Τους 6.402 φτάνουν μέχρι στιγμής οι δολοφονημένοι άμαχοι από τον κολομβιανό στρατό, μεταξύ 2002 και 2008, σύμφωνα με έκθεση του Ειδικού Δικαστηρίου για την Ειρήνη, που συστάθηκε με βάση τη συμφωνία ειρήνευσης μεταξύ της κολομβιανής κυβέρνησης του Μανουέλ Σάντος και των FARC. Ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί, αφού οι έρευνες για τη διαλεύκανση των εγκλημάτων που διέπραξε ο εθνικός στρατός σε βάρος του κολομβιανού λαού, ειδικά την περίοδο διακυβέρνησης του διαβόητου ακροδεξιού κομμουνιστοφάγου Αλβάρο Ουρίμπε, δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί.
Το 66% αυτών των δολοφονιών έχουν διαπραχθεί στις περιοχές που δρούσαν οι αντάρτες, ενώ περισσότεροι από 1.500 αξιωματικοί όλων των βαθμίδων και στρατιώτες έχουν ανάμειξη στα εγκλήματα. Βασικό κίνητρό τους ήταν να παρουσιάσουν αποτελέσματα στον πόλεμο ενάντια στο αντάρτικο στους προϊσταμένους τους και στην πολιτική ηγεσία, προκειμένου να πετύχουν προαγωγές στη στρατιωτική ιεραρχία, χρηματικά μπόνους και παράσημα. Την περίοδο εκείνη ο στρατός υπό τις εντολές του Ουρίμπε είχε κλιμακώσει τις επιχειρήσεις του ενάντια στο αντάρτικο βάζοντας στο στόχαστρό του μαζικά τους αγροτικούς κυρίως πληθυσμούς που ζούσαν στις περιοχές των ανταρτών, επιδιώκοντας να αφαιρέσει τα κοινωνικά ερείσματά τους, ενώ οι δολοφονίες αμάχων, αν δεν βαφτίζονταν εξουδετέρωση ανταρτών, στην καλύτερη περίπτωση θεωρούνταν παράπλευρες απώλειες στον αμερικανόπνευστο πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία.
Θορυβημένος ο Ουρίμπε από την έκθεση ενός τόσο υψηλού θεσμικού οργάνου, προσπαθεί να διώξει από πάνω του τις κατηγορίες δηλώνοντας ότι δεν γνωρίζει τίποτα για τα γεγονότα, ενώ παράλληλα ζητά την διάλυση του ΕΔγτΕ ισχυριζόμενος ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί την τιμωρία των ανταρτών. Είναι βέβαια καθολικά γνωστό, ότι ο μοναδικός λόγος που ο Ουρίμπε επιδιώκει την διάλυσή του είναι να θαφτούν στοιχεία που τον ενοχοποιούν, αφού την περίοδο της διακυβέρνησής του δολοφονήθηκε η συντριπτική πλειοψηφία των αμάχων.
Τα κρατικά εγκλήματα αποκαλύφθηκαν χάρη στον επίμονο αγώνα των συγγενών των δολοφονημένων, που απαιτούν να αποδοθεί δικαιοσύνη. Οση δικαιοσύνη μπορεί να αποδοθεί φυσικά από ένα καθεστώς που πότε παίρνει την μορφή ανοιχτής στρατιωτικής χούντας και πότε μιας δικτατορίας με κοινοβουλευτικό περίβλημα, πάντα όμως είναι δικτατορία της αστικής τάξης στην πιο βάρβαρη μορφή της.
