Η Λοβερδειάδα είχε νέο επεισόδιο την περασμένη εβδομάδα. Ο Λοβέρδος αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, σημειώνοντας ρεκόρ προκλητικότητας.
Πρότεινε στους χιλιάδες απελπισμένους εκπαιδευτικούς που περιμένουν «εκεί έξω» να γίνουν εθελόδουλοι, να εργασθούν εθελοντικά, δηλαδή τσάμπα στην εκπαίδευση με το «δέλεαρ» απόκτησης κάποιων μορίων, που θα τους χρησιμεύσουν να ανεβούν ένα σκαλοπάτι στη μακρά λίστα αναμονής σε κάποιο μελλοντικό διορισμό!
Η πρόταση Λοβέρδου πάει πολύ μακριά, ακόμα πιο μακριά και από το καθεστώς των «stage» ή και των «ωφελούμενων». Μόνο την εποχή της δουλείας είχαμε τέτοιου είδους εργασιακές σχέσεις, όπου τα υποζύγια, οι δούλοι, είχαν δικαίωμα μόνο σ’ ένα πιάτο φαγητό. Δεν τόλμησε ως τώρα να κάνει τέτοιου είδους πρόταση κανένας, ακόμα και λυσσασμένος στυλοβάτης του συστήματος. Αλλά είπαμε, ο Λοβέρδος έχει το ακαταλόγιστο, ή μάλλον το απύθμενο θράσος, την αμετροέπεια, τον πολιτικό χουλιγκανισμό γι’ αυτό και ξεπερνά τα εσκαμμένα της αστικής πολιτικής και με πρόσχημα την κρίση σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Το απέδειξε επάξια περνώντας από τα υπουργεία Υγείας και Εργασίας, όπου έδρασε ως υπουργός «ειδικών αποστολών». Θα μείνει, λοιπόν, στην ιστορία, όχι για το καταπώς φαντάζεται τον εαυτό του, σαν άνθρωπος τάχαμου της δράσης που βρίσκει λύσεις στη διαλυμένη δημόσια εκπαίδευση, για την οποία έβαλε και αυτός ως φανατικός μνημονιακός ασμένως το χεράκι του, αλλά καταπώς του αξίζει στη συνείδηση των εκπαιδευτικών και όλων των εργαζόμενων, που βλέπουν ότι τρόικα, κυβέρνηση, αφεντικά τους χρησιμοποιούν απλά ως αναλώσιμους, ως δούλους.
Την ίδια στιγμή, που ο υπουργός Παιδείας δηλώνει μετά πόνου ψυχής ότι δε μπορεί να καλύψει τα κενά, 1600 εκπαιδευτικοί της λεγόμενης τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης είναι ακόμη σε ομηρία, καθώς τελούν υπό διαθεσιμότητα, μετά την κατάργηση 49 ειδικοτήτων της ΤΕΕ το περασμένο καλοκαίρι. Μοιάζει «παράλογο» κι όμως δεν είναι αφού οι διαθεσιμότητες, οι απολύσεις πάνε χεράκι χεράκι με τις εργασιακές σχέσεις του δουλοκτητικού μακρινού παρελθόντος ή της μεσαιωνικής γαλέρας.
Επειδή η πρόταση Λοβέρδου προκάλεσε αμέτρητα δυσμενή σχόλια και χάχανα, ακόμη και από τον αστικό Τύπο, το υπουργείο Παιδείας μέσω των «Νέων» επανήλθε με νέες ιδέες για να μετρήσει αντιδράσεις. Σύμφωνα με το νέο σενάριο, τα κενά θα καλυφθούν από άνεργους εκπαιδευτικούς που θα ενταχθούν στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ με πεντάμηνες συμβάσεις και μισθούς-φιλανθρωπικά βοηθήματα. Ομως και αυτή η «λύση» σκοντάφτει στο γεγονός ότι αυτά τα προγράμματα υλοποιούνται μέσω της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ενώ οι εκπαιδευτικοί προσλαμβάνονται από το υπουργείο Παιδείας (θυμίζουμε ότι ανάλογη απόπειρα είχε γίνει και πέρυσι, όταν στους «ωφελούμενους» εντάχθηκαν αρχικά και νηπιαγωγοί που καλούνταν να εργαστούν στα κενά των δημόσιων νηπιαγωγείων, όμως, τελικά η κυβέρνηση έκανε πίσω μετά τις αντιδράσεις και της ΔΟΕ).
Τη μια και μοναδική λύση, της εξασφάλισης της «πληρότητας» και όχι της «επάρκειας -όπως ισχυρίζεται ο Λοβέρδος, που, όμως, ούτε και αυτή τελικά καλύπτει- των σχολείων σε εκπαιδευτικό προσωπικό, με μόνιμους διορισμούς, η κυβέρνηση και το κεφάλαιο ούτε καν τη συζητούν. Η αγοραία και χυδαία αντίληψη και αντιμετώπιση των κοινωνικά αναγκαίων αγαθών, όπως και αυτού της Παιδείας, είναι η επιλογή τους και αυτό «βγάζει μάτι» ειδικά την περίοδο της κρίσης.
