Η αστυνομικός Αγγελική Λεγάτου, ειδική φρουρός στην ομάδα ΔΙΑΣ, που συνέχισε να καταθέτει για δεύτερη μέρα στη δίκη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής (36η συνεδρίαση της δίκης, Πέμπτη 17.12.2015) επιβεβαίωσε, με την ένοχη στάση της, με τα ψέματα και τις παραλείψεις της, ότι οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί θα έπρεπε να είναι κατηγορούμενοι ως συνεργοί του νεοναζί Γ. Ρουπακιά για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Στη συγκεκριμένη συνεδρίαση συνεχίστηκε η εξέταση της Λεγάτου από τους συνηγόρους πολιτικής αγωγής και από το σύνολο σχεδόν των συνηγόρων υπεράσπισης των νεοναζί. Στο προηγούμενο ρεπορτάζ μας , δεν σταθήκαμε στις λεπτομέρειες της κατάθεσης Λεγάτου, αλλά στους βασικούς ισχυρισμούς της, που ήταν: πρώτο, ότι είχαν εντολή από το κέντρο επιχειρήσεων να παρακολουθούν τα διαδραματιζόμενα, να δίνουν εικόνα και Δεύτερο, ότι –πέραν της εντολής από το κέντρο- δεν μπορούσαν να επέμβουν γιατί οι χρυσαυγίτες ήταν 50 και αυτοί (οι αστυνομικοί) μόνο οχτώ. Τρίτο, ότι η ίδια δεν έβγαλε το όπλο της.
Απαντήσαμε στους ισχυρισμούς της Λεγάτου, υποστηρίζοντας βάσιμα ότι δεν επενέβησαν, όχι γιατί ήταν μόνο οχτώ, αλλά γιατί οι χρυσαυγίτες έχαιραν ασυλίας από τους αστυνομικούς και δικαστικούς μηχανισμούς και από τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Αποκαλύψαμε πως, όπως αποδεικνύεται από την κατάθεση του αυτόπτη μάρτυρα, Ι. Μιχαηλίδη, που είδε τη δολοφονία από το μπαλκόνι του σπιτιού του, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το σημείο της δολοφονίας, η Λεγάτου τράβηξε όπλο για να σταματήσει και να συλλάβει τον Ρουπακιά, που μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Π. Φύσσα ετοιμαζόταν να διαφύγει.
Και κατά τη δεύτερη μέρα της κατάθεσής της, η Λεγάτου επέμεινε στους ισχυρισμούς της, ενώ φρόντισε να τους διανθίσει με νέους ισχυρισμούς, με εμφανέστατο σκοπό να αποσείσει τις ποινικές ευθύνες της ίδιας και των συναδέλφων της, λόγω της βοήθειας που με τη στάση τους παρείχαν στον Ρουπακιά (ποινική ευθύνη που αγγίζει τα όρια της απλής συνέργειας σε ανθρωποκτονία από πρόθεση). Με τις απαντήσεις που έδωσε σε συνηγόρους της πολιτικής αγωγής, η Λεγάτου αρνήθηκε την παρουσία των δύο αυτοπτών μαρτύρων στο τόπο της δολοφονίας! Μιλάμε για τεράστιο θράσος και το ερώτημα είναι από πού μια απλή ειδική φρουρός αντλεί το θράσος να ισχυρίζεται τέτοια πράγματα. Από δική της πρωτοβουλία το θεωρούμε όχι απίθανο, αλλά αδύνατο. Ξέρουμε πολύ καλά πώς λειτουργούν τα στρατιωτικά σώματα τύπου αστυνομίας.
Ο συνήγορος πολιτικής αγωγής Κώστας Παπαδάκης διάβασε στη Λεγάτου τις διατάξεις του άρθρου 3 του Ν. 3169/2003, που τιτλοφορείται «Χρήση πυροβόλου όπλου και αρχές που την διέπουν». Στη συνέχεια, αφού διευκρίνισε ότι δε θα τη ρωτήσει -όπως η προεδρεύουσα- γιατί δεν πυροβόλησε στον αέρα, τη ρώτησε γιατί δε χρησιμοποίησε το όπλο για εκφοβισμό, που σύμφωνα με τη συγκεκριμένη νομική διάταξη επιτρέπεται σε περιπτώσεις όπως αυτή με τον άγριο ξυλοδαρμό –αρχικά- από τους χρυσαυγίτες του Π. Φύσσα και των φίλων του, και στη συνέχεια με τη δολοφονία του Π. Φύσσα από τον Ρουπακιά, που έδρασε οργανωμένα και στοχευμένα. Η Λεγάτου αρνήθηκε και πάλι ότι έβγαλε το όπλο της, έστω και για εκφοβισμό, που την ρώτησε ο συνήγορος, ο οποίος –σημειωτέον- της γνωστοποίησε, ότι από αυτόπτη μάρτυρα κατατέθηκε πως αυτή τράβηξε το όπλο της για να ακινητοποιήσει τον Ρουπακιά.
Θυμίζουμε και πάλι τι έχει καταθέσει ο Ι. Μιχαηλίδης, για να αποφασίσει άμεσα το δικαστήριο και η προεδρεύουσά του –που γνωρίζουν πολύ καλά την ύπαρξη αυτού του αυτόπτη μάρτυρα και το περιεχόμενο της κατάθεσής του- να τον καλέσουν να καταθέσει
Η απάντηση της Λεγάτου ότι δεν τράβηξε το όπλο της εξόργισε δικαιολογημένα την προεδρεύουσα, η οποία την ρώτησε πιεστικά: – Θεωρείτε παράλογο που ρωτάμε τι έπρεπε να κάνετε για να αποτραπεί η ανθρωποκτονία; – Αρα ήταν δεδομένο ότι δεν μπορούσατε να κάνετε τίποτα;
Φανερά ενοχλημένη από τη δεύτερη ερώτηση της προεδρεύουσας, η Λεγάτου απάντησε: Γι’ αυτό μιλάμε για θράσος. Καμαρώνουν επειδή συνέλαβαν το δράστη μιας εν ψυχρώ δολοφονίας, που έγινε μπροστά στα μάτια τους, χωρίς να κάνουν τίποτα για να την αποτρέψουν!
Κατά τη γνώμη μας, η προεδρεύουσα έπρεπε εκείνη ακριβώς τη στιγμή να δηλώσει από έδρας ότι θα εισηγηθεί στο δικαστήριο να κληθεί άμεσα ο αυτόπτης μάρτυρας που με την κατάθεση που έδωσε σε ανύποπτο χρόνο διαψεύδει τη Λεγάτου. Οφείλει να το κάνει, αν θέλει να καταγραφεί στην ιστορία ότι έκανε τα πάντα για να διεξαχθεί μια «δίκαιη δίκη», όπως προβλέπει το αστικό Ποινικό Δίκαιο (για μας το Δίκαιο είναι ταξικό και η απονομή του γίνεται με εξίσου ταξικό τρόπο). Αναμένουμε, λοιπόν, η προεδρεύουσα να κάνει αυτό το βήμα, για να φέρει στα ίσια αυτή την υπόθεση, τη στιγμή μάλιστα που οι συνήγοροι υπεράσπισης θέτουν αιτήματα για κατ’ αντιπαράσταση εξέταση των αστυνομικών Ρώτα και Λεγάτου με τις αυτόπτες μάρτυρες Δ.Ζ. και Π.Κ., προσπαθώντας να αμφισβητήσουν την αξιοπιστία των τελευταίων. Αυτοί που θα έπρεπε κανονικά να κάθονται στο εδώλιο δίπλα στον Ρουπακιά, για απλή συνέργεια στη δολοφονία του Π.Φύσσα, δεν μπορεί να μετατρέπονται σε κριτήριο αξιοπιστίας των πολιτών αυτοπτών μαρτύρων.
Η Λεγάτου, όπως και οι υπόλοιποι αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ (τουλάχιστον οι Γ. Ρώτας, Χ. Δεληγιάννης, Α. Τσολακίδης) ήταν παρόντες τόσο στον ξυλοδαρμό των φίλων του Π. Φύσσα όσο και στη δολοφονία του τελευταίου. Η Λεγάτου όμως αυτό το αρνείται αυτό, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι αν το παραδεχτεί θα καταστεί κατηγορούμενη για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία. Γι’ αυτό και διάνθισε την κατάθεσή της με διάφορα ψεύτικα στοιχεία, όπως ότι δεν έβγαλε το όπλο της ή ότι ο Π. Φύσσας παρέμεινε όρθιος για δέκα λεπτά μετά τα δολοφονικά χτυπήματα που του επέφερε με το μαχαίρι ο Ρουπακιάς και όλη αυτή την ώρα συγκρουόταν με το δολοφόνο! Προσπάθησε δε να παρουσιάσει τη σύλληψη του Ρουπακιά ως απόδειξη του ότι η ίδια και οι συνάδελφοί της έκαναν ό,τι μπορούσαν στις δεδομένες συνθήκες δράσης. Γι’ αυτό και ενοχλήθηκε από την ερώτηση της προεδρεύουσας (Αρα ήταν δεδομένο ότι δεν μπορούσατε να κάνετε τίποτα;) και απάντησε ότι συνέλαβαν το δράστη!
Ο αυτόπτης μάρτυρας Α. Νικολάου «καίει» την αστυνομικό με την κατάθεσή του στην ανακρίτρια του Στ’ Τμήματος Πειραιά, γιατί την είδε από το μπαλκόνι του να είναι παρούσα τόσο στη δεύτερη επίθεση των χρυσαυγιτών όσο και την ώρα που ο Ρουπακιάς εμφανίστηκε στο σημείο της δολοφονίας, μαχαίρωσε αιφνιδιαστικά τον Π. Φύσσα και πήγε να φύγει, με τη βεβαιότητα ότι οι αστυνομικοί δε θα τον εμποδίσουν, λόγω της προκλητικής ασυλίας που απολάμβαναν τα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου. Πέρα από την επίσημη γραμμή κάλυψής τους, οι χρυσαυγίτες σαν τον Ρουπακιά ήξεραν ότι -αν όχι η πλειοψηφία- μεγάλο τμήμα των κατώτερων αστυνομικών είναι οπαδοί και ψηφοφόροι της ΧΑ και έκαναν τα στραβά μάτια, όταν δρούσαν τα τάγματα εφόδου.
Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την κατάθεση του μάρτυρα Α. Νικολάου:
(σ.σ. ο μάρτυρας βρίσκεται στο μπαλκόνι του διαμερίσματός του στον πρώτο όροφο γωνιακής πολυκατοικίας, Π. Φύσσα 52 και Κεφαλληνίας 16, με είσοδο από Κεφαλληνίας, και όταν λέει «από τα αριστερά μου» εννοεί, ότι οι αστυνομικοί έρχονται από την Κεφαλληνίας και βαδίζουν στη λωρίδα της οδού Π. Φύσσα που οδηγεί στο σημείο που βρίσκεται ο δολοφονηθείς Παύλος), (σ.σ. αναφέρεται στη Λεγάτου και επισημαίνει ότι και οι δύο αστυνομικοί βαδίζουν με αργό βήμα, που προφανώς εντασσόταν στο πλαίσιο της τακτικής που ακολουθούσαν οι αστυνομικές δυνάμεις, αφήνοντας τα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου να δρουν ελεύθερα και να κατασπαράζουν τα θύματά τους). (σ.σ. φυσικά, οι χρυσαυγίτες τον έγραψαν κανονικά και συνέχισαν το θεάρεστο έργο τους, γιατί γνώριζαν ότι δε θα υλοποιούσε την απειλή του). (σ.σ. και όχι στα 4-5 μέτρα, όπως κατέθεσε η Λεγάτου). (σ.σ. οι χρυσαυγίτες ούτε φοβήθηκαν ούτε ενοχλήθηκαν από την παρουσία των αστυνομικών, αλλά επανήλθαν και συνέχισαν να χτυπούν τον Π. Φύσσα).
Αν κάποιος πάει στο σημείο της δολοφονίας και κάνει μια αυτοψία θα διαπιστώσει ότι η κατάθεση του μάρτυρα είναι ακριβής. Δεν καταθέτει πράγματα που δεν είδε, όπως για παράδειγμα τον τρόπο που ο Ρουπακιάς μαχαίρωσε τον Π. Φύσσα. Οι τέντες των καταστημάτων μου έκρυβαν τη θέαση καταθέτει ακριβέστατα ο μάρτυρας.Για παράδειγμα δεν προσπάθησε να καταθέσει για το πώς ακριβώς ο Γ. Ρουπακιάς μαχαίρωσε τον Π.Φύσσα και ο ισχυρισμός του, ότι οι τέντες των καταστημάτων του έκρυβαν την θέα είναι ακριβής.
Από την κατάθεσή του επιβεβαιώνεται:
ότι
ότι Δεν είναι τυχαίο, ότι παράλληλα με τη δεύτερη επίθεση των τριών χρυσαυγιτών στον Π. Φύσσα εμφανίζεται ο Ρουπακιάς, παρκάρει το αυτοκίνητο ανάποδα δίπλα στον Φύσσα και σε λιγότερο από ένα λεπτό κατεβαίνει από το αυτοκίνητο, μαχαιρώνει και κατευθύνεται προς το αυτοκίνητο για να διαφύγει. θα τον άφηναν και να διαφύγει. Στο τελευταίο έπεσε έξω, γιατί οι αστυνομικοί ήθελαν να χτίσουν το άλλοθί τους, προκειμένου να μην κατηγορηθούν για απλή συνέργεια στη δολοφονία του Π. Φύσσα, γι’ αυτό και τον συνέλαβαν.
, ότι
Η Λεγάτου «καίγεται» και με τον ισχυρισμός της ότι ο Παύλος Φύσσας παρέμεινε όρθιος για δέκα λεπτά της ώρας και συγκρούονταν μάλιστα με τον Ρουπακιά, μετά το άγριο και δολοφονικό μαχαίρωμά του. Προσβάλλει τη νοημοσύνη μας και την επιστήμη. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ο δεχόμενος μια τέτοια δολοφονική επίθεση γονατίζει, διπλώνεται και πέφτει κάτω. Δεν συγκρούεται με τον δολοφόνο του για δέκα ολόκληρα λεπτά!
Τον ισχυρισμό αυτό της Λεγάτου τον άκουσαν η προεδρεύουσα Μ. Λεπενιώτη, η εισαγγελέας Αδ. Οικονόμου και οι υπόλοιποι δικαστές. Μολονότι ο ισχυρισμός ήταν αυαταπόδεικτα γελοίος, υποκριτικός και παραπλανητικός για το δικαστήριο, μολονότι η Λεγάτου προσέβαλε και τη νοημοσύνη των μελών της έδρας, κανένας δεν πήρε το λόγο για να τη βάλει στη θέση της. Το σημειώνουμε αυτό, για να κλείσουμε με δύο ερωτήματα:
Είναι δυνατόν να αναγορεύονται σε κριτές της αξιοπιστίας των αυτοπτών μαρτύρων εκείνοι που άφησαν τον Ρουπακιά να δολοφονήσει εν ψυχρώ, μπροστά στα μάτια τους, τον Παύλο Φύσσα;
Εάν το δικαστήριο με τις αποφάσεις του δεν απαντήσει θετικά σ’ αυτά τα ερωτήματα, θα έχει διαπράξει ένα δικαστικό πραξικόπημα προς όφελος της νεοναζιστικής ΧΑ, κάνοντας σκόνη τα αστικά ιδεολογήματα περί «δίκαιης δίκης». Περιμένουμε να δούμε…
Η δίκη των νεοναζί της ΧΑ θα συνεχιστεί την Τρίτη 22 Δεκέμβρη.