Οι επιθέσεις των «μοναχικών λύκων», όπως τους έχει χαρακτηρίσει η Europol, εξαπλώνονται στην Ευρώπη. Επιθέσεις που είτε προέρχονται από το Ισλαμικό Κράτος είτε όχι, έχουν πλέον ενεργοποιήσει τα «αντιτρομοκρατικά» ανακλαστικά των ευρωπαϊκών κρατών που απαντούν με σκληρότερη αστυνομοκρατία. Από τις επιθέσεις που έγιναν πρόσφατα, μόνο αυτή του 18χρονου Ιρανογερμανού στο Ολυμπιακό Εμπορικό Κέντρο του Μονάχου φαίνεται να μην έχει καμία απολύτως σχέση με τις υπόλοιπες, καθώς ο δράστης, που στο τέλος αυτοκτόνησε, έβριζε τους Τούρκους και φώναζε ότι είναι Γερμανός. Οχι ότι οι υπόλοιπες ήταν λιγότερο παρανοϊκές, όμως το μίσος τους στόχευε πολίτες των δυτικών δημοκρατιών και όχι μετανάστες.
Τι είναι αυτό που δημιουργεί τέτοιες καταστάσεις; Η ψυχολογική εξήγηση για «τρελαμένους» δεν αρκεί. Οχι ότι αυτοί που διέπραξαν τέτοιες φονικές επιθέσεις κατά απλών ανθρώπων δεν έχουν μεγάλη δόση παραφροσύνης (είτε έχουν στρατολογηθεί από το ISIS είτε όχι), γιατί όμως αυτό να συμβαίνει τώρα κι όχι παλαιότερα; Ανθρωποι με ψυχικές νόσους υπήρχαν και παλαιότερα.
Η απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί στο τεράστιο «εύφλεκτο» ανθρώπινο «υλικό» που έχει συσσωρευτεί στις ευρωπαϊκές χώρες. Δεν μιλάμε μόνο για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, αλλά και γι’ αυτούς που ζουν χρόνια στις χώρες αυτές και υποτίθεται ότι έχουν «ενσωματωθεί» πλέον. Η χρόνια εκμετάλλευσή τους στα σύγχρονα καπιταλιστικά σκλαβοπάζαρα και η ρατσιστική πολλές φορές αντιμετώπισή τους από τις δυτικές κοινωνίες κάποια στιγμή θα δημιουργούσε τέτοια φαινόμενα, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ που οι ταξικές και φυλετικές αντιθέσεις είναι οξύτερες και το λεγόμενο «κράτος πρόνοιας» ξεριζωμένο από καιρό.
Από την άλλη, η έλλειψη εργατικού και επαναστατικού κινήματος που θα αγωνιζόταν να οικοδομήσει κοινό μέτωπο με τους μετανάστες ή τους γόνους των μεταναστών και το φούντωμα του ατομισμού δε μπορούν παρά να διευκολύνουν τέτοιες ατομικές δολοφονικές ενέργειες από «ψυχικά διαταραγμένα άτομα», τα οποία πολλαπλασιάζονται σαν τα μανιτάρια μετά τη βροχή, αφού οι συνθήκες είναι κατάλληλες για να «γεννήσουν» τέτοια άτομα.
Το ISIS εκμεταλλεύεται αυτή την κατάσταση για να στρατολογήσει κόσμο σε μια κατεύθυνση απόλυτης σκοταδιστικής φρενίτιδας, που δεν σταματά στις επιθέσεις στις δυτικές «δημοκρατίες» (έχει ήδη αναλάβει την ευθύνη για τις τέσσερις τελευταίες επιθέσεις: της Νίκαιας, του 17χρονου Αφγανού κατά επιβατών τρένου στο Βίρτσμπουργκ, του 27χρονου Σύριου στο Ανσμπαχ της Βαυαρίας, που επιχείρησε επίθεση αυτοκτονίας και του φονικού σε εκκλησία χωριού κοντά στη γαλλική Ρουέν), αλλά επεκτείνεται και στις ισλαμικές χώρες. Η φονική επίθεση σε σιιτική γειτονιά της Καμπούλ, με 80 νεκρούς και 230 τραυματίες, πριν από μερικές μέρες (από τις φονικότερες της τελευταίας πενταετίας τουλάχιστον), την ευθύνη της οποίας ανέλαβε το ISIS, δείχνει ότι αυτό σκοπεύει να χτυπάει παντού και όχι μόνο στο Ιράκ και τη Συρία.
Αλίμονο, όμως, αν η αντίθεση στο ISIS μας οδηγούσε να συνταχθούμε με τον «αντιτρομοκρατικό» εσμό των ιμπεριαλιστικών χωρών. Γιατί αυτές είναι που δημιούργησαν το εύφορο έδαφος για να γεννηθεί τόσο το ISIS (που γεννήθηκε μέσα από τον εμφύλιο πόλεμο που οι ιμπεριαλιστές πυροδότησαν στο κατεστραμμένο Ιράκ) όσο και οι «μοναχικοί λύκοι». Κι όπως δείχνουν τα πράγματα, είναι ανίκανες να σταματήσουν τις επιθέσεις αυτές.
