Ηταν πολύς ο κόσμος που μαζεύτηκε στις χτεσινές διαδηλώσεις για το έγκλημα των Τεμπών, που έγιναν σε περίπου 100 πόλεις της χώρας. Ολοι ξέραμε ότι θα είναι πολύς ο κόσμος. Το ακούγαμε στον περίγυρό μας, το βλέπαμε στα λεγόμενα σόσιαλ μίντια.
Θα ήταν αστείο να ισχυριστεί οποιοδήποτε κόμμα της αντιπολίτευσης ότι είχε οποιαδήποτε συμβολή σ’ αυτό το γεγονός. Είτε έκανε είτε δεν έκανε κάλεσμα, ο κόσμος θα ήταν ο ίδιος. Ας αρκεστούν, λοιπόν, στην πολιτική σπέκουλα προς άγραν ψήφων, αν και δεν νομίζουμε ότι προσφέρεται το συγκεκριμένο.
Δεν ήταν αυτός ο κόσμος εκείνοι που κατεβαίνουν σε μια 24ωρη απεργία ή έστω στις πορείες για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Δεν είχαμε να κάνουμε με εκδηλώσεις ενταγμένες στη δυναμική κάποιου διεκδικητικού κινήματος. Ξέρουμε, άλλωστε, πολύ καλά ότι τέτοιο κίνημα, με σχετικά μόνιμα χαρακτηριστικά, δεν υπάρχει στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.
Αν απέδειξε κάτι όλος αυτός ο κόσμος που κατέβηκε σε διαδηλώσεις με κεντρικό σύνθημα «δεν έχω οξυγόνο», είναι πως δεν έχει ξεχάσει τα Τέμπη, πως θεωρεί ότι πρόκειται για έγκλημα, καθώς και πως είναι βέβαιος ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπαθεί να το συγκαλύψει, με δεκανίκι της την αστική Δικαιοσύνη.
Για την κυβέρνηση Μητσοτάκη κανένας δεν ξεχνά πως από την πρώτη στιγμή, προτού ακόμα γίνει η παραμικρή έρευνα, ο ίδιος ο Μητσοτάκης βγήκε και ισχυρίστηκε πως πρόκειται για δυστύχημα οφειλόμενο σε ανθρώπινα λάθη (του σταθμάρχη και των μηχανοδηγών). Οπως επίσης κανένας δεν ξεχνά πως η επιχείρηση συγκάλυψης ξεκίνησε αμέσως, με το καθάρισμα και το μπάζωμα της περιοχής όπου συγκρούστηκαν οι αμαξοστοιχίες, ώστε να εξαφανιστούν κρίσιμα στοιχεία. Οτι την ώρα που έπαιρνε φωτιά η μονταζιέρα και μετέδιδε υλικό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του ισχυρισμού Μητσοτάκη περί ανθρώπινου λάθους, εξαφανίζονταν κρίσιμο ηχητικό και βιντεοληπτικό υλικό, το οποίο ποτέ δε θα ενταχτεί στη δικογραφία.
Η πρόσφατη αποκάλυψη ηχητικού ντοκουμέντου που επιβεβαίωσε ότι επιβάτες επέζησαν της σύγκρουσης και πέθαναν από την έκρηξη που ακολούθησε, διέλυσε και τις ελάχιστες αμφιβολίες που ίσως υπήρχαν σε κάποιους. Πολύ πιο πριν είχε διαλυθεί ο μύθος περί έκρηξης των λαδιών του συρμού, που πλάσαραν οι «επιτετραμμένοι» της κυβέρνησης Μητσοτάκη, καθώς ειδικοί εξήγησαν πως αυτά τα λάδια είναι σιλικονούχα, ακριβώς για να μην αναφλεγούν και εκραγούν σε περίπτωση ατυχήματος. Επομένως, το μανιτάρι της έκρηξης που σκότωσε και έκαψε ζωντανούς τόσους επιβάτες, που είχαν επιβιώσει της σύγκρουσης, προήλθε από εύφλεκτες ύλες που παράνομα κουβαλούσε ο συρμός. Αυτό που με τόσο επιμονή διέψευδε η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποκαλύφτηκε πλέον στα μάτια όλων.
Κι αυτό φούντωσε την οργή, και για το έγκλημα και για την επιχείρηση συγκάλυψής του. Κι ήταν αυτή η οργή, ενάντια στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και ενάντια στην αστική Δικαιοσύνη, που κατέβασε όλον αυτόν τον κόσμο στο δρόμο. Ιδιαίτερα τους νέους, που βιώνουν την οργή πιο έντονα, καθώς οι περισσότεροι/ες από τα θύματα του εγκλήματος ήταν συνομήλικοί τους. Αισθάνθηκαν την υποχρέωση να υπενθυμίσουν στην αστική εξουσία πως δεν έχουν ξεχάσει.
Αν δεν υπήρχε όλος αυτός ο κόσμος που δεν έχει ξεχάσει κι αν δεν υπήρχε η επιμονή μιας μερίδας των συγγενών των θυμάτων, η συγκάλυψη θα είχε ήδη συντελεστεί. Οπως επιχειρήθηκε να κλείσει πολιτικά με εκείνο το προκλητικό «εμάς μας ξαναψήφισε ο κόσμος», έτσι θα έκλεινε και δικαστικά. Τυχαίο είναι το ότι όλο το καινούργιο υλικό που ενσωματώνεται στη δικογραφία προκύπτει από έρευνες που κάνουν εμπειρογνώμονες που ορίζουν οι οικογένειες των θυμάτων;
Τίποτα δε δείχνει ότι οι χτεσινές μαζικές διαδηλώσεις είναι η αρχή ενός νέου κοινωνικού κινήματος. Είναι διαδηλώσεις ad hoc. Εστω κι έτσι, όμως, είναι ένα σημαντικό γεγονός. Ουδείς δικαιούται να το υποτιμήσει. Αντίθετα, ορμώμενοι από τις διαθέσεις όλου αυτού του κόσμου, οφείλουμε να τον φέρουμε σε επαφή με τα βαθύτερα ζητήματα. Με την ιδιωτικοποίηση, την αρχή όλων των δεινών. Τα μάτια και τα αυτιά είναι πιο ανοιχτά, όταν ο κόσμος συνταράσσεται από ένα αίσθημα αδικίας.
