♦ Εγώ τα έφαγα (στένσιλ που απεικονίζει ένα παιδί της Αφρικής)
Μια οξεία αισθητική παρέμβαση με ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Μακάρι να γέμιζαν οι τοίχοι με τέτοιας αισθητικής μηνύματα και όχι με τις μουτζούρες του κάθε «γκραφιτά» που γράφει μόνο τ’ όνομά του, βουτηγμένος στον ατομισμό, τον ναρκισσισμό και τον ωχαδερφισμό. Είναι κρίμα που τόσοι ταλαντούχοι άνθρωποι χάνονται στον κόσμο του «εγώ» τους, ενώ θα μπορούσαν να δώσουν άλλη διάσταση στην τέχνη του γκράφιτι. Το ίδιο ισχύει και για τους «καλοτεχνίτες», από τους οποίους περιμένουμε να βγουν στο δρόμο.
♦ Εξεγερμένοι Αραβες γκρεμίζουνε δυνάστες και ‘δω μαλάκες Ελληνες βρίζουνε μετανάστες (ανυπόγραφο σύνθημα με μαύρο σπρέι σε τοίχο της Πάτρας)
Στον ίδιο τοίχο φιγουράρει δίπλα, με τον ίδιο γραφικό χαρακτήρα, ένα τεράστιο «Παναχαϊκή 1898». Υποθέτουμε ότι ο συνθηματογράφος είναι ο ίδιος. Ισως το όνομα της ιστορικής πατρινής ομάδας να έχει τεθεί αντί υπογραφής, για να υποδηλώσει το συλλογικό του πράγματος. Ο,τι και να ισχύει, μικρή σημασία έχει. Σημασία έχει το σύνθημα, το μήνυμα. Σαφέστατο και εύληπτο, παρά τη νεολαιίστικη απολυτότητα και υπερβολή.
♦ Τρομοκρατία είναι το δελτίο των 8!!! (ανυπόγραφο σύνθημα με μαύρο σπρέι)
Ιδεολογική τρομοκρατία ναι, σκέτο τρομοκρατία όχι. Κανένα δελτίο ειδήσεων δεν θα μπορούσε ν’ αποτελεί τρομοκρατία, όσα ψέματα κι αν λέει, όσο κι αν φουσκώνει κάποιες ειδήσεις, όσο κι αν υποβαθμίζει άλλες. Αλλωστε, τα δελτία δεν παράγουν ειδήσεις. Αναπαράγουν –στρεβλά πάντοτε– τα συμβάντα της ζωής και της ταξικής πάλης. Εκεί που ασκείται η πραγματική τρομοκρατία. Τρομοκρατία είναι ο νόμος του αφεντικού που επιβάλλεται με την απειλή της απόλυσης. Τρομοκρατία είναι τα χαράτσια του κράτους, που επιβάλλονται με την απειλή της διακοπής του ηλεκτρικού ή της κατάσχεσης των προσωπικών περιουσιακών στοιχείων. Τρομοκρατία είναι να σ’ απολύει το αφεντικό, να ξέρεις ότι θα κάνεις καιρό να ξαναβρείς δουλειά και το κράτος να σου πετσοκόβει το επίδομα ανεργίας. Τρομοκρατία είναι να σε περιμένει ο πάνοπλος ΜΑΤάς στη διαδήλωση, έτοιμος να σε λιανίσει μόλις δοθεί το σύνθημα. Αυτά και πολλά άλλα είναι τρομοκρατία. Αν αρχίσει ο κόσμος να σπάει αυτή την τρομοκρατία, τότε κανένας δεν θα δίνει σημασία στα υστερικά φρόκαλα που χτυπιούνται στα τηλεπαράθυρα 8 με 9 κάθε βράδυ.
♦ Τώρα που σου πήραν και τον καναπέ;;; (ανυπόγραφο σύνθημα με μαρκαδόρο)
Ξέρετε την αλλεργία που αισθάνεται η στήλη απέναντι σε κάθε εκδήλωση ελιτισμού, σε κάθε αυστηρό κούνημα του δαχτύλου ή ειρωνικό ύψωμα του φρυδιού. Σε κάθε συνθηματολογία που προέρχεται από μια ορισμένη κατεύθυνση, πολιτικά ασυγκρότητη, ιδεολογικά ταλαντευόμενη, που αποθεώνει τους «λίγους κι εκλεκτούς» και οικτίρει τη συμβιβασμένη μάζα. Κι εσύ τι ακριβώς προτείνεις για να συνεγείρεις τον κόσμο και να σηκωθεί από τον καναπέ του, ρε μεγάλε; Απολύτως τίποτα. Γενικολογίες, αερολογίες, πλίνθους και κεράμους ατάκτως ερριμμένους, που συγκινούν μόνο μικρές παρέες. Χωρίς αυτούς του «καναπέ» είσαι χαμένος από χέρι, φίλε μου.