Δε χρειάζονται ειδικές αναλυτικές ικανότητες για να διαπιστώσει κάποιος πως η Κωνσταντοπούλου εγγράφει υποθήκες για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, φιλοδοξώντας να αναδειχτεί σε ηγέτιδα της εσωκομματικής διαμαρτυρίας, μαζεύοντας κάτω από τις φτερούγες της και τα ορφανά του Λαφαζανισμού, καθώς εκτιμά πως η συμμετοχή στην κυβέρνηση θα φθείρει πολιτικά τα ηγετικά στελέχη της «Αριστερής Πλατφόρμας». Ακόμη και οι δύο επιτροπές της Βουλής που έφτιαξε (η μία υπήρχε) και επέλεξε να προεδρεύει η ίδια έχουν συγκεκριμένο στίγμα που τη φέρνουν τουλάχιστον σε διάσταση με την επίσημη κυβερνητική γραμμή. Αναφερόμαστε στην «επιτροπή αλήθειας χρέους», που διακηρύσσει ότι θα βρει το απεχθές χρέος και θα επιδιώξει τη διαγραφή του, ενώ η επίσημη κυβερνητική θέση είναι για αναδιάρθρωση του χρέους σε συνεργασία με τους δανειστές, και στην επιτροπή για τις γερμανικές αποζημιώσεις, που εγείρει θέμα νομικής διεκδίκησης, ενώ η επίσημη κυβερνητική θέση είναι πως υπάρχει μόνο ηθικό ζήτημα, το οποίο πρέπει να εξεταστεί σε συνεργασία με τη γερμανική κυβέρνηση.
Σ’ αυτή την ευδιάκριτη στρατηγική της εντάσσεται και το σόου έξω από τη Βουλή την περασμένη Τετάρτη. Ο αστικός Τύπος της την έπεσε γιατί μίλησε απαξιωτικά στον αξιωματικό της μπατσαρίας και παρενέβη σε τομέα που δεν έχει αρμοδιότητες. Αυτό, όμως, επεδίωκε η Κωνσταντοπούλου. Να της την πέσουν από τα δεξιά για να ενισχύσει το αριστερό προφίλ της. Ο κλοιός με τις κλούβες δεν άνοιξε. Η Κωνσταντοπούλου έκανε το σόου της για τις κάμερες και αποχώρησε. Δεν πήρε στο τηλέφωνο τον Πανούση για να τον ξεχέσει μπροστά στις κάμερες. Τα ‘βαλε με τον τοπικό μπάτσο, ο οποίος βέβαια δεν έκανε βήμα πίσω.
