Ορθιοι! Οχι πια στα τέσσερα.
Πριν από οτιδήποτε άλλο, να μην ξεχάσουμε ότι την Τετάρτη η αυτής εξοχότης, η Ανγκελα Μέρκελ, κλείνει τα εξήντα χρόνια ζωής.
«Ολες αυτές οι σκατόψυχες πουστόγριες / όλες / ψηφίζουν τη δεξιά και χαφιεδίζουν από τηλεφώνου. / Για ποιαν ελευθερία μιλάτε υποκριτές;» (Ηλίας Πετρόπουλος – "In Berlin").
Ανατρέχοντας στο παρελθόν, θυμίζουμε ότι η στήλη αναρωτιόταν προ τετραετίας «πώς γίνεται να μετακινούνται κάθε χρόνο πενήντα εκατομμύρια κινέζοι τουρίστες και μόνο πενήντα χιλιάδες να έρχονται στην Ελλάδα;». Μετά το great success story και τα σούρτα φέρτα που μεσολάβησαν σ’ αυτό το διάστημα, είμαστε πολύ περίεργοι να δούμε τα αποτελέσματα των «συμφωνιών» και τα φετινά νούμερα. Είναι άλλωστε η σκληρή και πρόστυχη δουλειά μας να παρακολουθούμε αδιαλείπτως τα… νούμερα.
Αχ Κοκκινοσκουφίτσα μου και στα ‘λεγα η δόλια
καλύτερη δουλειά να βρεις, μη πέσεις τόσο κάτω
και σε πλακώνουν νούμερα και σε πλακώνουν μπάζα
τόσο που πια να μην μπορείς να κάνεις δίχως δαύτα.
Μέχρι και με τους κροκόδειλους ασχολήθηκε ο ομόλογός τους από το χρονοντούλαπο της ιστορίας, προκειμένου να αρθρώσει πάλι δημόσιο λόγο και να εντυπωσιάσει καμιά αγράμματη ορεσίβια γριούλα. Το θλιβερό όσο και γελοίο υποκείμενο δεν αντέχει σε καμιά σοβαρή κριτική, ειδικά όσο λιγοστεύει ο χρόνος που το χωρίζει από την μετατροπή του σε πλούσια ζωικών λιπών λάσπη, έδαφος χαράς για τα παχύδερμα του μέλλοντος, μέχρι να βρεθούν τα θαρρετά χέρια που θα απαλείψουν τα επικίνδυνα ζώα από τη Γη…
Αχ Κοκκινοσκουφίτσα μου και στα ‘λεγα η δόλια
τώρα στα μούτρα σου τα τρως τα κτήνη αυτού του τόπου
που ούτε να τα F τινές, που ούτε να τα ‘χες εις
ούτε Jean bon να έκανες δεν άξιζε τον κόπο.
Στη δεκαετία του ‘70 το σύστημα εγκλώβιζε τους νέους στα πανεπιστήμια. Τώρα περάσαμε σε νέους τρόπους απομάκρυνσης από την (συχνά κλειστή) αγορά εργασίας και παραμονής στη δυσχέρεια. Να θυμίσουμε ότι στην Ιταλία τα πανεπιστήμια αποκαλούνταν τότε από το κίνημα «χώρος παρκαρίσματος». Σήμερα έτσι αποκαλούνται τα ολοήμερα σχολεία – parking που απαλλάσσουν τους γονείς από την μέριμνα, ώστε να επιδοθούν στην τροφοσυλλογή, δραστηριότητα που για την πλειονότητα –όχι χωρίς δική της ευθύνη– έμεινε απαράλλακτη από την εποχή των σπηλαίων.
Αχ Κοκκινοσκουφίτσα μου και στα ‘λεγα η δόλια…
Και για να τελειώνουμε με τον όρο «ευελ-φάλεια» που μια σημερινή σκιά θέσπισε κάποτε: Ευελιξία και ασφάλεια μπορούν να τεθούν και με αντίστροφη σειρά και να μας δώσουν «ασφ-ιξία». Είπαμε, τα πάντα είναι ζήτημα θέσης…
«Κοιτάζουμε αλλήθωρα την ύπαρξη μέσα από χοντρά πέπλα προσωπικής και κοινωνικής άγνοιας, σκεπασμένα από ακόμη πιο αδιαφανή στρώματα παραπληροφόρησης, που τόσο ευγενικά μας παρέχουν το κράτος, η εκκλησία και οι μεγάλες επιχειρήσεις (που συχνά είναι ένα και το αυτό). Τα βαθιά προβλήματα χρειάζονται ριζοσπαστικές λύσεις και οι συμβατικοί πολιτικοί είναι πολύ χοντροκέφαλοι για να τις συλλάβουν και πολύ μικρόψυχοι για να τις εφαρμόσουν» (Tom Robins – «Αγριόπαπιες πετούν ανάστροφα»).
Οταν μεγαλώσω θα γίνω δανειολήπτης κι όταν γίνω δανειολήπτης θα μεγαλώσω. Πρώτα θα ζητήσω άδεια δανειοδότησης και μετά δάνεια αδειοδότησης. Από θεσμικός επενδυτής θα γίνω επενδυτικός θεσμός κι από σύμβολο της ανέλιξης θα φέρω ανέλιξη των συμβόλων. Μετά, όλα είναι ευκόλως εννοούμενα και εννοουμένως εύκολα. Η οικονομική κούρσα θα γίνει κουρσευτική κονόμα, ο κανονιστικός κολοσσός θα γίνει κολοσσιαίο κανόνι, ό,τι σώσω θα ροκανιστεί κι ό,τι ροκανίσω θα σωθεί and that’s all guys (και gays). Ιστορίες της ελληνικής λματ από καταβολής του νεοελληνικού μορφώματος, που δεν τις αγγίζουν κρίσεις, διακρίσεις, ανακρίσεις ή συγκρίσεις.
Τέλος, χωρίς διάθεση συκοφαντίας, μηλοφαντίας ή φραουλοφαντίας και μη ων ΚΚΕ (Καλλιεργητής Κλίματος Εχθρότητας), δεν μπορώ παρά να συνταχτώ με το άδειασμα Διαμαντόπουλου από τον ΣυΡιζΑ. Μπορεί κάποιοι όταν τον ψήφιζαν να ήταν καλά για το κόμμα, μα τώρα ας τον λουστούν, όπως είπε ο χαριτόβρυτος Σκουρλέτης. Ε, βέβαια. Εδώ το κόμμα παράτησε ακόμη και τις «δυναμικές αντιδράσεις», καθ’ οδόν για την εξουσία! Μη δυναμιτίζουμε την ελπίδα και το θετικό κλίμα…
Τι θα γίνει με την αδούλωτη και περήφανη Γάζα ρεεεεε;
Κοκκινοσκουφίτσα