♦ Free Salonica Day – Μέρα ελεύθερης Θεσσαλονίκης – Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου μετά τις 19:00 στην Παραλία Θεσσαλονίκης – Καλλιτεχνικές ομάδες-Κινήματα-Συλλογικότητες-Πολίτες της Θεσσαλονίκης σχηματίζουμε ΜΑΖΙ – μια αλυσίδα αλληλεγγύης – μια αλυσίδα αντίστασης – μια αλυσίδα πολιτισμού (αφίσα)
Η είδηση και το σχόλιο που ακολουθεί αντιγράφτηκε (με την άδειά της) από την ξανθιώτικη ιστοσελίδα www.indexanthi.gr.
Αφού οι καιροί δεν φαίνεται να ευνοούν τίποτε ουσιαστικότερο, κάποιοι σκέφτηκαν –σύμφωνα με σχετική ανακοίνωσή τους- να κάνουν «μια προσπάθεια συντονισμού των κινημάτων, των συλλογικοτήτων και των πολιτών της Θεσσαλονίκης που αντιστέκονται ενάντια στην ιδιωτικοποιήση δημόσιων κοινών αγαθών και της δημόσιας περιουσίας».
Το «Free Salonika Day» όπως ονομάστηκε -χωρίς να προσδιορίζεται ποια ελευθερία κομίζει η ηχηρή λέξη «free» και ποια θα είναι η "ελεύθερη Θεσσαλονίκη" της συγκεκριμένης μέρας- συνίσταται στα εξής (σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση που παραθέτουμε όπως ακριβώς την αντιγράψαμε από το alterthess.gr): «Η ιδέα είναι απλή, την Παρασκευή 12 Σεπτέμβρη το απόγευμα μετά τις 7 σε διάφορα σημεία της παραλίας (από τις ομπρέλες μέχρι και το λιμάνι) οι συγκεντρωμένοι θα πιαστούν χέρι-χέρι, σχηματίζοντας μια ανθρώπινη αλυσίδα αντίστασης, αλληλεγγύης και πολιτισμού. Ολη η δράση θα συνοδεύεται και από διάφορα καλλιτεχνικά δρώμενα από ομάδες της πόλης.
Για τον συντονισμό αυτής της δράσης γίνεται κάλεσμα σε κινήματα, συλλογικότητες, αυτοδιοικητικές κινήσεις, καλλιτεχνικές ομάδες και πολίτες της Θεσσαλονίκης, στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης, την Δευτέρα 8/9, στις 19:00».
Δεν ξέρουμε αν υπάρχουν όρια στον πολιτικό(;) σαλταδορισμό. Αυτό που είναι όλο και πιο ευκρινές είναι το ότι μην μπορώντας να κάνουν κάτι καλύτερο τα παιδία, παίζει…
♦ Μούγκα, καταπίεση, ολοκληρωτισμός – στα σύγχρονα σχολεία γεννιέται ο φασισμός (σύνθημα στον τοίχο της παλιάς Ζωσιμαίας Σχολής στα Γιάννενα, με υπογραφή ένα αστέρι)
Διαβάζοντας σε πρώτη ανάγνωση το σύνθημα, τείνεις αμέσως να δώσεις δίκιο στο συγγραφέα του (έστω κι αν διαφωνείς κάθετα με τη χρήση του αστικού-αντικομμουνιστικού όρου «ολοκληρωτισμός»). Σε παραπέμπει στον αυταρχικό χαρακτήρα του αστικού σχολείου, γι’ αυτό και τείνεις να συμφωνήσεις. Μόλις το «γυρίσεις» για δεύτερη φορά στο μυαλό σου, αρχίζουν οι ενστάσεις. Είναι πράγματι το σχολείο η μήτρα του φασισμού; Αν είναι έτσι, γιατί το πανεπιστήμιο έχει μείνει (μέχρι τώρα) ανέπαφο από τη φασιστική πανούκλα; Δεν αποτελεί το πανεπιστήμιο τη συνέχεια του σχολείου απ’ όλες τις απόψεις; Αρκεί η εξαφάνιση (ή έστω η σημαντική μείωση) του αυταρχισμού να μετατρέψει το πανεπιστήμιο στο αντίθετο του σχολείου; Κι από πότε ο αυταρχισμός είναι η μήτρα του φασισμού; Δεν γεννά περισσότερο τον αντιφασισμό; Μήπως πρόκειται τελικά για μια εύκολη –και από πολιτική άποψη «παιδική»– προσέγγιση που βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος;