Από το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας είχε διαρρεύσει η είδηση ότι η επιτροπή των λοιμωξιολόγων εισηγείται στην κυβέρνηση το κλείσιμο θεάτρων, κινηματογράφων και συναυλιακών χώρων για δύο εβδομάδες.
Στις 6 το απόγευμα της Τρίτης, ο Χαρδαλιάς ανακοίνωσε μόνο μια μείωση της πληρότητας.
Ηταν, λέει, προσωπική απόφαση του Μητσοτάκη, μετά από μεγάλης διάρκειας τηλεφωνική επικοινωνία του με τον Μαρκουλάκη!
Γράφτηκε, επίσης, ότι η υπουργός Πολιτισμού Μενδώνη και ο γενικός γραμματέας Σύγχρονου Πολιτισμού Γιατρομανωλάκης κατέθεσαν παρόμοιου περιεχομένου εισήγηση στον Μητσοτάκη, όμως καταλυτική ήταν η επικοινωνία με τον Μαρκουλάκη, με τον οποίο ο Κούλης συνδέεται με μακρά φιλία.
Μιλάμε για την απόλυτη ξεφτίλα. Ο πρωθυπουργός αποφασίζει όπως του υποδεικνύει ένας επιχειρηματίας του θεάτρου (άντε και καλλιτέχνης ταυτόχρονα) και όχι όπως του υποδεικνύουν οι ειδικοί που ο ίδιος έχει διορίσει συμβούλους του. Και ο επιχειρηματίας φροντίζει να το διατυμπανίσει, για να πάρει τα credits στο χώρο του, ως προνομιακός συνομιλητής του πρωθυπουργού.
Είναι βέβαιο πως κινήθηκαν επιχειρηματίες του θεάματος και άσκησαν πιέσεις. Δεν ήταν μόνο (ενδεχομένως ούτε κυρίως) ο Μαρκουλάκης. Οι οποίοι, βέβαια, ενδιαφέρονται για την τσέπη τους και όχι για τους εργαζόμενους (καλλιτέχνες, τεχνικούς και λοιπές ειδικότητες).
Η μίρλα τους δεν έχει προηγούμενο όλον αυτόν τον καιρό. Εμφανίζονται στα κανάλια σαν καμοίρηδες που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, που καταστράφηκαν. Ομως, αυτοί που έχουν τα μεγάλα θέατρα, τους μεγάλους συναυλιακούς χώρους, που κάνουν μετακλήσεις «φιρμών» από το εξωτερικό, δεν είναι τίποτα φτωχαδάκια. Χρόνια τώρα κάνουν μπίζνες, πληρώνοντας σε όλο τον κόσμο (εκτός από τις «φίρμες», εννοείται) μεροκάματα πείνας, ανασφάλιστα ή μισοασφαλισμένα, μην πληρώνοντας πρόβες κτλ. κτλ. Δε θα καταστρέφονταν επειδή δε θα έκαναν μπίζνες μια σεζόν. Στα «σεντούκια» τους έχουν πολλούς «παράδες». Αλλωστε, όσοι είχαν εργαζόμενους με σύμβαση απασχόλησης, δεν πλήρωσαν δεκάρα, καθώς τους έβαλαν σε αναστολή εργασίας.
Ο Μητσοτάκης, όμως, «έτεινε ευήκοον ους» σ’ αυτούς. Προτού πέσει το «κλείσιμο» (γιατί θα πέσει «κλείσιμο», καθώς η διασπορά του κοροναϊού είναι εκτός ελέγχου), τους έδωσε την ευκαιρία να κάνουν τις τελευταίες αρπαχτές.
Δεν είδαμε, όμως, να δείχνει κανένα ενδιαφέρον για καλλιτεχνικές ομάδες που προσπαθούν να σταθούν στο χώρο της τέχνης μόλις επιβιώνοντας. Τα μέλη αυτών των ομάδων πραγματικά καταστρέφονται. Οπως καταστρέφεται η πλειοψηφία των ανθρώπων που εργάζονται στο θέαμα-ακρόαμα.
Η Μενδώνη, που έτρεξε στο Μαξίμου για να υπερασπιστεί τους μεγαλοεπιχειρηματίες του θεάματος, για καιρό αρνούνταν ακόμα και να συναντήσει τα σωματεία καλλιτεχνών και τεχνικών. Χρειάστηκε να γίνουν διαδηλώσεις οργής για να δώσει σε κάποιους το προνοιακό επίδομα των 534 ευρώ. Και πάλι η πλειοψηφία έμεινε εκτός, γι’ αυτό και οι διαδηλώσεις συνεχίζονται. Οι εργαζόμενοι αυτοί έβγαλαν την άνοιξη και το καλοκαίρι χωρίς δουλειά, το ίδιο αντιμετωπίζουν το φθινόπωρο και θα αντιμετωπίσουν και το χειμώνα. Ποτέ δε ζήτησαν ν’ ανοίξουν οι χώροι για να βρουν δουλειά οι ίδιοι. Επιδότηση ανεργίας για όλους ζήτησαν.
Αντίθετα, οι καπιταλιστές του θεάματος επέβαλαν το άνοιγμα των «μαγαζιών» τους, κόντρα στις εισηγήσεις των κρατικών λοιμωξιολόγων, στα οποία απασχολούνται ελάχιστοι εργαζόμενοι σε σχέση με το σύνολο, μόνο και μόνο για ν’ αυγατίσουν τα κέρδη τους, ακόμα κι αν έτσι πλήττεται σοβαρά η δημόσια υγεία.
