Η κλασική ταινία του Γουέλς, που κέρδισε το βραβείο της 20ής επετείου του Φεστιβάλ Καννών το 1966, αποτελεί μια συρραφή αποσπασμάτων από τα έργα του Σαίξπηρ «Ερρίκος ο 4ος», «Οι εύθυμες κυράδες του Γουίντσορ», «Ερρίκος ο 5ος» και «Ριχάρδος ο 2ος», που ενώνονται πάνω στην αφήγηση από τα «Χρονικά της Αγγλίας, της Σκωτίας και της Ιρλανδίας» του Χόλινσεντ. Ταυτόχρονα, ο Γουέλς είναι επηρεασμένος από το θεατρικό έργο «Πέντε βασιλιάδες», στο οποίο είχε πρωταγωνιστήσει σε ηλικία 25 ετών.
Στην ταινία παρακολουθούμε τον Ερρίκο τον Δ’, σφετεριστή του θρόνου της Αγγλίας, ο οποίος προσπαθεί να καταστείλει τις εξεγέρσεις των ευγενών που στρέφονται κατά της εξουσίας του. Ο γιος του, Χαλ, προτιμά την παρέα του Φάλσταφ, ενός εύθυμου γερό-γλεντζέ που ζει σε πορνείο. Οταν όμως ανεβαίνει στο θρόνο της Αγγλίας ως Ερίκος ο Ε’, απαρνείται τον φίλο και «πνευματικό του πατέρα» και τον εξορίζει από την αυλή, κάτι που έχει ως συνέπεια να σπάσει τη φιλία του με τον Φάλσταφ.
Μια τρομερή παραβολή για την εξουσία από τον Γουέλς, ο οποίος πήρε από τα σεξπιρικά κείμενα τα στοιχεία που εξυπηρετούσαν το όραμά του, δανείστηκε το χαρακτήρα του Φάλσταφ και έφτιαξε το δικό του μύθο. Ο Γουέλς βέβαια αποδεικνύει με την ταινία του αυτή (η οποία ήταν και η τελευταία ολοκληρωμένη μεγάλη ταινία του) ότι πέρα από ευφυής είναι μεγάλος μάστορας της κάμερας.
Ελένη Π.