«Θα πάω ένα βήμα πιο πέρα, λέγοντάς σας ότι η τρέχουσα προσπάθεια που γίνεται στους ΑΝΕΛ σε ορισμένα ζητήματα που έχουν τεθεί και από την Ε.Ε. και από τον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό, να εναρμονιστούν με αυτό το πνεύμα, επιβεβαιώνουν την ρήση του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ περί του ότι είναι ένα κεντροδεξιό πατριωτικό σύγχρονο κόμμα -εγώ θα έλεγα ότι είναι σε μετάβαση, παραφράζοντάς τον. Θεωρώ πως δεν είναι ζήτημα ενός συμψηφισμού με βάση την στήριξη που δόθηκε στον Π. Καμμένο, αλλά θεωρώ ότι είναι μια φάση μετάβασης και ωρίμανσης του ίδιου του κόμματος με το οποίο τώρα συγκυβερνούμε. Εξελίσσεται σε μια πορεία σύγκλισης και εναρμόνισης με απόψεις κεντρώες – κεντροδεξιές».
Τάδε έφη Νίκος Βούτσης (συνέντευξη στο «Βήμα της Κυριακής»). Δε χρειάζεται ν' ανατρέξουμε στα όσα λένε βουλευτές των ΑΝΕΛ περιερχόμενοι τα ραδιοκάναλα τις τελευταίες μέρες. Οι πάντες στην Ελλάδα γνωρίζουν ποιος είναι ο Καμμένος και σε ποιες βάσεις έστησε το μόρφωμά του. Να πιστεύει, άραγε, ο Βούτσης ότι μπορεί να πείσει οποιονδήποτε συριζαίο ότι ο Καμμένος γίνεται σύγχρονο κεντρώο κόμμα; Δεν τον έχουμε για αφελή. Αλλωστε, έχει γράψει πολλές εργατοώρες στις ιντριγκαδόρικες διαδικασίες του παλιού ευρωαναθεωρητισμού και ξέρει καλά πώς σκέφτονται οι παραδοσιακοί συριζαίοι. Με αυτές τις μπούρδες δείχνει απλώς -για μια ακόμα φορά- τον κυνισμό του εξουσιαστή: μ' αυτούς μπορούσαμε να κυβερνήσουμε αδιατάρακτα (ο Καμμένος παίρνει αυτά που ζητάει και ψηφίζει αγόγγυστα τα πάντα), μ' αυτούς πορευόμαστε. Κι όταν μας λένε οτιδήποτε για τον Καμμένο, θα τους απαντάμε με μπούρδες, δείχνοντάς τους πού τους έχουμε γραμμένους.
ΥΓ. Στην πολιτική παράδοση του τόπου μας και ιδιαίτερα στην παράδοση της Αριστεράς, αυτή τη Δεξιά την ονομάζαμε πατριδοκάπηλη, όχι πατριωτική. Γιατί η ιστορική πείρα της ναζιφασιστικής Κατοχής έδειξε ποιοι είναι οι πραγματικοί πατριώτες και ποιοι οι πατριδοκάπηλοι. Οι κομμουνιστές μπήκαν μπροστά και έχτισαν απελευθερωτικό αντάρτικο, ενώ οι πατριδοκάπηλοι δεξιοί φόρεσαν την κουκούλα του δωσίλογου. Κι όσοι δεν έγιναν δωσίλογοι των κατακτητών, συνέχισαν να δουλεύουν ως πράκτορες των Αγγλων (ενθυλακώνοντας χρυσές λίρες). Εδώ και χρόνια, όμως, στο πλαίσιο της politically correct πολιτικής ορολογίας του αστισμού, η ακροδεξιά έγινε «λαϊκή Δεξιά», «πατριωτική Δεξιά» και τα παρόμοια. Φτιάχτηκε, επίσης, ο όρος «δημοκρατικό τόξο» ή «συνταγματικό τόξο», για να χαλαρώσουν όσο γίνεται οι παλιοί διαχωρισμοί, οι γειωμένοι ιστορικά και κοινωνικά, που τους χρησιμοποιούσαμε και ξέραμε πραγματικά τι λέμε.
