γιατί στον πυρήνα της υπάρχει το έπος. Και γιατί ο λόγος είναι αξεχώριστος από τη μουσική.
όπως το κόκκινο του αίματος, το κόκκινο της ελπίδας, το κόκκινο της επανάστασης.
: Λουίζ Μισέλ, Ρόζα Λούξεμπουργκ, Ηλέκτρα Αποστόλου, Ουλρίκε Μάινχοφ. Μια ιστορική διαδρομή ενός αιώνα. Από την Κομμούνα του Παρισιού μέχρι τα «μολυβένια χρόνια» της Γερμανίας τη δεκαετία του ‘70, περνώντας από την επανάσταση στο Βερολίνο το 1918-19 και την αντικατοχική αντίσταση στην Ελλάδα το 1941-44.
επικού θεάτρου και θεάτρου-ντοκουμέντο. Θεατρικός λόγος, ντοκουμέντα, μαρτυρίες, λογοτεχνικά κείμενα συντίθενται σε ένα παλίμψηστο που ανιχνεύει τις συνδέσεις και ενσαρκώνονται για να επαναφέρουν στην προσοχή μας την επίμονη διαχρονικότητα του επαναστατικού οράματος.
του σπουδαίου Μπιλ Ντίξον (και όχι μόνο).
στην Ιστορία, όχι ως μνημόσυνο, αλλά ως διερεύνηση κρίσιμων σημερινών ερωτημάτων.
