♦ Θα έρθουν για χαράτσια, θα έρθουν για εισφορές, το μόνο που θα πάρουν, σφαλιάρες & κλωτσιές (στένσιλ)
Ωραία η εκ του προχείρου στιχουργική, αλλά το περιεχόμενο εκφράζει ευχολόγιο μάλλον παρά πραγματικότητα. Διότι και για χαράτσια έρχονται και για εισφορές, αλλά δεν εισπράττουν σφαλιάρες και κλωτσιές. Και δεν εισπράττουν γιατί λείπει το μείζον. Λείπει η οργάνωση και δη η πολιτική οργάνωση. Για την οποία ο καλλιτέχνης του τοίχου μάλλον δεν προβληματίζεται. Του αρκούν οι ηχηρές λέξεις («σφαλιάρες και κλωτσιές»). Αυτοί που κινούνται πέραν της απάθειας και της υποταγής, που μπαίνουν στον κόπο να φτιάξουν ένα στένσιλ και να γράψουν μ’ αυτό πολιτικά μηνύματα στους τοίχους, θα έπρεπε πρώτοι να βγουν από το φαύλο κύκλο των εκκλήσεων στον αγωνιστικό αυθορμητισμό και να στρατευθούν στην υπόθεση της οργάνωσης αυτού του αυθορμητισμού, ώστε να πάψει να είναι τέτοιος και να μετατραπεί σε αγώνα μιας τάξης ενάντια σε μια άλλη τάξη.
♦ Κοινωνία υπό κατασκευή – Λόγια και εικόνες για την ελληνική κρίση – Κύκλος συζητήσεων στο FLORAL – Εναλλακτικές προτάσεις εξόδου από την κρίση – Παρουσίαση προτάσεων αναφορικά με την μακρο-οικονομική πολιτική και παραγωγική ανασυγκρότηση (βιομηχανία, διατροφική και ενεργειακή επάρκεια, κά) – Μιλούν: Γιάννης Τόλιος (Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών), Γιώργος Παυλόπουλος (οικονομολόγος), Δημήτρης Καζάκης (οικονομολόγος) – Συνδιοργάνωση Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου επί του ελληνικού δημόσιου χρέους – Υποστήριξη The Press Project – Χορηγοί επικοινωνίας For Free, Omnia TV, ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5 (αφίσα)
Ολος ο καλός κόσμος μαζεμένος. Και με δημοκρατική κατανομή: ΣΥΝ, ΝΑΡ, Καζάκης (έχει φτιάξει κι αυτός το ΕΠΑΝ, όταν έφυγε από τη «Σπίθα» του Μήκυ). Αν βγάλεις από τη μέση τα λογοτεχνικά και ολίγον σουρεαλιστικά της εισαγωγής, τι μένει; Ο τίτλος της εκδήλωσης, φυσικά: «Εναλλακτικές προτάσεις εξόδου από την κρίση – Παρουσίαση προτάσεων αναφορικά με την μακρο-οικονομική πολιτική και παραγωγική ανασυγκρότηση (βιομηχανία, διατροφική και ενεργειακή επάρκεια, κά)». Οταν μιλάμε για εναλλακτική πρόταση, αναφερόμαστε φυσικά σε πρόταση ισόκυρη αυτής που ήδη εφαρμόζεται. Εν προκειμένω, μιλάμε για εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση, χωρίς ν’ αμφισβητήσουμε τον τρόπο παραγωγής και τις παραγωγικές του σχέσεις, δηλαδή τον καπιταλισμό. Γιατί μια πρόταση που βγαίνει έξω από τα όρια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής παύει να είναι εναλλακτική, γίνεται αντιθετική, ανατρεπτική, επαναστατική. Εναλλακτική πρόταση εξόδου από ποια κρίση; Από την κρίση του καπιταλισμού ή από την κρίση χρέους; Δεν το διευκρινίζουν οι διοργανωτές της εκδήλωσης, αλλά δεν έχει και καμιά ιδιαίτερη σημασία. Γιατί στον ελληνικό καπιταλισμό η κρίση του συστήματος με την κρίση χρέους σχεδόν ταυτίζονται. Από καταβολής ελληνικού κράτους η κρίση χρέους είναι παρούσα, γιατί ο κρατικός δανεισμός αποτελού-σε εργαλείο αποκόμισης υπερκερδών από το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο και τη ντόπια πλουτοκρατία. Και κάθε φορά που φουντώνει η κρίση, συνοδεύεται και από κρίση χρέους. Και μόνο, λοιπόν, που οι κύριοι αυτοί μιλούν για εναλλακτικές προτάσεις εξόδου από την κρίση, αυτοτοποθετούνται στους απολογητές του καπιταλισμού.