Ενας αποσκελετωμένος άνθρωπος, στον οποίο με δυσκολία αναγνώριζες το λεβεντόπαιδο από τη Δυτική Σαχάρα, ήταν ο Μοχάμεντ-Αλι Καϊμπίς, όταν βαδίζοντας αργά διάβηκε την εξωτερική πύλη του Αλλοδαπών, λίγο μετά τις 3 το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης. Στην αρχή δεν τον γνωρίσαμε, έτσι όπως περνούσε ανάμεσα από το τσούρμο των μεταναστών που ήταν «καρφωμένοι» στα κάγκελα. Σε λίγο είχε χαθεί στην αγκαλιά των συντρόφων του που τον περίμεναν.
66 κιλά ήταν πριν συλληφθεί. 50 έμεινε μετά από 37 μέρες σκληρής απεργίας πείνας (μόνο με νερό). Μόνο τα μάτια έμειναν να θυμίζουν τον πρωτοπόρο μετανάστη της Νομικής και της Υπατίας, τον αγωνιστή του Ανοιχτού Μετώπου για την Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων των 300 Απεργών Πείνας, που χαίρει γενικής αναγνώρισης και σεβασμού από τους συντρόφους και φίλους του.
Ο Μοχάμεντ-Αλι αποφυλακίστηκε χάρη σε μια θαρραλέα δικαστική απόφαση. Η πρόεδρος του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά, που άκουσε τις αντιρρήσεις (πρόκειται για νομικό όρο) της συνηγόρου Αννυς Παπαρρούσου και την κατάθεση του συντρόφου Πέτρου Γιώτη, δεν περιορίστηκε μόνο στο ανθρωπιστικό σκέλος, δηλαδή στο γεγονός ότι είχε έναν νέο άνθρωπο που πραγματοποιούσε απεργία πείνας για 36 μέρες (την παραμονή της αποφυλάκισής του). Μελέτησε όλο το φάκελο και στην απόφασή της σημείωσε και την δημόσια δήλωση-καταγγελία των δυο γιατρών που επισκέφτηκαν τον απεργό πείνας και δεν τους επετράπη να τον συναντήσουν και το γεγονός ότι το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ηγουμενίτσας είχε αναγνωρίσει το ελαφρυντικό των μη ταπεινών αιτίων στον μετανάστη και του είχε αναστείλει την όλως ελαφρά ποινή στην οποία τον καταδίκασε και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία που κατατέθηκαν. Η δικαστική απόφαση λέει ότι ο Μοχάμεντ-Αλι Καϊμπίς δεν είναι επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια, ούτε ύποπτος φυγής και γι’ αυτό διέταξε την άρση της κράτησής του.
Ηταν μια απόφαση-κόλαφος ενάντια στην κτηνωδία με την οποία αντιμετώπισε τον Μοχάμεντ-Αλι η Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής, ιδιαίτερα απ’ όταν άρχισε την απεργία πείνας (μαζί με τον Μοχάμεντ Μπουγκζίν, ο οποίος στάλθηκε στην Τρίπολη και αποφυλακίστηκε την 23η μέρα της απεργίας πείνας). Βιβλίο χρειάζεται για να καταγραφούν τα όσα μας διηγήθηκε ο απεργός πείνας. Μόνο μετά την πρώτη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Αλλοδαπών χαλάρωσε η καθημερινή πίεση πάνω του. Τότε διαπίστωσαν πρώτον ότι ο Καϊμπίς δεν παίζει ούτε μπλοφάρει και δεύτερον ότι δεν είναι μόνος του.
Κι όμως, ενώ η δικαστική απόφαση διέταζε την άμεση αποφυλάκιση χωρίς κανέναν όρο του απεργού πείνας, η Διοίκηση του Αλλοδαπών στην αρχή παρίστανε τη μη ενημερωμένη, προσπαθώντας να πετύχει ποιος ξέρει τι. Οταν πληροφορήθηκε την απόφαση, απαγόρευσε στον απεργό πείνας την πρόσβαση σε τηλέφωνο και τον άφησε τελικά με καθυστέρηση δύο ωρών, αφού προηγήθηκαν μεγάλες πιέσεις από τη μεριά της αλληλεγγύης.
Φυσικά, επί της ουσίας έγραψαν εκεί που δεν πιάνει μελάνι τη δικαστική απόφαση και την εμπεριστατωμένη επιχειρηματολογία της και έδωσαν στον απεργό πείνας προθεσμία 30 ημερών για να εγκαταλείψει την Ελλάδα. Η ουσία θα κριθεί πλέον στα διοικητικά δικαστήρια, όπου προσέφυγε ο Καϊμπίς, ζητώντας να του αποδοθεί το καθεστώς της αναβολής της απομάκρυνσης, που κατέκτησε μαζί με τους εκατοντάδες άλλους μετανάστες μετά την απεργία πείνας της Υπατίας και του ΕΚΘ.
Πρέπει να σημειωθεί ακόμη η αισχρή στάση της πρεσβείας του Μαρόκου. Ενώ ήταν πλήρως ενημερωμένη για την υπόθεση, ενώ δυο φορές αρνήθηκε να συναινέσει στην απέλαση του Καϊμπίς και των Μπουγκζίν και Φικρί (επίσης απεργών πείνας της Υπατίας), την παραμονή της αποφυλάκισης του Καϊμπίς έδωσε στο Αλλοδαπών ταξιδιωτικά έγγραφα και για τους τρεις απεργούς της Υπατίας, επικαλούμενη πιέσεις από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών. Δεν πρόλαβαν, όμως, να υλοποιήσουν το βρόμικο έργο τους. Τους πρόλαβε η αλληλεγγύη.