Εδώ και χρόνια διεξάγονται συζητήσεις των κρατών της Μεσογείου με την ΕΕ, στα πλαίσια της ευρωμεσογειακής συνεργασίας, με σκοπό την πλήρη κατάργηση των δασμών και των ποσοστώσεων στις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων από τις μεσογειακές χώρες προς την ΕΕ από τη μια και από την άλλη την πλήρη ελευθερία στη δράση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου στις χώρες αυτές. Η ευρωμεσογειακή συνεργασία θ’ αρχίσει να ισχύει από τις αρχές του 2010 ή το αργότερο από τις αρχές του 2012 και θα πλημμυρίσει την ευρωπαϊκή αγορά με πάμφθηνα αγροτικά προϊόντα. Μόνο που αυτή τη φτήνια θα την εκμεταλλεύεται αποκλειστικά το ευρωπαϊκό κεφάλαιο που ασχολείται με την εμπορία και τη μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων και όχι οι ευρωπαϊκοί λαοί που θα εξακολουθήσουν ν’ αγοράζουν πανάκριβα τα αγροτικά προϊόντα και τα βιομηχανικά από αγροτικές πρώτες ύλες.
Το γαλλικό κεφάλαιο (που μαζί με το γερμανικό επιβάλλουν τους όρους τους στα λεγόμενα θεσμικά όργανα της ΕΕ και καθορίζουν τις πολιτικές που αυτά χαράζουν) έσπευσε να εκμεταλλευτεί τις διαπραγματεύσεις για την ευρωμεσογειακή συνεργασία. Συγκεκριμένα, η γαλλική τράπεζα Societe General ίδρυσε μαζί με την τράπεζα του Μαρόκου Credit Agriculture εταιρία με σκοπό να δημιουργήσουν ένα τεράστιο ελαιώνα 100.000 στρεμμάτων σε διάφορες περιοχές του Μαρόκου. Εκτιμούν ότι από τον ελαιώνα αυτό θα παραχθούν μετά από εφτά χρόνια 30.000 τόνοι ελαιόλαδου και έτσι θα παράγονται στο Μαρόκο συνολικά 90.000 τόνοι.
Φυσικά, δεν είναι μόνο το Μαρόκο που παράγει ελαιόλαδο (και όχι μόνο) από τις χώρες της Μεσογείου. Υπάρχουν πολλές χώρες που παράγουν ελαιόλαδο πολύ πάνω από 60.000 τόνους. Κάποια στιγμή γράφηκε στην Ελλάδα, ότι η εταιρία αυτή, που είναι και γαλλικών συμφερόντων, θα αγοράσει και από ελληνικά φυτώρια ρίζες για τη δημιουργία των ελαιώνων στο Μαρόκο. Ολως περιέργως, δεν έγινε η παραμικρή αναφορά στις διαπραγματεύσεις που γίνονται στα πλαίσια της ευρωμεσογειακής συνεργασίας και δεν δόθηκε συνέχεια στην είδηση για αγορά ριζών από την Ελλάδα. Πιθανόν να σκέφτηκαν ότι αυτό θα πυροδοτούσε αντιδράσεις από την πλευρά των ελαιοπαραγωγών και των ενώσεών τους.
Ερευνούμε αν γι’ αυτή την επένδυση η γαλλική τράπεζα χρηματοδοτήθηκε από τον κοινοτικό προϋπολογισμό. Αυτό θα είναι ακόμη πιο χοντρό, μιας και οι Κομισάριοι και οι υπουργοί των κρατών της ΕΕ, αγωνιούν για τις δαπάνες του κοινοτικού προϋπολογισμού και έχουν βάλει στόχο να μειώσουν ακόμη περισσότερο τις δαπάνες για τη νέα ΚΑΠ (που μετά το 2003 ασκεί πια προνοιακή πολιτική), δύο χρόνια μετά την εφαρμογή της. Σε κάθε περίπτωση, η κίνηση αυτή του γαλλικού κεφαλαίου είναι προκλητική, δεδομένου ότι ο πολιτικός του εκπρόσωπος, δηλαδή η γαλλική κυβέρνηση, πίεσε για την νέα ΚΑΠ, προκειμένου η ΕΕ να απαλλαγεί από την «υπερπαραγωγή» ελαιόλαδου και άλλων αγροτικών προϊόντων.
Το 2012, που θ’ αρχίσει να εφαρμόζεται η συμφωνία στα πλαίσια της ευρωμεσογειακής συνεργασίας, θα κλείσουν έξι χρόνια εφαρμογής της νέας ΚΑΠ. Οι επιπτώσεις απ’ αυτή την εφαρμογή, τόσο στην ελαιοπαραγωγή όσο και στο εισόδημα των φτωχών ελαιοπαραγωγών, θα είναι μεγάλες και δεν γνωρίζουμε πόσοι απ’ αυτούς θα συνεχίσουν την ελαιοκαλλιέργεια. Θα έρθει το 2012 η εισαγωγή πάμφθηνου λαδιού από το Μαρόκο και τις άλλες ελαιοπαραγωγικές χώρες της Μεσογείου να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στην ελαιοπαραγωγή των μεσογειακών κρατών της ΕΕ και στη φτωχή αγροτιά.
