Στις 20 Δεκεμβρίου, στο Α’ Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων, συνεχίστηκε η εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό της υπόθεσης του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου. Υπενθυμίζουμε ότι πρωτόδικα ο Θεοφίλου καταδικάστηκε σε 25 χρόνια κάθειρξης για συναυτουργία στη ληστεία της Alpha Bank στην Πάρο και απλή συνέργεια στην ανθρωποκτονία του ταξιτζή Μίχα, όπως επίσης και για οπλοφορία, πλαστογραφία κατ’ εξακολούθηση και αποδοχή προϊόντων εγκλήματος. Παράλληλα, ο Θεοφίλου απαλλάχθηκε από την κατηγορία της συμμετοχής στη ΣΠΦ. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο ξεκίνησε κατόπιν έφεσης του εισαγγελέα Εφετών Δράκου, γεγονός που καθιστά τον Θεοφίλου βορά στις ορέξεις των δικαστικών αρχών. Ο λόγος είναι ότι, καθώς η έφεση έγινε από τον εισαγγελέα κατά αθωωτικής απόφασης, δεν εφαρμόζεται η αρχή της μη-χειροτέρευσης της θέσης του κατηγορουμένου (470 ΚΠΔ). Πέρα από τις εξωφρενικές ποινές που του επεβλήθησαν πρωτοδίκως, αν αναλογιστούμε πως δεν υπάγονταν στο πλαίσιο του 187ΠΚ, μιλάμε για μια δίκη-παρωδία, στην οποία καταστρατηγήθηκαν πολλοί κανόνες, τόσο λογικής όσο και ποινικής δογματικής. Στα ζητήματα αυτά θα επανέλθουμε και κατά τη διάρκεια της δευτεροβάθμιας δίκης.
Ξεκινώντας, κατόπιν ερώτησης της προέδρου του εφετείου σχετικά με τις κατηγορίες, ο Τάσος Θεοφίλου αρκέστηκε σε μια λακωνική άρνηση των κατηγοριών, τόσο για τη ληστεία όσο και για τη συμμετοχή του στη ΣΠΦ. Στη συνέχεια, υποβλήθηκε από τον συνήγορο υπεράσπισης Κώστα Παπαδάκη αίτημα για να υπάρξει φωνοληψία των πρακτικών, όπως προβλέπεται στο άρθρο 142 ΚΠΔ. Επιχειρηματολόγησε επ’ αυτού λέγοντας ότι θα διευκόλυνε τη διαδικασία, καθώς πρόκειται για ογκώδη δικογραφία, ενώ εντοπίστηκαν αποκλίσεις μεταξύ καταθέσεων μαρτύρων στην προδικασία και τη δίκη. Επιπλέον, εντοπίζεται το παράδοξο να ηχογραφούνται οι αστικές δίκες, ενώ οι ποινικές όχι. Η εισαγγελέας εισηγήθηκε την απόρριψη του αιτήματος, καθώς προβλέπεται μόνο κατ’ εξαίρεση, εφόσον υπάρχει τεχνική γνώση και δυνατότητα, η οποία ελλείπει! Επίσης, όπως είπε, η απόφαση τήρησης πρακτικών με φωνοληψία εναπόκειται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του δικαστηρίου κι εφόσον κατά 329 ΚΠΔ τηρείται η δημοσιότητα, κατ’ αυτήν δεν συντρέχει λόγος για εφαρμογή του 142 ΚΠΔ! Ο συνήγορος υπεράσπισης Σπύρος Φυτράκης ανταπάντησε ότι πρόκειται για ζήτημα βούλησης να διεξάγονται δίκες εν κρυπτώ και συνεπώς είναι προφάσεις τα περί έλλειψης τεχνικής γνώσης και υποδομής, ενώ δευτερολογώντας ο Κώστας Παπαδάκης πρόσθεσε ότι η έλλειψη κονδυλίων είναι αξιοπρεπής δικαιολογία ενώ τα δικονομικά επιχειρήματα είναι παντελώς ανεπαρκή. Η συνήγορος υπεράσπισης Αννυ Παπαρρούσου ανέπτυξε τη θέση ότι δεν πλήττεται η δημοσιότητα, ωστόσο είναι ζήτημα ασφάλειας του κατηγορουμένου και ζήτημα ασφάλειας δικαίου. Εφερε ως παράδειγμα πως στα πρακτικά καταγράφηκε η αγόρευση μόνο του Κώστα Παπαδάκη –παρόλο που δόθηκαν γραπτώς και οι άλλες- και δεν κατεγράφησαν οι τοποθετήσεις του προέδρου και επομένως η έφεση ενδεχομένως έγινε με ελλιπή δεδομένα. Η σθεναρή και σταθερή άρνηση των δικαστηρίων να εγκρίνουν το αίτημα φωνοληψίας εγείρει, κατά την ίδια, ερωτήματα σκοπιμότητας, ενώ ο Κώστας Παπαδάκης υπενθύμισε πως στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, όταν η Alpha Bank ζήτησε να προβληθεί ένα βίντεο, ως εκ θαύματος βρέθηκε η τεχνική υποδομή. Η πρόεδρος απέρριψε το αίτημα, ισχυριζόμενη πως διερεύνησε όλες τις δυνατότητες και δεν υφίστανται οι τεχνικές υποδομές.
Στη συνέχεια υποβλήθηκε από την υπεράσπιση αίτημα για να αλλάξει η σειρά των εξεταζόμενων μαρτύρων, τόσο για λόγους ουσίας όσο και πρακτικούς (351 ΚΠΔ). Ο πρακτικός λόγος είναι να μην μετακινούνται αδίκως από την Πάρο αυτόπτες μάρτυρες, ενώ οι αστυνομικοί μπορούν να προσέλθουν οποιαδήποτε στιγμή. Ο ουσιαστικός είναι ότι με το κλίμα που καλλιεργείται με την κατάθεση των αστυνομικών στην αρχή της δίκης, με την αρωγή και των ΜΜΕ, επηρεάζονται τόσο οι μάρτυρες όσο και η έδρα. Τονίστηκε από όλους τους συνηγόρους ότι προέχουν οι άνθρωποι που είχαν επαφή με την πραγματικότητα και έπεται η σεναριολογία και η τρομολαγνεία. Ωστόσο, κατέστη σαφές πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να εξεταστούν οι αστυνομικοί εν γένει και το ζήτημα τίθεται αποκλειστικά για τη σειρά εξέτασης. Η εισαγγελέας αντέτεινε ότι δεν υπάρχει ουσιώδης λόγος να αλλάξει η σειρά και ότι δεν διασφαλίζεται ότι η πρόταξη των καταθέσεων των αυτοπτών θα διευκολύνει την υπόθεση, ενώ κανείς εξ αυτών δεν έχει υποβάλλει τέτοιο αίτημα, το οποίο κατ’ αυτήν θα ήταν και εύλογο. Επίσης, τόνισε πως τίθενται υπό διερεύνηση όλες οι κατηγορίες, άρα είναι εξ ίσου σημαντικοί και οι αστυνομικοί. Οι συνήγοροι δευτερολόγησαν υποστηρίζοντας πως καταστρατηγείται η αμεροληψία, εφόσον ήδη από την αρχή οι αστυνομικοί εμφανίζουν τον Θεοφίλου ως μέλος της ΣΠΦ, ενώ το γεγονός πως δεν υπάρχουν μάρτυρες για την κατηγορία του 187 ΠΚ, παρά μόνο εικασίες, δημιουργεί προβλήματα με βάση το 309 ΚΠΔ. Το αίτημα απορρίφθηκε από την πρόεδρο.
Η διαδικασία συνεχίστηκε με την κλήτευση της πρώτης μάρτυρα, της Μίχα Μαρίας, αδερφής του θανόντος στο περιστατικό της Πάρου. Η μάρτυρας περιέγραψε το πώς πληροφορήθηκε το θάνατο του αδερφού της και μίλησε για «πάλη του αδερφού της με το δράστη» και «ηρωικό θάνατο», προλειαίνοντας το έδαφος για το τι θα ακολουθήσει! Στη συνέχεια, αναφέρθηκε σε μια αυτόπτη μάρτυρα, η οποία ήταν με το θανόντα ακριβώς πριν από το θάνατό του και η οποία την πληροφόρησε ότι ο Μίχας πάλεψε με έναν άνθρωπο με καουμπόικο καπέλο, ο οποίος είναι και ο δολοφόνος. Στη συνέχεια, περιέγραψε πως κοίταζε το βίντεο «μέρα-νύχτα», όπως ανέφερε, γεγονός που την οδήγησε ! Συγκεκριμένα, κατόπιν ερώτησης της προέδρου, είπε χαρακτηριστικά: «Αν βγάλεις τα γυαλιά, είναι αυτός»!
Προφανώς της ήρθε επιφοίτηση, καθώς η Μίχα, αν και είναι πολιτικώς ενάγουσα, πρωτοδίκως ούτε αναγνώρισε μέσω βίντεο τον Θεοφίλου ούτε ανέφερε για αυτόπτη μάρτυρα με τόσο καθοριστικό ρόλο στην υπόθεση. Τις αντινομίες αυτές, που άπτονται τόσο της «αναγνώρισης» όσο και της μάρτυρος, επεσήμανε ο Κώστας Παπαδάκης, ενώ η… αποστομωτική απάντηση της Μίχα ήταν ότι δεν τα είπε αυτά μέχρι τώρα γιατί «δεν γνωρίζει από δίκες» για να μπορεί να αξιολογήσει τι είναι σημαντικό και γιατί «δεν ρωτήθηκε»! Για να το θέσουμε απλά: είναι δυνατόν, η αδερφή του θανόντος να έχει να εισφέρει τόσο σημαντικά στοιχεία και να τα ενθυμείται ως εκ θαύματος στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο; Επίσης, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως «μια κυρία Εφη που δεν την ξέρει», κατά δήλωση της ίδιας, μετετράπη αγόγγυστα σε πρόσωπο με γνωστό ονοματεπώνυμο (Αννα Εμμανουηλίδου), πρόσωπο ωστόσο άγνωστο στη δικογραφία! Επισημάνθηκε το ακατανόητο, ότι δεν προτάθηκε νωρίτερα -ούτε στην προδικασία, ούτε στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο και με κανέναν τρόπο- η κυρία Εμμανουηλίδου, ένα πρόσωπο με ρόλο-κλειδί στη διερεύνηση της αλήθειας, κατά τα λεχθέντα της Μίχα, αν και υπήρχε κάθε δυνατότητα κλήσης της, καθώς η Μίχα παρίστατο ως πολιτική αγωγή, ενώ μπορούσε να υποβάλει και υπόμνημα.
Μάλιστα, όπως ανέφερε η συνήγορος Αννυ Παπαρρούσου, ακόμα και σε δημόσιες τοποθετήσεις της η Μίχα ουδέποτε αναφέρθηκε μετά βεβαιότητας σε ενοχή του Θεοφίλου, ούτε στην εν λόγω κυρία. Η απάντηση που έλαβε από τη Μίχα είναι ότι τα μέσα ενημέρωσης λειτουργούν με «ορισμένο τρόπο», ενώ επανέλαβε πως στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο… δεν της δόθηκε η δυνατότητα να μιλήσει.
Στη συνέχεια, ο Κώστας Παπαδάκης έθεσε μια σειρά εύλογων ζητημάτων περί της αλήθειας αυτών που ισχυρίστηκε η Μίχα. Το βασικότερο είναι το εξής: το βίντεο εμφανίστηκε μεσούσης της διαδικασίας, τέσσερις ημέρες πριν την κατάθεση της μάρτυρα στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, και επομένως το επιχείρημα περί αναγνώρισης του Θεοφίλου καιρό πριν είναι ανεδαφικό. Στο σημείο αυτό υποβλήθηκε εκ νέου αίτημα για προβολή βίντεο, προκειμένου να καταπέσουν τα μυθεύματα της Αντιτρομοκρατικής. Η συνήγορος Αννυ Παπαρρούσου, πέρα από επισημάνσεις για το βίντεο, διερωτήθηκε από πού θα μπορούσε να έχει πρόσβαση η Μίχα στο βίντεο. Ενδεχομένως μέσω Αντιτρομοκρατικής ή αστυνομίας. Επεσήμανε πως ενώ στην αρχή της έφεσης η εισαγγελία είχε αποστασιοποιημένη στάση, πλέον ξεκάθαρα δίνει γραμμή «να τον τελειώσουν», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε. Επίσης, ο Κώστας Παπαδάκης χαρακτήρισε την και την κατάθεσή της ως .
Κατόπιν στο βήμα ανέβηκε ο ενορχηστρωτής της δίωξης του Θεοφίλου και γνωστός για το έργο του, τμηματάρχης της Αντιτρομοκρατικής, Ε. Χαρδαλιάς. Στο σημείο αυτό, η υπεράσπιση υπέβαλε αίτημα εξαίρεσής του, τόσο διότι ο αντιτρομοκρατικάριος λειτουργεί προκατειλημμένα τονίζοντας το ρόλο του κατηγορουμένου προκειμένου να εδραιώσει την ενοχή του, όσο και γιατί ο ίδιος διενήργησε ανακριτικές πράξεις, κάτι που απαγορεύεται κατά 211 ΚΠΔ. Η εισαγγελέας για άλλη μια φορά εισηγήθηκε την απόρριψη του αιτήματος καθώς δεν προκύπτει από πουθενά ότι διενέργησε ο Χαρδαλιάς ανακριτικές πράξεις (με συνδυασμό των 211 και 243 ΚΠΔ), ενώ το ζήτημα της μονομερούς αφήγησης –κατά την εισαγγελέα- εγείρει ζήτημα αξιοπιστίας και όχι εξαίρεσης του μάρτυρα. Το επιχείρημά της αντικρούστηκε, καθώς τα ανακριτικά καθήκοντα δεν είναι μόνο τα περιοριστικά αναφερόμενα στο νόμο, ενώ ήδη από την πρωτοβάθμια διαδικασία η κατάθεση του μάρτυρα είχε χαρακτηριστεί ως ελλιπής, με ασάφειες και κενά στην αφήγησή του. Η πρόεδρος απέρριψε και το τρίτο αίτημα των συνηγόρων υπεράσπισης.
Ο Χαρδαλιάς ξεκίνησε την κατάθεσή του αναφέροντας τις πρώτες φορές που είχε επαφή με τον Θεοφίλου, σε συναντήσεις του με το Σακκά (Νέα Σμύρνη), τον Πολίτη (Εξάρχεια) και τον Καραγιαννίδη (Αγρίνιο), στις 28 και 30 Νοεμβρίου του 2010, χαρακτηρίζοντας ύποπτες τις κινήσεις του Θεοφίλου και κάνοντας λόγο για αντιπαρακολούθηση στο ΚΤΕΛ Αγρινίου και μιλώντας για «ύποπτους σάκους», που κατ’ αυτόν ενδεχομένως περιείχαν τα όπλα που βρέθηκαν στο Αγρίνιο. Εν συνεχεία, μίλησε για τον τρόπο που «πληροφορήθηκαν» την ανάμιξη του Θεοφίλου στη ληστεία της Πάρου, που δεν είναι άλλος από το περιβόητο ανώνυμο τηλεφώνημα στην Αντιτρομοκρατική, που ανέφερε «έναν Τάσο» δίνοντας τη διεύθυνση του σπιτιού του στη Θεσσαλονίκη, και ότι «ο ληστής της Πάρου έχει σχέση με τρομοκρατία». Προσπάθησε να πλέξει ένα νήμα που να συνδέει τις κινήσεις του Θεοφίλου, αποσκοπώντας προφανώς στο να προσπαθήσει να τον ενοχοποιήσει για συμμετοχή στη ΣΠΦ, κάνοντας λόγο για συναντήσεις με μέλη της ΣΠΦ, ταύτιση υλικού που βρέθηκε στα σπίτια του Θεοφίλου και των μελών της ΣΠΦ, για δήθεν περίεργες μετακομίσεις λόγω φόβου. Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στη σύλληψη του Θεοφίλου και το πώς έλαβαν το DNA του, με την περιβόητη αντίσταση κατά της αρχής, από την οποία ωστόσο ο Θεοφίλου έχει αθωωθεί. Στο σημείο αυτό, δήλωσε μετά παρρησίας πως ο ίδιος δεν ενδιαφέρεται να κατασκευάζει ενόχους, γεγονός που προκάλεσε κύμα αντιδράσεων στην αίθουσα. Επιπλέον, αναφέρθηκε στα στοιχεία ενός Χρήστου Τσουρδίνη, που βρέθηκαν στον υπολογιστή του κατηγορούμενου, με τα οποία εν αγνοία του αγοράστηκε ένα Ford Mondeo, που όμως δεν εμπλέκεται σε καμία υπόθεση. Κλείνοντας την κατάθεσή του και πριν την εξέτασή του, , λέγοντας πως σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποδείξει πως βρέθηκε καθαρό το γενετικό του υλικό στο καπέλο. Ο Χαρδαλιάς προσπάθησε μέσα από μια σειρά ασαφειών, υπαινιγμών και λογικών αλμάτων να παρουσιάσει ως αυτονόητη την ενοχή του Θεοφίλου, όχι μόνο για τη ληστεία στην Πάρο αλλά και για συμμετοχή στη ΣΠΦ, βασιζόμενος κυρίως σε κρίσεις και όχι σε στοιχεία.
Κατόπιν η εισαγγελέας και μέλη της έδρας υπέβαλαν ερωτήσεις σχετικά με τα γεγονότα που ανέφερε, στις οποίες ο Χαρδαλιάς προσπάθησε να στηρίξει την ενοχή του Θεοφίλου, τόσο για τη ληστεία όσο και για τη συμμετοχή στη ΣΠΦ, σε γεγονότα παντελώς ασύνδετα μεταξύ τους, όπως προαναφέρθηκε. Με αναφορές στο αυτοκίνητο, για το οποίο μέχρι και η εισαγγελέας παραδέχθηκε ότι μπορεί να μην έχει σχέση, και στην παρουσία του Θεοφίλου στο σπίτι της Νέας Σμύρνης, προσπάθησε να δημιουργήσει την εντύπωση μιας αλληλουχίας πράξεων, που σχετίζονται όλες με τη ΣΠΦ. Η εξέτασή του από την έδρα έκλεισε με ερωτήσεις για το DNA που βρέθηκε, στις οποίες ο Χαρδαλιάς χαρακτήρισε το DNA ως ασφαλή μέθοδο προσέγγισης της αλήθειας και είπε πως το μοναδικό DNA που βρέθηκε είναι του Θεοφίλου, ο οποίος κατά τον Χαρδαλιά μάλλον φρόντισε να καθαρίσει το καπέλο από το γενετικό υλικό όλων πλην του ιδίου! Το λόγο πήρε η πολιτική αγωγή ρωτώντας καταφανώς στοχευμένα για τον τρόπο που «χρηματοδοτούνται» οργανώσεις σαν τη ΣΠΦ, με τον Χαρδαλιά να απαντά «με ληστείες», γεγονός που είναι παντελώς ψευδές καθώς –όπως επεσήμανε ο ίδιος ο Θεοφίλου κατόπιν ερώτησής του στο μάρτυρα- κανείς καταδικασθείς για συμμετοχή στη ΣΠΦ δεν έχει καταδικαστεί για ληστείες!
Κατόπιν, το λόγο πήρε η υπεράσπιση για να εξετάσει το μάρτυρα. Ξεκίνησε ο Κώστας Παπαδάκης ρωτώντας αν υπάρχουν φωτογραφίες ή βίντεο από συναντήσεις του Θεοφίλου με τον Σακκά και αν στο σπίτι της Νέας Σμύρνης βρέθηκε οποιοδήποτε ενοχοποιητικό στοιχείο για τον Θεοφίλου. Οι απαντήσεις που έλαβε φυσικά ήταν . Επειτα, απηύθυνε στον Χαρδαλιά ερωτήσεις ως προς το αν κρατούνται αρχεία από τα περιβόητα ανώνυμα τηλεφωνήματα, όπως επίσης και αρχεία με τις περιγραφές όσων συναντιούνται με ύποπτους για «τρομοκρατία» (υπενθυμίζουμε ότι από τη συνάντηση του Θεοφίλου με τον Σακκά μέχρι τη σύλληψη του πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια), για να εισπράξει πάλι απαντήσεις. Βέβαια, ο Χαρδαλιάς με περίσσιο θράσος δήλωσε πως δεν κρατάνε αρχεία με περιγραφές διότι «δεν φακελώνουνε», δήλωση που μόνο ως αστείο μπορεί να εκληφθεί.
Επίσης, τόσο από τον συνήγορο όσο και μετέπειτα από τον κατηγορούμενο τέθηκαν ερωτήσεις για το γεγονός της μετακόμισης, που ο αντιτρομοκρατικάριος προσπάθησε να παρουσιάσει ως ύποπτο. Ευλόγως τέθηκε το ερώτημα: οι συλλήψεις για τη ΣΠΦ έγιναν αρχές Δεκέμβρη, ο Θεοφίλου μετακόμισε στη Λαμία το Μάρτη, πώς καθίσταται αυτό ύποπτο, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως στο μεσοδιάστημα δεν κρυβόταν (λ.χ. εμφάνιση στην Ευελπίδων όταν πήγανε τους κατηγορούμενους για ΣΠΦ); Συνοπτικά, εξετάστηκε ο μάρτυρας όσον αφορά το αυτοκίνητο που βρέθηκε, καθώς ήταν πασίδηλο πως ουδέν προσθέτει στην υπόθεση. Εξ ίσου εύλογα, ρωτήθηκε για το γεγονός πως ο Θεοφίλου ήταν ήδη φυλακισμένος, ο υπολογιστής του κατασχεμένος, οι δήθεν «τρομοκράτες» είναι τόσο βλάκες για να το χρησιμοποιήσουν; Οι απαντήσεις που έδωσε στα δύο ερωτήματα ήταν είτε πως δεν γνωρίζει είτε πως απλώς το αναφέρει καθώς είναι ύποπτο!
Οι ερωτήσεις έπειτα περιστράφηκαν γύρω από την υπόθεση της Πάρου. Ρωτήθηκε αν ο Θεοφίλου είχε ίχνη πάλης όταν συνελήφθη, όπως θα έπρεπε, αν αληθεύουν αυτά που κατέθεσε η Μίχα για πάλη μεταξύ του αδερφού της και του δολοφόνου, και απάντησε για άλλη μια φορά πως δεν παρατήρησε κάτι τέτοιο. Τέθηκαν ερωτήματα για το αν βρέθηκε γενετικό υλικό του Θεοφίλου σε άλλο σημείο πέραν του καπέλου (λ.χ. στην τράπεζα) και δόθηκαν απτά παραδείγματα, προκειμένου να καταδειχθεί η αποδεικτική αδυναμία του DNA ως μόνου στοιχείου, γεγονός που έχει δεχθεί η νομική δογματική. Επίσης, ο Χαρδαλιάς κλήθηκε να απαντήσει για τον λόγο που δεν υπάρχουν στη δικογραφία φωτογραφίες του καπέλου από το σημείο που έπεσε, για να δώσει την απάντηση ότι το πειστήριο επί της ουσίας μαζεύτηκε λόγω υποστελέχωσης του τμήματος Πάρου και λόγω πλήθους κόσμου! Ιδιαζούσης σημασίας ήταν και τα ερωτήματα που έθεσε ο συνήγορος για τη σύλληψη του Θεοφίλου και ζητήματα αρμοδιότητας της Αντιτρομοκρατικής για τη λήψη γενετικού υλικού, τη στιγμή που έγινε . Οσον αφορά τη σύλληψη, ρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν με τόση αόριστη περιγραφή, όπως αυτή που δόθηκε στο υποτιθέμενο τηλεφώνημα, να βρεθεί τόσο γρήγορα ο Θεοφίλου, και έδωσε την αμίμητη απάντηση πως στο διάστημα από 14 μέχρι 18 Αυγούστου είναι πολύ λίγος κόσμος στην Αθήνα κι έτσι βρήκαν αμέσως τον Θεοφίλου! Ως προς την αρμοδιότητα, αναφέρθηκε πως η προανάκριση διενεργείται κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας, είτε στο πλαίσιο του αυτοφώρου (243 ΚΠΔ). Στις 18/08/2012 και ώρα 18:44 η Αντιτρομοκρατική με φαξ της στο Α.Τ. Πάρου ζητά τη δικογραφία. Και ως εκ τούτου εγείρεται το ερώτημα ποια αρμοδιότητα είχε στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο η ΔΑΕΕΒ, εφόσον εισαγγελική παραγγελία δεν υπήρξε και είχε σαφώς εκφύγει του ορίου του αυτοφώρου; Και στη συνέχεια, για ποιο αδίκημα ελήφθη DNA στις 15:15 της ίδιας μέρας; Καθώς εντοπίζεται ένα «ορφανό» πρωτόκολλο, δηλαδή ένα πρωτόκολλο στο οποίο δεν αναφέρεται το αδίκημα για το οποίο λαμβάνεται γενετικό υλικό. Ποιο αδίκημα ερευνούσε εκείνη την ώρα η ΔΑΕΕΒ ώστε να καθίσταται σύννομη η λήψη DNA, κατά την διάταξη 200 του ΚΠΔ (πριν την τελευταία τροποποίηση); Διότι αν το DNA ελήφθη για τη ληστεία της Πάρου και τη συμμετοχή στη ΣΠΦ, όπως απάντησε ο Χαρδαλιάς, υπάρχει καταφανέστατο ζήτημα αρμοδιότητας στη διαδικασία.
Εν συνεχεία, το λόγο πήρε η συνήγορος Αννυ Παπαρρούσου θέτοντας τα οφθαλμοφανή ζητήματα έλλειψης συνοχής των περιστατικών που ανέφερε ο Χαρδαλιάς, καθώς πρόκειται για επαφές και υποθέσεις. Αυτή η αδυναμία στήριξης κατηγοριών, όπως αναγκάστηκε να παραδεχθεί ο μάρτυρας, ήταν ο λόγος που δεν κινήθηκε ποινική δίωξη για τον Θεοφίλου, παράλληλα με τη σύλληψη των μελών της ΣΠΦ, καθώς –κατά τον ίδιο- Μόνο που τα τότε υφιστάμενα «στοιχεία» ταυτίζονται πλήρως με τα τωρινά, όσον αφορά την κατηγορία για συμμετοχή στη ΣΠΦ!
Επειτα επικεντρώθηκε στα ζητήματα που άπτονται της σύλληψης του Θεοφίλου και τις προβληματικές που εντοπίζονται στην ασαφή διαδρομή του καπέλου. Οσον αφορά τη σύλληψη του Θεοφίλου, εξετάστηκε το αν θα μπορούσε η Αντιτρομοκρατική να λάβει DNA χωρίς την κατηγορία για αντίσταση κατά της αρχής (η απάντηση είναι σαφώς αποφατική), για την οποία αθωώθηκε. Συνεπώς, όπως ανέφερε και ο Σπύρος Φυτράκης στη συνέχεια, η κατηγορία ήταν πολύ βολική για την Αντιτρομοκρατική και πρέπει να ερευνηθεί κατά πόσο υπήρξε όντως έρεισμα για αυτήν. Κρίνοντας ωστόσο εκ του αποτελέσματος, συνάγεται αβίαστα πως η αντίσταση ήταν απλώς το μέσο για να ληφθεί το DNA του Θεοφίλου. Οσον αφορά το άλλο ζήτημα που τέθηκε από τη συνήγορο, αναφέρθηκαν οι προβληματικές για το καπέλο, οι οποίες αναπτύχθηκαν και παραπάνω, και εστίασε στο κατά πόσο υπάρχει αξιολόγηση της αξιοπιστίας του πειστηρίου. Δηλαδή, δεν φτάνει ότι βρέθηκε το πειστήριο, πρέπει να υπάρχει μία συνεχής και αδιάκοπη πορεία του. Καθίσταται σαφές πως αυτή η πορεία δεν εντοπίζεται στο καπέλο, καθώς για πρώτη φορά φωτογραφίζεται στην Αθήνα! Ο Χαρδαλιάς απάντησε πως αυτός κάνει μόνο ποινική αξιολόγηση και συνεπώς δεν εξετάζει την αξιοπιστία του πειστηρίου, το οποίο –κατ’ αυτόν- εναπόκειται στην αρμοδιότητα του εισαγγελέα.
Τέλος, το λόγο πήρε ο Σπύρος Φυτράκης, ρωτώντας τον μάρτυρα για το αν γνωρίζει ότι στάλθηκαν ειδικοί από την Αθήνα στην Πάρο για τη συλλογή του υλικού και ότι το υλικό έκοβε βόλτες στο Αιγαίο, αφού μεταφέρθηκε στην Τήνο, και μόνο όταν διατυπώθηκαν ενστάσεις για τυχόν αλλοίωσή του, εστάλη στην Αθήνα, για να λάβει την αναμενόμενη απάντηση ότι… δε γνωρίζει. Μάλιστα, σε επόμενη ερώτησή του, για το αν υπάρχει άνθρωπος που να έχει εναχθεί για τρομοκρατία με τη συμπεριφορά του Θεοφίλου και πως συνδέεται η ληστεία με την κατηγορία για την τρομοκρατία και με ποια οργάνωση, έλαβε ως απάντηση… την εκκωφαντική σιωπή του Χαρδαλιά. Αυτή τη φορά δεν του ξέφυγε το «μπορεί να μην ήταν στη ληστεία ο άνθρωπος», όπως του είχε ξεφύγει στην πρώτη δίκη. Επειτα έθεσε ερωτήσεις και ο Θεοφίλου τις οποίες σκιαγραφήσαμε παραπάνω.
Η κατάθεση του Χαρδαλιά πάσχει από τις προφανείς αδυναμίες που πηγάζουν από τη φύση της ως σεναριολογίας. Υποθέσεις, ασάφειες και προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων είναι μερικές από αυτές. Ομως, συνδυάζοντας τη σεναριολογία του Χαρδαλιά και τον ιδιαίτερο φανατισμό που έδειξε στο να ενοχοποιήσει τον Θεοφίλου για το σύνολο των κατηγοριών, με τη στάση της Μίχα, η οποία σαν να βρισκόταν σε εντεταλμένη υπηρεσία, προσήλθε για να καταθέσει ότι αναγνωρίζει τον κατηγορούμενο ως δολοφόνο, βλέπουμε τη διάθεση των κατασταλτικών μηχανισμών για επιβολή βαρύτερης ποινής στον Θεοφίλου.
Η δίκη διακόπηκε για την Τρίτη 10 Γενάρη του 2017 (αίθουσα 120Γ στο Εφετείο).
