Η νίκη του Τζο Μπάιντεν επισφραγίστηκε εχθές το βράδυ, μετά από την επικράτησή του στην Πενσιλβάνια. Με τουλάχιστον 290 εκλέκτορες και πάνω από 4 εκατομμύρια ψήφους διαφορά, ο Μπάιντεν θα είναι ο 46ος πρόεδρος των ΗΠΑ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συμμετοχή ρεκόρ (τουλάχιστον της τελευτάιας 20ετίας), που έφτασε στο 66,4%, ήταν που έδωσε στον Μπάιντεν την προεδρία. Οι Αφροαμερικανοί ψήφισαν μαζικά τον Μπάιντεν, σε ποσοστά της τάξης του 87-88% (σύμφωνα με τα exit polls). Απόλυτα αναμενόμενο, ελλείψει επαναστατικού κινήματος στις ΗΠΑ. Αλλωστε, ήταν οι Δημοκρατικοί που ακολουθώντας τη δοκιμασμένη πολιτική πρακτική τους, κατέβασαν για αντιπρόεδρο μία Αφροαμερικανίδα, την Κάμαλα Χάρις. Η Χάρις είναι η πρώτη γυναίκα, μαύρη και βορειοασιάτισσα ταυτόχρονα, που εκλέγεται στη θέση του αντιπροέδρου των ΗΠΑ.
Οπως κι ο Ομπάμα, έτσι και η Χάρις (από χαμηλότερο πόστο φυσικά) αντιπροσωπεύει το «άλλοθι» του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Τι μεγαλύτερο «επιχείρημα» θα μπορούσαν να βρουν τα παπαγαλάκια του, για να «αποδείξουν» το… μεγαλείο της αμερικάνικης δημοκρατίας; Ορίστε, βάζουμε στα ανώτατα αξιώματα ανθρώπους από τη μαύρη φυλή, τι άλλο θέλετε; Κι όχι μόνο στα ανώτατα αξιώματα. Για παράδειγμα, η Κόρι Μπους, η αφροαμερικανίδα νοσοκόμα, ακτιβίστρια μάλιστα του κινήματος Black Lives Matter, ήταν η πρώτη Aφροαμερικανίδα που εκλέχθηκε από το Μιζούρι στη Βουλή των Αντιπροσώπων, με μία τεράστια πλειοψηφία της τάξης του 79%! Η ίδια έσπευσε να χαρακτηρίσει τη νίκη της ως «πολιτική επανάσταση» που επιβεβαιώνει τη στιγμή των περιθωριοποιημένων και των ξεχασμένων!
Ο Τραμπ κράτησε ένα σημαντικό μερίδιο μέσα στην εργατική τάξη. Οι υποσχέσεις του για δουλειές και η προπαγάνδα για την «ανάκαμψη», σε συνδυασμό με την κινδυνολογία για την αύξηση των φόρων από τους Δημοκρατικούς, απέδωσε καρπούς. Οχι όμως αρκετούς για να του δώσουν την προεδρία. Σύμφωνα με τα στατιστικά των exit polls, που παρουσίασε το NewStatesman, οι λευκοί χωρίς πτυχίο (που αποτελούν το 34% του εκλογικού σώματος) ψήφισαν Τραμπ σε ποσοστό 64% σ’ αυτές τις εκλογές. Ποσοστό ελαφρά μειωμένο από το 67% που πήρε, σύμφωνα με τα αντίστοιχα στατιστικά του 2016, όμως παραμένει σημαντικό.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ανάδειξη του Μπάιντεν στο προεδρικό αξίωμα γέννησε νέες αυταπάτες σε εκατομμύρια Αφροαμερικανούς που ελπίζουν σε κάτι καλύτερο. Αυτό όμως θα εξανεμιστεί, όπως έγινε και επί Ομπάμα. Οπως έχουμε γράψει και παλαιότερα, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Η διακυβέρνηση Ομπάμα δεν περιόρισε την κρατική καταστολή. Αντίθετα, επί των ημερών του ήταν που εξαπλώθηκε σαν πανούκλα η αστυνομική βαρβαρότητα, με κύριο στόχο Αφροαμερικανούς.
Ο «πολέμιος του κατεστημένου», ο εκκεντρικός Τραμπ, ξεθώριασε κι αυτός γρήγορα και τώρα ο Μπάιντεν καλείται να διαχειριστεί τον αμερικάνικο καπιταλισμό, επιχειρώντας να κατευνάσει τα πνεύματα στους εξαγριωμένους Αφροαμερικανούς. Χλωμό το βλέπουμε, όμως, γιατί η καταστολή πάει χέρι-χέρι με την εκμετάλλευση που θα συνεχιστεί και θα ενταθεί τα επόμενα χρόνια, όσο η οικονομική κρίση θα καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις. Κι αυτό ο Μπάιντεν δε θα το αλλάξει.
