Η εξαγγελία Τραμπ στα μέσα Δεκέμβρη για την απόσυρση των αμερικάνικων στρατιωτικών δυνάμεων (πάνω από δυο χιλιάδες στρατιώτες) από τη Συρία προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση και οδήγησε στην παραίτηση του υπουργού Πολέμου, Τζιμ Μάτις. Πώς γίνεται αυτός που εμφανίζεται ως η αιχμή του δόρατος της αμερικάνικης επιθετικότητας (ο Τραμπ δηλαδή) να δηλώνει κάτι τέτοιο; Ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας της κυβέρνησης Τραμπ, όμως, Τζον Μπόλτον (γνωστός για τις επιθετικές πολεμοχαρείς θέσεις του), έδωσε μία άλλη ερμηνεία. Η «αποχώρηση» θα γίνει αργά και στο βαθμό που θα ικανοποιούνται κάποιες προϋποθέσεις. Αυτά δήλωσε ο Μπόλτον από το Ισραήλ, το οποίο επισκέφτηκε πρόσφατα, υποστηρίζοντας ότι στις προϋποθέσεις αυτές συμπεριλαμβάνεται τόσο η ασφάλεια των συμμάχων των ΗΠΑ (Κούρδων της Συρίας) όσο και η εξασφάλιση ότι τα υπολείμματα του Ισλαμικού Κράτους θα ηττηθούν!
Οι Αμερικάνοι μπορεί να έχουν χάσει παταγωδώς στο συριακό μέτωπο, το οποίο έχει κερδηθεί κατά κράτος από τη Ρωσία, όμως δεν το βάζουν κάτω. Μέσω των Κούρδων και της Τουρκίας επιδιώκουν κι αυτοί το μερίδιό τους από την πίτα της Συρίας, η οποία κατά τον Τραμπ δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, παρά μόνο «σκόνη και θάνατο». Ομως είναι μία χώρα που βρίσκεται στη Μέση Ανατολή κι αυτό είναι που έχει τη μεγαλύτερη σημασία κι όχι οι ελάχιστες πλουτοπαραγωγικές της πηγές.
Το πρόβλημα για τους Αμερικάνους είναι ότι οι σύμμαχοί τους δεν είναι καθόλου ενωμένοι (με την Τουρκία να θεωρεί «τρομοκράτες» τους Κούρδους), πράγμα που δυσχεραίνει την αμερικάνικη στρατηγική στη Συρία. Η Τουρκία κάνει το δικό της παιχνίδι, εμφανιζόμενη ως μία περιφερειακή δύναμη και φλερτάροντας ακόμα και με τη Ρωσία στο ζήτημα της αγοράς των οπλικών της συστημάτων, ενώ ο Τραμπ κατηγορεί τους Κούρδους ότι πουλάνε πετρέλαιο στο Ιράν (τη χώρα δηλαδή που στηρίζει τον Ασαντ). Αν φύγουν οι αμερικάνοι στρατιώτες από τη Συρία, τι θα γίνει το εύθραυστο αμερικανοστήρικτο μέτωπο; Πώς θα εξασφαλιστεί ότι δε θα οξυνθεί η κρίση μεταξύ της Τουρκίας και των Κούρδων της Συρίας; Πώς θα εξασφαλιστεί ότι οι Κούρδοι της Συρίας, που σήμερα είναι με τους Αμερικάνους, αύριο δε θα αλλάξουν ρότα (αν για παράδειγμα ο Ασαντ και η Ρωσία τους προτείνουν καλύτερη θέση στη «νέα Συρία» και «προστασία» απέναντι στην Τουρκία);
Αυτά ο Τραμπ δεν τα έχει ακόμα λύσει και παρά τα παζάρια των εκπροσώπων της αμερικάνικης κυβέρνησης, που έσπευσαν στην περιοχή (πρώτα ο Μπόλτον και στη συνέχεια ο υπουργός Εξωτερικών, Πομπέο) για να συνομιλήσουν με διάφορες πλευρές, δεν έχει φανεί ακόμα φως στο βάθος του τούνελ. Γι’ αυτό ας είμαστε επιφυλακτικοί και ας περιμένουμε ακόμα να δούμε πότε και κατά πόσο θα γίνει πράξη αυτή η αποχώρηση.
