαφνικά, δίπλα από τους μπλε ΜΑΤάδες εμφανίστηκαν οι χακί και άρχισαν να ψεκάζουν τους γονείς με τις φισούνες. Δύο έπεσαν αμέσως κάτω. Ο ένας έπαθε επιληπτική κρίση και έφτασε το ασθενοφόρο για να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο. Ο δεύτερος μεταφέρθηκε σχεδόν λιπόθυμος στο εσωτερικό του κτιρίου, όπου οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να τον συνεφέρουν. Τον είδαμε τουλάχιστον μισή ώρα αργότερα. Το πρόσωπό του ήταν κάτασπρο (είχε κολλήσει η σκόνη από τα χημικά), τα μάτια του κατακόκκινα, μετά βίας ανέπνεε.
 

«Ρίχνουν δακρυγόνα στην πόρτα στους γονείς», ακούστηκε μια φωνή έξω από την αίθουσα του Αυτόφωρου. Αμέσως τα παιδιά πετάχτηκαν πάνω και άρχισαν να χειροκροτούν. Η πρόεδρος αγνόησε το γεγονός (έξυπνο από τη μεριά της), ολοκλήρωσε τη διαδικασία και βιαστικά το δικαστήριο αποσύρθηκε για να αποφασίσει. Οταν επανήλθε στην έδρα, η οσμή των χημικών είχε ήδη φτάσει. Παρά το ανοιχτό παράθυρο, η ατμόσφαιρα ήταν βαριά. Οι συνήγοροι υπεράσπισης κατήγγειλαν το γεγονός. Μίλησαν για αυτόφωρο αδίκημα και ζήτησαν να διατάξει η εισαγγελέας της έδρας τη σύλληψη του ΜΑΤά που έριξε τα χημικά και του επικεφαλής που έδωσε τη διαταγή. Η εισαγγελέας δεν αντιδίκησε μαζί τους. «Θα επιβεβαιώσω το γεγονός και θα επιφυλαχθώ», ήταν η τοποθέτησή της. Η δίκη αναβλήθηκε για τις 21 Μάρτη.
 

Οι συνήγοροι κατήγγειλαν με δριμύτητα το γεγονός. «Η ανύπαρκτη διοίκηση της Εισαγγελίας και η εξαφανισμένη διοίκηση του Πρωτοδικείου παρέδωσαν τα δικαστήρια στα ΜΑΤ και τις δυνάμεις καταστολής», δήλωσε ο Κ. Παπαδάκης. «Τα δακρυγόνα έφτασαν και μέσα στο Αυτόφωρο. Αναζητήσαμε τον προϊστάμενο του Πρωτοδικείου, ο οποίος δήλωσε άγνοια και εμφανίστηκε απρόθυμος να έρθει να δει τη βασιμότητα της καταγγελίας. Η Αστυνομία διευθύνει τα δικαστήρια»! Ξέρετε πότε «ξύπνησε» ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας και διέταξε επείγουσα προκαταρκτική εξέταση; Οταν το θέμα κορυφώθηκε στα ΜΜΕ. Και κορυφώθηκε επειδή οι αφιονισμένοι «πραίτορες» δεν δίστασαν να ρίξουν και μερικές σε μια νεαρή δημοσιογράφο του Alter!
 

Και μια ακόμη λεπτομέρεια: οι ασφαλίτες έφεραν τον εργαζόμενο που κρατούνταν και τον είχαν με χειροπέδες ακόμα και μέσα στην αίθουσα του Αυτόφωρου. Μόλις εμφανίστηκε το δικαστήριο, η συνήγορός του Α. Λεγάκη έθεσε το θέμα. «Ουδείς δεσμεύεται μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, το ξέρουν αυτό οι αστυνομικοί», απάντησε η πρόεδρος. Μόνο τότε τα γουρούνια γύρισαν προκλητικά, μπροστά στους δικαστές, και έβγαλαν τις χειροπέδες του παιδιού, που είχε το ένα χέρι μπανταρισμένο λόγω κατάγματος.
 

To βράδυ ολοκληρώθηκε και ο πρώτος κύκλος της ανάκρισης για τους 9 από τους 12. Οι 8 φοιτητές αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους: παρουσία δυο φορές το μήνα στο αστυνομικό τμήμα και εγγύηση 5.000 ευρώ (5.000 ευρώ σε φοιτητές!). Ο τελευταίος, ένας 37χρονος οικοδόμος, προφυλακίστηκε. Γιατί; Γιατί είναι οικοδόμος και πρέπει να σταλεί το μήνυμα ότι υπάρχουν «εξωφοιτητικά στοιχεία» που «παρεισφρύουν» στις διαδηλώσεις και προκαλούν τα επεισόδια. Ποια είναι τα στοιχεία σε βάρος του; Μια κατάθεση μπάτσου που λέει ότι τον είδε να πετάει μολότοφ, να φοράει αντιασφυξιογόνα μάσκα και να κρατάει τσάπα! Αφού τον είδε ο μπάτσος και κατάφερε να τον ξεχωρίσει μέσα σ’ ένα τεράστιο πλήθος -και με μάσκα μάλιστα!- κάθε άλλος ισχυρισμός περισσεύει. Οπως, για παράδειγμα, το ότι πάνω του κατά τη σύλληψη δε βρέθηκε τίποτα. Το ‘πε ο μπάτσος, το ‘πε ο θεός!
 

Στη συνέχεια, βέβαια, θα αποκαλυφθούν πολλά, γιατί υπάρχουν και φωτογραφίες που δείχνουν μπάτσους να μαζεύουν πέτρες και ξύλα από κάτω, για να τα φορτώσουν στους συλληφθέντες (δεν είναι η πρώτη φορά). Ομως ο άνθρωπος είναι αυτή τη στιγμή προφυλακισμένος και είναι χρέος τιμής για το φοιτητικό κίνημα (και όχι μόνο) να του εκφράσει την αλληλεγγύη του και να αγωνιστεί για την αποφυλάκισή του. Είναι κι αυτός ένας από τους πολλούς.