Θα μπορούσε να είναι το πολιτικό ανέκδοτο των ημερών: η Φάνη Πάλλη-Πετραλιά στο υπουργείο «Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας» για να λύσει το Ασφαλιστικό. Ενα πολιτικό σούργελο σ’ ένα κρίσιμο πόστο, σε μια κρίσιμη για την κυβέρνηση περίοδο. Είναι, όμως, πραγματικότητα. Ο Καραμανλής προφανώς αναζήτησε καλύτερες λύσεις, όμως ουδείς δέχτηκε να αποτελέσει έναν ακόμη αχυράνθρωπο του Αλογοσκούφη και του Καραμανλή. Γιατί οι αχυράνθρωποι καίγονται στην ηλεκτρική καρέκλα του συγκεκριμένου υπουργείου, όπως αποδείχτηκε με το παράδειγμα του Μαγγίνα.
Ο Μαγγίνας, αφού δούλεψε πειθήνια ως υφυπουργός του Αλογοσκούφη, πήρε την άγουσα μάλλον προς την εξέδρα και όχι προς τον πάγκο, προκειμένου να μείνουν στο απυρόβλητο ο Καραμανλής και ο Αλογοσκούφης και να μπορέσει η κυβέρνηση να επεξεργαστεί μια νέα τακτική προώθησης της αντιασφαλιστικής επίθεσης. Η Πετραλιά ανασύρθηκε από τη ναφθαλίνη, όπου ο ίδιος ο Καραμανλής την είχε τοποθετήσει το Σεπτέμβρη, προκειμένου -όπως έλεγαν τα παπαγαλάκια του Μαξίμου- ν’ ανοίξει δρόμο στη «γενιά των σαραντάρηδων», και ρίχνεται προς ανάλωση στο εκ των πραγμάτων πιο κρίσιμο υπουργικό πόστο αυτής της περιόδου.
Θα επεξεργαστεί τακτική η θεία Φάνη; Και να ήθελε δε θα μπορούσε. Δείτε τις πρώτες δηλώσεις της, δείτε τα ολιγόλογα δελτία Τύπου για τις πρώτες συσκέψεις που έκανε στο υπουργείο. Ενα μεγαλοπρεπές τίποτα αποπνέουν, που αν προστεθεί στο χαριτωμένο τίποτα της κας Καλαντζάκου, που παριστάνει την υφυπουργό, μας οδηγεί κατευθείαν στην πλατεία Συντάγματος, όπου εδρεύει ο Αλογοσκούφης, και από εκεί στην Ηρώδου του Αττικού, όπου παίρνονται οι τελικές αποφάσεις. «Θα βάλει και την προσωπική της σφραγίδα» η Φάνη, δήλωσε με το γνωστό σαρδώνιο χαμόγελό του ο Αλογοσκούφης, αφού φρόντισε πρώτα να δημοσιοποιήσει πως της τηλεφώνησε για να της ευχηθεί… συλλυπητήρια (της έχει κρατημένα μερικά, γιατί ως υπουργός Τουρισμού τόλμησε να αμφισβητήσει μια απόφασή του, εκφράζοντας τις αντιδράσεις ορισμένων μεγαλοξενοδόχων).
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η γραμμή δεν αλλάζει. Θα αλλάξει μόνο η τακτική, η μεθόδευση. Και όπου βγει. Αλλωστε, ο Αλογοσκούφης από καιρό λέει πως το Ασφαλιστικό δε θα λυθεί με μια ρύθμιση μιας κυβέρνησης, αλλά θα χρειαστεί να ασχοληθούν πολλές κυβερνήσεις. Με τον Μαγγίνα επιχείρησαν ένα crash test, το οποίο δεν τους βγήκε. Πώς θα βαδίσουν από εδώ και πέρα;
Σαφής απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα δε μπορεί να δοθεί αυτή τη στιγμή, γιατί δεν έχει φανεί τίποτα από κυβερνητικής πλευράς. Ο Αλογοσκούφης και οι άνθρωποί του διοχετεύουν διάφορα σενάρια, αλλά όλα αυτά εντάσσονται στην προετοιμασία και στον ιδεολογικό πόλεμο. Θα μελετήσουν πολύ τις επόμενες κινήσεις τους, με γνώμονα το όσο γίνεται μικρότερο πολιτικό κόστος. Αυτό είναι το μόνο που τους νοιάζει. Ας μη βιαστούμε να αποκλείσουμε, πάντως, ακόμα και μια κατά μέτωπο επίθεση, με τη Φάνη σε ρόλο… Ζαν ντ’ Αρκ.
Οπως γράφουμε σε χωριστό άρθρο παρακάτω, ο ΣΕΒ παρεμβαίνει έντονα στο παιχνίδι και προσπαθεί να βάλει στο παιχνίδι τη ΓΣΕΕ. Ο Μαγγίνας, καθ’ υπόδειξη του Αλογοσκούφη, το είχε αρνηθεί αυτό και επέμενε σ’ εκείνο το φιάσκο της Βουλής, όπου έφτασε να συζητά μόνο ο ίδιος με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και έναν του ΛΑΟΣ (οι υπόλοιποι δεξιοί προτιμούσαν να πάνε για καφέ, παρά να μιλήσουν στις κοινές συνεδριάσεις των επιτροπών οικονομικών και κοινωνικών υποθέσεων). Ισως τώρα η κυβέρνηση προτιμήσει ν’ ασχοληθεί σε πρώτη φάση με ζητήματα συγχωνεύσεων (σε πρώτη φάση αυτών που προβλέπονται από το νόμο Ρέππα), δίνοντας τη σκυτάλη στην ΟΚΕ (Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή), για ένα γύρο «διαλόγου των κοινωνικών εταίρων», ώστε να κινηθεί νομοθετικά τη θερινή περίοδο. Θα φανεί αυτό μετά τις πρώτες συναντήσεις της Φάνης με τους «κοινωνικούς εταίρους», τους οποίους έσπευσε να καλέσει σε συνάντηση πριν ακόμα ορκιστεί.
Εκείνο που έχει σημασία να τονιστεί είναι πως οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με ελιγμούς προετοιμασίας. Πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν αυτοί οι ελιγμοί; Με άρνηση κάθε μορφής «κοινωνικού» ή «εθνικού διαλόγου» και με τακτική επιθετική-διεκδικητική, που θα έχει στο κέντρο της διεκδικήσεις ταξικές, διεκδικήσεις στηριγμένες στις εργατικές ανάγκες και όχι στη σταθερότητα του καπιταλιστικού συστήματος. Ν’ «ανοίξει» το Ασφαλιστικό η εργατική τάξη κι όχι να τρέχει σαν κυνηγημένο ζωάκι.
