Νομίζοντας ότι έχει να κάνει με… χρυσόψαρα, που ούτε μνήμη έχουν ούτε αρχεία κρατούν, ο Π. Λαφαζάνης επανήλθε στο θέμα των ρωσοελληνικών σχέσεων, για να ισχυριστεί ότι η Ρωσία ήταν έτοιμη να χρηματοδοτήσει την Ελλάδα, αλλά το απέρριψαν οι Τσιπραίοι! Σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής υποστήριξε πράγματα που αυτός ο ίδιος διέψευδε στο παρελθόν. Αντιγράφουμε το απόσπασμα από το δημοσίευμα της «Καθημερινής»:
«Ο κ. Λαφαζάνης λέει στην “Κ'' για τη διακρατική συμφωνία κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου Turkish Stream που υπέγραψε με τον Ρώσο ομόλογό του Αλεξάντερ Νόβακ στις 19 Ιουνίου στην Αγία Πετρούπολη – στο συνέδριο που ο πρώην υπουργός χαρακτήρισε “πολύ πιο ουσιαστικό'' από το Νταβός. “Ολα αυτά ήταν προωθημένα σχέδια, δεν ήταν απλά λόγια'' υπογραμμίζει.
“Αυτό που πρότεινα ήταν οι ρωσικές τράπεζες να χρηματοδοτήσουν την ελληνική εταιρία που θα συμμετείχε στην κοινοπραξία κατασκευής του αγωγού, τη ΔΕΠΕΝΕ, έναντι των ωφελειών που θα είχε στο μέλλον από τη διαχείρισή του''. Η ιδέα ήταν να χορηγηθούν “κάποια δισ.'' στη ΔΕΠΕΝΕ ως προκαταβολή για το έργο, με τα οποία η εταιρία θα αγόραζε ελληνικό χρέος και θα βοηθούσε την Ελλάδα να ξεφύγει από την “τρομερή οικονομική στενότητα'' στην οποία βρισκόταν.
“Από τις ρωσικές τράπεζες μου είπαν ότι είναι ρεαλιστικό το σχέδιο και ότι το έχουν ξανακάνει'' λέει ο κ. Λαφαζάνης. “Η ρωσική πλευρά είχε συμφωνήσει ότι με τη διαμόρφωση της κοινοπραξίας θα δινόταν η χρηματοδότηση''. Ωστόσο, η κοινοπραξία δεν συστάθηκε ποτέ: “είχα ιδρύσει τη ΔΕΠΕΝΕ και ήμασταν έτοιμοι να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα, αλλά τότε ήλθε το τρίτο μνημόνιο, απομακρύνομαι εγώ από την κυβέρνηση και το έργο ενταφιάζεται''».
«Λέτε τώρα: Θα πάρουμε 5 δισεκατομμύρια; Αυτά τα οποία λέτε εγράφησαν, αλλά δεν ελέχθησαν από εμάς (…) Αυτό μπορεί να επιτευχθεί στο επόμενο διάστημα. Δηλαδή, αμέσως μετά τη συγκρότηση της εταιρίας, η οποία θα κατασκευάσει τον αγωγό, η ΔΕΠΕΝΕ μπορεί να υποβάλει τέτοιο αίτημα σε ρωσικές τράπεζες και ιδιαίτερα στη ρωσική Τράπεζα Ανάπτυξης. Είναι δυνατόν αυτό το αίτημα να βρει ανταπόκριση και πράγματι έναντι των ωφελημάτων και των κερδών, η ΔΕΠΕΝΕ να μπορέσει να έχει πιθανόν χρηματοδότηση το αμέσως επόμενο διάστημα, προκειμένου να ανταποκριθεί στους στόχους της, που είναι επενδύσεις αναπτυξιακού χαρακτήρα, πρώτα απ’ όλα στον χώρο της ενέργειας».
Αυτά έλεγε ο Π. Λαφαζάνης στη Βουλή, στις 25 Ιούνη του 2015. Τον είχε προκαλέσει ο Μπουμπούκος, που τον ρώτησε αν αληθεύουν αυτά που γράφονταν στον Τύπο, ότι επίκειται προκαταβολή 5 δισ. ευρώ από ρωσικές τράπεζες. Τι απάντησε ο Λαφαζάνης; Οτι είναι πιθανό η ΔΕΠΕΝΕ, η εταιρία που υποτίθεται ότι θα κατασκευάσει τον αγωγό, να πάρει δάνεια από ρωσικές τράπεζες, προκειμένου να φτιάξει τον αγωγό. Διέψευδε τα περί προκαταβολής και αποποιούνταν την πατρότητα των σχετικών ειδήσεων.
Τι ισχύει, λοιπόν; Αυτό που δήλωνε τότε στη Βουλή (ότι δεν υπάρχει συμφωνία για προκαταβολή από τη Ρωσία) ή αυτό που δηλώνει σήμερα (ότι ήταν όλα συμφωνημένα και οι ρωσικές τράπεζες περίμεναν να δώσουν ρευστότητα στην Ελλάδα, με τη μορφή προκαταβολής, που θα χρησιμοποιούνταν για την αγορά ελληνικού χρέους);
Οι εφημερίδες, βέβαια, δεν έγραφαν του κεφαλιού τους. Ο Λαφαζάνης διέρρεε τα περί προκαταβολής που θα δώσουν οι Ρώσοι για την κατασκευή του αγωγού Hellenic Stream (όπως ο ίδιος τον είχε ονομάσει). Οταν, όμως, κλήθηκε επίσημα στη Βουλή να επιβεβαιώσει αυτά που έγραφαν οι εφημερίδες, το γύρισε στο… καλαματιανό («εγώ δεν είπα τίποτα»).
Να θυμίσουμε τα γεγονότα αναλυτικότερα. Τον Απρίλη του 2015, όταν ο Λαφαζάνης άρχισε να κυκλοφορεί τα παραμύθια περί προκαταβολής 5 δισ. ευρώ από τους Ρώσους, γεγονός που «δεν μπορεί παρά να εκτιμηθεί από τις ευρωπαϊκές χώρες και να εκτιμηθεί ενόψει των διαπραγματεύσεων με ένα γόνιμο τρόπο προκειμένου να βρεθούν διέξοδοι για τη χώρα μας και στα δημοσιονομικά προβλήματα», όπως έλεγε με νόημα μεγαλοπαρασκευιάτικα στο κομματικό ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ, βγήκε ο εκπρόσωπος του Πούτιν στη Μόσχα και διέψευσε ότι υπάρχει συμφωνία για προκαταβολή από τη Ρωσία στην Ελλάδα. Στη συνέχεια, ήρθε στην Αθήνα ο «πολύς» Αλεξέι Μίλερ της Gazprom, συναντήθηκε με τους Τσίπρα και Λαφαζάνη και τους προσέφερε όχι συμφωνία για τον αγωγό, αλλά απλά τη δημιουργία ομάδας εργασίας που θα μελετήσει το θέμα.
Γιατί η ρωσική πλευρά «άδειασε» με τόσο προκλητικό τρόπο τον Λαφαζάνη; Δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε αυτό. Με τον ίδιο τρόπο οι ρώσοι ιμπεριαλιστές είχαν «αδειάσει» την κυπριακή πολιτική ηγεσία, όταν πήγε στη Μόσχα εκλιπαρώντας για ένα ασήμαντο δάνειο. Αρνήθηκαν να δώσουν το δάνειο και οι κύπριοι πολιτικοί γύρισαν στη Λευκωσία και υπέγραψαν το Μνημόνιο. Οι Ρώσοι σε καμιά περίπτωση δε θα διακινδύνευαν τις σχέσεις τους με τις βασικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ΕΕ, πρωτίστως τη Γερμανία, μπαίνοντας σφήνα στις ευρωζωνικές υποθέσεις και διευκολύνοντας οποιαδήποτε εξαρτημένη χώρα (σαν την Ελλάδα ή την Κύπρο). Ακόμα και στα ενεργειακά ζητήματα, ο μεγάλος συνεταίρος της Ρωσίας στην Ευρώπη είναι η Γερμανία. Ας μην ξεχνάμε ότι η Ρωσία ακύρωσε την κατασκευή του αγωγού South Stream (θα περνούσε και από την Ελλάδα), όταν έκλεισαν συμφωνία με τη Γερμανία για την επέκταση του ρωσογερμανικού αγωγού Nord Stream.
Στη συνέχεια, αντί για συμφωνία άμεσα υλοποιήσιμη, ο Λαφαζάνης υπέγραψε τον Ιούνη του 2015 στη Μόσχα, με τον ρώσο υπουργό Ενέργειας Αλεξάντερ Νόβακ «Μνημόνιο Συνεργασίας για την κατασκευή και λειτουργία αγωγού φυσικού αερίου στο έδαφος της Ελληνικής Δημοκρατίας». Οπως συμβαίνει με κάθε Μνημόνιο Συνεργασίας, που είναι περισσότερο ένα κείμενο έκφρασης βούλησης, χωρίς καμιά νομική υπόσταση και χωρίς καμιά πολιτική αξία, και το συγκεκριμένο Μνημόνιο, στην παράγραφο 4 του άρθρου 7 ανέφερε: «Το παρόν Μνημόνιο δεν αποτελεί διεθνή σύμβαση ή οποιοδήποτε άλλο έγγραφο νομικά δεσμευτικό και, ως εκ τούτου, δεν δημιουργεί δικαιώματα ή υποχρεώσεις που διέπονται από το διεθνές δίκαιο». Μάλιστα, αντί για έναρξη της κατασκευής του έργου το 2016, όπως διατυμπάνιζε ο Λαφαζάνης, για να δικαιολογήσει και τη δήθεν προκαταβολή, ο «Νότιος Ευρωπαϊκός Αγωγός» (όπως μετονομάστηκε ο Hellenic Stream) θα άρχιζε να κατασκευάζεται «έως το τέλος του 2019». Είναι χαρακτηριστική η παγκόσμια πρωτοτυπία αυτού του αγωγού, καθώς ήταν γνωστή η αφετηρία του (τα ελληνοτουρκικά σύνορα), αλλά δεν είχαν βρεθεί οι χώρες από τις οποίες θα περνούσε (FYROM και Σερβία είχαν φύγει από το σχέδιο και βολιδοσκοπούνταν η Ιταλία, που φυσικά θα έθετε τους δικούς της όρους, αν ενδιαφερόταν για το έργο), ούτε οι χώρες-πελάτες για το αέριο! Για να μην μιλήσουμε για την έγκριση της Κομισιόν, που ήταν απαραίτητη και η οποία μπορεί να έπαιρνε χρόνια (πάνω από δυο χρόνια χρειάστηκαν για να δοθεί η έγκριση για τον ΤΑΡ).
Σε ποιον, λοιπόν, προσπαθεί να πουλήσει τα παραμύθια του ο Λαφαζάνης, ισχυριζόμενος ότι όλα ήταν έτοιμα και σταμάτησαν όταν εκδιώχτηκε αυτός από το υπουργείο; Το μόνο που αποδεικνύει είναι ότι εξακολουθεί να παραμένει ένας αδίστακτος ψεύτης, όπως όλοι οι συριζαίοι, πρώην και νυν. Προσπαθώντας να βγει από την πολιτική αφάνεια και να δικαιώσει τη δράση του στο πλαίσιο του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, επινοεί εκ των υστέρων γεγονότα που ο ίδιος διέψευδε όταν ήταν υπουργός.
Μπορεί να υπάρξει η παραμικρή εμπιστοσύνη σε πολιτικούς που κινούνται μεταξύ ψέματος και παραπλάνησης; Και όμως, υπάρχουν κάποιοι που αφού έφαγαν τη «χλαπάτσα» του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, προσβλέπουν τώρα στη ΛΑΕ, φαντασιωνόμενοι «λαϊκά μέτωπα» και τα συναφή. Το όνειρο να γίνουν κάποτε κοινοβουλευτικοί επισκιάζει κάθε έννοια πολιτικής αρχών.
Ομως, ακόμα και αν παραβλέψουμε τα χονδροειδή ψέματα του Λαφαζάνη, υπάρχει μια πολιτική ουσία πιο σημαντική. Ο πρόεδρος της ΛΑΕ πλασάρει ως εναλλακτική λύση την πρόσδεση στο άρμα του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Εκτός αν μας πει ότι το καθεστώς των νεοτσάρων του Κρεμ-λίνου έχει στην προμετωπίδα του την ισότιμη συνεργασία σε διεθνές επίπεδο. Οτι δεν είναι ένα ιμπεριαλιστικό καθεστώς, εξίσου εκμεταλλευτικό και επιθετικό με όλα τα άλλα ιμπεριαλιστικά καθεστώτα.
* Φωτογραφία: Ο… ευγενής Παναγιώτης Λαφαζάνης υποκλίνεται βαθιά μπροστά στο αφεντικό της Gazprom Αλεξέι Μίλερ.