Η κοινοβουλευτική συζήτηση για την «υπόθεση Καμμένου» ήταν αποκαλυπτική. Μόνο που τα ουσιαστικά στοιχεία της αναδεικνύονται όταν φυσήξουμε τη σκόνη των καυγάδων, της χυδαιότητας, των αλληλοκαρφωμάτων, των καζίνο, των υμνητών της χούντας κτλ.
Τότε, θα φανεί καθαρά η εικόνα δύο πολιτικών στρατοπέδων, των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από τη μια, της μνημονιακής αντιπολίτευσης από την άλλη (με την προσθήκη σ' αυτό το θέμα και του νεοναζιστικού μορφώματος), που δεν ερίζουν απλώς πολιτικά, αλλά «σκοτώνονται» για την προώθηση των συμφερόντων συγκεκριμένων καπιταλιστικών ομίλων, που αντιμάχονται ο ένας τον άλλο χρησιμοποιώντας μαφιόζικες μεθόδους.
Υπάρχουν πολλοί καπιταλιστικοί όμιλοι στη χώρα, οι οποίοι δε βγαίνουν με τέτοιον τρόπο στο προσκήνιο, δε διαπλέκονται τόσο φανερά και απροκάλυπτα με κυβερνήσεις και κόμματα. Κάνουν τη «δουλειά» τους στο παρασκήνιο. Αλλωστε, το σύστημα στο οποίο ζούμε γι' αυτούς είναι φτιαγμένο. Καμιά κυβέρνηση δε στάθηκε εχθρικά απέναντί τους.
Οι όμιλοι που βγαίνουν στο προσκήνιο είναι αυτοί που ελέγχουν ή προσπαθούν να ελέγξουν τα αστικά ΜΜΕ. Οι πρωταγωνιστές αλλάζουν, η ιστορία όμως συνεχίζεται με πανομοιότυπο τρόπο. Ο Λαμπράκης, η Βλάχου, ο Τεγόπουλος πέθαναν, ο Ψυχάρης με τον Μπόμπολα αποσύρθηκαν (όχι φτωχοί, φυσικά), ο Μαρινάκης με τον Σαββίδη εισέβαλαν ορμητικά στο προσκήνιο, για να προστεθούν στους Βαρδινογιάννηδες και τους Αλαφούζους που βρίσκονται από την προηγούμενη φάση στο παιχνίδι.
Η διαπλοκή παραμένει πάντοτε παρούσα, εξακολουθεί να δείχνει το αποκρουστικό της πρόσωπο, ανεξάρτητα από την αντικατάσταση κάποιων από τους πρωταγωνιστές με νέους, κάποιοι από τους οποίους εκπροσωπούν συμμαχίες καπιταλιστικών ομίλων ή είναι απλώς «μπροστινοί».
Απομονωμένα από κάθε λαϊκό έρεισμα, έχοντας στη διάθεσή τους μόνο μηχανισμούς στελεχωμένους με μισθοφόρους και όχι μαζικές κομματικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις, τα αστικά κόμματα είναι απολύτως εξαρτημένα από τα αστικά μίντια. Συμφωνίες κλείνονται και σπάνε και το κάθε σπάσιμο οδηγεί σε νέα επεισόδια ενός διαρκούς πολέμου που έχει υφέσεις και εξάρσεις, αλλά ποτέ δεν σταματά.
Επίσημα, βέβαια, όλοι κόπτονται για τη δικαιοσύνη και την ισονομία. Ολοι κινούνται από αγνό ενδιαφέρον για το «αγαθό της ενημέρωσης» ή για την «προστασία των παιδιών μας από τα ναρκωτικά» και της «εθνικής οικονομίας από το λαθρεμπόριο». Δείτε όλους τους πρωταγωνιστές του πολέμου. Ολοι τους είναι μπλεγμένοι με κάθε είδους λαθρεμπόριο. Το χρήμα είναι απλώς χρήμα, είτε βγαίνει από λαθραίο πετρέλαιο, από λαθραία τσιγάρα, από πρέζα.
Ολοι τους όμως είναι ευυπόληπτοι επιχειρηματίες. Γίνονται δεκτοί με τιμές στα κυβερνητικά κτίρια και στις έδρες των κομμάτων, βραβεύονται, ενίοτε παρασημοφορούνται. Αυτοί είναι «ο ανθός του έθνους». Οι επενδυτές! Οι άνθρωποι που θα σώσουν τη χώρα από την καταστροφή.
Αυτή είναι η «μεγάλη εικόνα». Καπιταλιστές-αρπακτικά και κομματικές ηγεσίες υπόδουλες σ' αυτούς, την ώρα που ο λαός στενάζει υπό το καθεστώς της σκληρής λιτότητας και της κινεζοποίησης, που ήρθαν για να μείνουν για πάντα.
Αυτή τη «μεγάλη εικόνα» πρέπει να θρυμματίσουμε, σε πλήρη ρήξη με το αστικό πολιτικό σύστημα, με τη δύναμη της ταξικής πάλης, του μοναδικού όπλου που διαθέτουμε.
