Σαν γνήσιος συριζαίος της αντιπολιτευτικής περιόδου, ο Βαγγέλης Αποστόλου, σε άρθρο του με τίτλο «Για ένα νέο μοντέλο διαχείρισης των πυρκαγιών», που δημοσιεύτηκε στην ΕφΣυν την Τρίτη 22 Αυγούστου, επαναλαμβάνει μερικές κοινότοπες αλήθειες:
♦ Οτι δεν μπορεί να παραμένει η αρμοδιότητα της δασοπροστασίας στην πυροσβεστική υπηρεσία, αλλά πρέπει να επιστρέψει στη δασική υπηρεσία
♦ Οτι δεν μπορεί η πυρόσβεση να στηρίζεται στα εναέρια μέσα, που μάλιστα κοστίζουν πολύ ακριβά στον κρατικό προϋπολογισμό.
♦ Οτι η δαπάνη για την πρόληψη είναι μικρή (αμφισβητεί μάλιστα ευθέως αν χρησιμοποιείται για το σκοπό αυτό).
♦ Οτι η διαχείριση στα δάση είναι από ελλιπής έως ανύπαρκτη.
Στόχος του Αποστόλου είναι, από τη μια, να αποσιωπήσει τις εγκληματικές ευθύνες του ίδιου ως υπουργού και της κυβέρνησής του για την πλήρη εγκατάλειψη του δασικού πλούτου της χώρας και για την ολοκληρωτική νομιμοποίηση των καταπατητών και εκχερσωτών εκατομμύριων στρεμμάτων δάσους και, από την άλλη, να χαϊδέψει τα αυτιά των δασολόγων που δεν υπερασπίζονται μόνο αυτές τις αλήθειες, αλλά και αγωνίζονται για την πραγματική ανάπτυξη και προστασία του δασικού πλούτου της χώρας.
Ταυτόχρονα, μ’ αυτά που λέει εμμέσως πλην σαφώς, έξω από τις γραμμές του άρθρου του, στέλνει στον αρχηγό της επικίνδυνης παιδικής χαράς το μήνυμα ότι η αρμοδιότητα της πυρόσβεσης πρέπει να επιστρέψει στις δασικές υπηρεσίες και η δασική υπηρεσία να φύγει από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας και να επιστρέψει στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, του οποίου προΐσταται αυτός.
Οταν όμως απαριθμεί τις αιτίες που προξενούν τις πυρκαγιές, βαδίζει στην πεπατημένη: οι πυρκαγιές είναι έργο εμπρηστών που εκμεταλλεύονται τη «σύνθεση της χλωρίδας των μεσογειακών οικοσυστημάτων που είναι πυρόφιλη», τις καιρικές συνθήκες και τα ξερά χόρτα και τα υπολείμματα των αγροτικών καλλιεργειών.
Εστιάζει και αυτός στους εμπρηστές, γιατί θέλει να συγκαλύψει τόσο τη σκόπιμη εγκατάλειψη του δασικού πλούτου της χώρας και από την κυβέρνησή του όσο και τη δική του σιωπή για το συνεχιζόμενο διαχρονικό έγκλημα.
Οι Ευαγγελικές… κουτοπονηριές ενός πολιτικού που δεν υπήρξε ποτέ δασολόγος της πράξης δεν έχουν πέραση. Οχι μόνον εμείς, αλλά και οι δασολόγοι που αγωνίζονται πραγματικά για την προστασία και ανάπτυξη του δασικού πλούτου της χώρας διέκριναν στα γραφόμενά του και το τυρί και τη φάκα.