Η σπέκουλα με τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα των λαών είναι μόνιμο σπορ των ιθυνόντων του Περισσού. Το Παλαιστινιακό αποτελεί ένα από τα «καλύτερά τους». Ετσι, την περασμένη Τρίτη, μετά από κάλεσμα της Γραμματείας Αθήνας του ΠΑΜΕ, μαζεύτηκαν μπροστά στην ισραηλινή πρεσβεία για να «διατρανώσουν την αλληλεγγύη τους» στον παλαιστινιακό λαό.
Ως εδώ κανένα πρόβλημα (πέρα από το μονίμως σεχταριστικό περιχαράκωμα των κομματικών τους φιεστών). Αν έτσι θεωρούν ότι «ξεμπερδεύουν» με το διεθνιστικό τους καθήκον, δικαίωμά τους. Μόνο που δεν μας πείθει ο πόνος τους για τη Γάζα. Γιατί στην πραγματικότητα οι απόψεις τους δεν διαφέρουν και πολύ από τις απόψεις του Αμπάς όσον αφορά στην αντιβία των Παλαιστίνιων, που τη θεωρούν άλλοθι για την ισραηλινή βαρβαρότητα. Εμείς οι «κακοί» θυμηθήκαμε κάποια από τα μαργαριτάρια τους και τα παρουσιάζουμε, έτσι για να μη ξεχνιόμαστε, αλλά να ξέρουμε πως εννοεί ο καθένας την αλληλεγγύη στην παλαιστινιακή αντίσταση (οι υπογραμμίσεις δικές μας):
«Η ανήκουστη αυτή πολιτική (σ.σ. του Αριέλ Σαρόν) προκάλεσε, λέει, “ανησυχίες” σε ΗΠΑ, ΟΗΕ και Ευρώπη την προηγούμενη βδομάδα, αλλά η χτεσινή επίθεση της Χαμάς μοιάζει να δίνει προκάλυμμα και άλλοθι στον Αριέλ Σαρόν για την εφαρμογή της – αδιαμαρτύρητα» (Ριζοσπάστης, 1/8/2002, σε άρθρο με τίτλο: «Η νέα επίθεση, άλλοθι ακόμη αγριότερης καταστολής…»).
«Οι απόψεις και οι ενέργειες της Χαμάς και άλλων οργανώσεων έχουν επανειλλημένως χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι από την ισραηλινή πλευρά για να προχωρήσει αποκλειστικά και μόνο σε μονομερείς ενέργειες και να λήξει, όπως και όποτε θέλει, το θέμα των διαπραγματεύσεων… Γεγονός είναι, επίσης, ότι η ισραηλινή πλευρά, κατά τη δεύτερη Ιντιφάντα, έχει πολλάκις “προετοιμάσει” τις “απαντήσεις” της Χαμάς, και άλλων οργανώσεων, που, με τη σειρά τους, έδωσαν το έναυσμα στις ισραηλινές στρατιωτικές, πολιτικές, μονομερείς επιλογές» (Ριζοσπάστης, 2/10/2005).
«Η Χαμάς κατάφερε τη συγκεκριμένη στιγμή να εκφράσει αυτή τη διάθεση του λαού για κάποια ουσιαστική πίεση. Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως η Χαμάς μπορεί να εγγυηθεί μια πραγματική αντίσταση στις ιμπεριαλιστικές πιέσεις» (Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για τη Διεθνή Κατάσταση, 19/5/2006, Ριζοσπάστης 4/6/06).
«Το άλλοθι για τις ισραηλινές επιδρομές ήταν η συνεχιζόμενη (ως επί το πλείστον αναίμακτη) ρίψη ρουκετών από Παλαιστίνιους στα ισραηλινά εδάφη» (Ριζοσπάστης, 19/12/2007).
Διαβάστε κι ένα τελευταίο όταν ο λόγος του Περισσού ήταν ακόμα πιο σκληρός ενάντια στους «εξτρεμιστές»:
«Πολύ δύσκολες ώρες περνά, για άλλη μια φορά, η ισραηλινο-παλαιστινιακή “ειρηνευτική διαδικασία”. Ενα μήνα μετά τις τέσσερις επιθέσεις αυτοκτονίας της εξτρεμιστικής ισλαμικής οργάνωσης “Χαμάς”, που στοίχισαν τη ζωή σε, τουλάχιστον, 60 ανθρώπους, η Δυτική Οχθη μοιάζει, και πάλι, με πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί…Μόλις δύο μήνες πριν από τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές στο Ισραήλ, οι βομβιστικές επιθέσεις της “Χαμάς” έδωσαν το προβάδισμα στην ακροδεξιά αντιπολίτευση της “Λικούντ”» (Ριζοσπάστης, 7/4/1996).
ΥΓ: Ο Περισσός είναι κόμμα με αρκετό παραδάκι στις τσέπες του. Αλήθεια, θυμόσαστε ποτέ, μετά από τη νίκη της κυβέρνησης της Χαμάς και την επιβολή του οικονομικού εμπάργκο, να πήγε καμιά αντιπροσωπεία (όπως έκαναν π.χ. στο Λίβανο μετά τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς); Τα ωραία λογάκια δεν κοστίζουν τίποτα, το να δώσεις όμως οικονομική βοήθεια σε μια «τρομοκρατική» κυβέρνηση, τη στιγμή που της έχει επιβληθεί παγκόσμιο οικονομικό εμπάργκο, κάνει τζιζ (ή μάλλον είναι προχωρημένος «αριστερισμός»)!
