Ο Μάριο Ντράγκι είναι ο νέος εντολοδόχος πρωθυπουργός της Ιταλίας. Ο συνασπισμός που στήριζε τον Κόντε δεν έδινε πρωθυπουργική λύση πλειοψηφίας, καθώς Δημοκρατικό Κόμμα (PD) και Κίνημα 5 Αστέρων (M5S) δεν ήθελαν να δουν ούτε ζωγραφιστό τον Ματέο Ρέντσι και το μικρό κόμμα του Ζωντανή Ιταλία (IV). Τα «κουκιά» δεν έβγαιναν και έτσι ο πρόεδρος Ματαρέλα αναζήτησε λύση από τον «τεχνοκρατικό κόσμο».
Ο Μάριο Ντράγκι, πρώην διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και παλαιότερα διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας, ήταν η σίγουρη λύση. Την υποδείκνυαν, άλλωστε, μεγάλοι καπιταλιστικοί όμιλοι μέσω των ΜΜΕ που ελέγχουν. Και μάλλον θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, όχι μόνο γιατί όλα τα κόμματα (πλην του φασιστικού του Σαλβίνι) δε θέλουν εκλογές, αλλά και γιατί οι μονοπωλιακοί όμιλοι της Ιταλίας απαιτούν να προταχθεί το ζήτημα των παζαριών με τις Βρυξέλλες (στην πραγματικότητα με τον γερμανογαλλικό άξονα) για τα κονδύλια του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης και όχι οι εκλογές με τις οποίες θα ξαναμοιράσουν την εκλογική πίτα τα αστικά κόμματα.
Αυτά τα λεφτά ήταν και η αιτία της κρίσης στην κυβέρνηση Κόντε, καθώς ο Ρέντσι διαπίστωσε ότι τον αφήνουν εκτός μοιρασιάς και απέσυρε τις δύο υπουργούς του και τη στήριξη στην κυβέρνηση Κόντε. Μπορεί η κυβέρνηση να μην έπεσε, όμως στη Γερουσία είχε μόνο σχετική πλειοψηφία στήριξης (χάρη στην αποχή των γερουσιαστών του Ρέντσι).
Ο Κόντε δε σχημάτιζε πλειοψηφία, ο πρόεδρος της Βουλής Ρομπέρτο Φίκο παρέδωσε τη διερευνητική εντολή που του είχε δώσει ο πρόεδρος, οπότε ο Ματαρέλα δεν είχε άλλη λύση. Το βράδυ της Τρίτης απηύθυνε «έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις να στηρίξουν μία κυβέρνηση υψηλών προδιαγραφών, που να μην ταυτίζεται με καμιά πολιτική δύναμη» και το μεσημέρι της Τετάρτης κάλεσε στο Κυρηνάλιο τον Ντράγκι και του έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, την οποία αυτός αποδέχτηκε ασμένως.
Οπως έχουμε ξαναγράψει, η Ιταλία είναι συνηθισμένη σ’ αυτού του τύπου την πολιτική αστάθεια, καθώς και στις «τεχνοκρατικές» κυβερνητικές λύσεις. Πρωθυπουργός έχει διατελέσει και ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν Ρομάνο Πρόντι. «Ευχαριστούμε, πρόεδρε Ματαρέλα», έσπευσε να «τιτιβίσει» ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της Κομισιόν, Πάολο Τζεντιλόνι, ο οποίος έχει επίσης χρηματίσει πρωθυπουργός και υπουργός και τώρα έχει βολευτεί στις Βρυξέλλες. Τη χαρά του εξέφρασε και ο Ρέντσι, που το είχε βάλει αμέτι μουχαμέτι να ξεφορτωθεί τον Κόντε και προφανώς θεωρεί ότι ο Ντράγκι θα του φερθεί πιο «δίκαια».
Το PD θα στηρίξει τον Ντράγκι, ενώ το M5S εμφανίζεται διχασμένο. Στήριξη θα προσφέρει και η «Φόρτσα Ιτάλια» (το κόμμα που είχε ιδρύσει ο Μπερλουσκόνι), ενώ τα δύο φασιστικά κόμματα, η «Λέγκα» του Σαλβίνι και τα «Αδέλφια της Ιταλίας» ζητούν εκλογές (αν και ο Σαλβίνι άφησε ένα παράθυρο ανοιχτό, δηλώνοντας πως, αν τον καλέσει ο Ντράγκι, θα πάει, θα τον ακούσει, θα κάνει προτάσεις και μετά θα αξιολογήσει).
Ολ’ αυτά, βέβαια, δεν έχουν την παραμικρή επικάλυψη με τα συμφέροντα του ιταλικού προλεταριάτου που πλήττεται με δριμύτητα από τη διπλή κρίση: υγειονομική και οικονομική. Ετσι που ήρθαν τα πράγματα, μια κυβέρνηση «τεχνοκρατών» είναι η καλύτερη λύση για την ιταλική κεφαλαιοκρατία. Γιατί αυτή η κυβέρνηση, που δεν πρόκειται να ζητήσει ψήφο στις επόμενες εκλογές, δε θα έχει την παραμικρή αναστολή, δε θα κάνει καμιά δεύτερη σκέψη μπροστά στη λήψη των πιο σκληρών αντεργατικών και αντιλαϊκών αποφάσεων.
