Γ. Βαρεμένος: Aκούστε να δείτε, θα σας απαντήσω ειλικρινά. Μνημόνιο. Αν ειπώθηκε κατάργηση με μια διάταξη, τότε ήταν λάθος. Αν ειπώθηκε. Κύριοι, Μνημόνιο είναι οι εφαρμοστικοί νόμοι. Οσοι δεν το ‘χετε καταλάβει, θα το καταλάβετε. Αν ασχοληθείτε συγκεκριμένα, γιατί εγώ το έκανα…
Δημοσιογράφος (σχεδόν ψιθυριστά): Γιώργο, κάποιοι το έχουνε πει.
Γ. Βαρεμένος: Ναι, ήταν λάθος. Αν ειπώθηκε. Πάμε παρακάτω τώρα. Να το καταλάβετε όλοι, γιατί εγώ έχω ασχοληθεί. Μνημόνιο είναι οι εφαρμοστικοί νόμοι. Δεν μπορούν όλοι οι εφαρμοστικοί νόμοι να καταργηθούνε διαμιάς. Να σας πω γιατί; Γιατί αν γίνει αυτό, πάμε στο 2009. Κι αυτό κανείς δεν μπορεί να τ’ αποφασίσει ή να το προτείνει, υποθέτω. Ούτε καν η ηγεσία του ΚΚΕ. Αρα λοιπόν, συγκεκριμένα, θα καταργούμε με νέους νόμους αυτούς που υπήρχαν παλιότερα.
Δημοσιογράφος: Στη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου –για να τα λέμε τα πράγματα ως έχουν- άκουσα τον κ. Βαρουφάκη να λέει ότι όσους έχουν δημοσιονομικό κόστος – δηλαδή η κατάργηση πολλών ερμηνευτικών νόμων του Μνημονίου έχει δημοσιονομικό κόστος, αυτούς θα τους καταργήσετε; Ναι ή όχι; Αν είναι να καταργήσουμε μόνο τους άλλους, χαίρω πολύ. Σχεδόν όλοι έχουν δημοσιονομικό κόστος.
Γ. Βαρεμένος: Λοιπόν. Το Μνημόνιο στην Ελλάδα είχε καταλήξει να σημαίνει κόψιμο μισθών, κόψιμο συντάξεων, απολύσεις και απορρύθμιση της αγοράς εργασίας.
Δημοσιογράφος: Αυτό ισχύει ακόμη.
Γ. Βαρεμένος: Ε, όχι, κύριε συνάδελφε. Μέχρι στιγμής είδες πουθενά μείωση μισθών προαποφασισμένη;
Δημοσιογράφος: Είδα. Πάμε στην αγορά, ρε Γιώργο, πάμε στην αγορά να δεις τι γίνεται.
Γ. Βαρεμένος: Είδες νέα μέτρα στην απορρύθμιση της αγοράς εργασίας; Μέχρι στιγμής λέω, ρε παιδιά.
Δημοσιογράφος: Νέο μέτρο δεν υπάρχει, αλλά υπάρχουν όλα τα παλιά.
Ο διάλογος έγινε στο πρωινάδικο του ΑΝΤ1 τη Δευτέρα 16 Μάρτη, είχε ως πρωταγωνιστή το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Βαρεμένο και αποτυπώνει όλο το θράσος αυτών των πολιτικάντηδων, που θεωρούν πως ο ελληνικός λαός έχει πάθει ομαδική αμνησία. Γιατί είναι αναγκασμένοι να λένε τόσο χοντρά ψέματα; Γιατί ξέρουν ότι θα συνεχίσουν τη μνημονιακή πολιτική και ο καθένας από δαύτους ψάχνει τρόπους να το δικαιολογήσει.
