Ιερή αγανάκτηση! Ακούς εκεί, να καλέσει ο Παπαληγούρας τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και να του ζητήσει να ασκήσει έφεση κατά του απαλλακτικού βουλεύματος για την υπόθεση του χρηματιστήριου! Ετρώθη βάναυσα η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης!
Τα πήραν στο κρανίο οι Πασόκοι. Αυτοί που επί τόσα χρόνια, ως γνωστόν, ουδέποτε έκαναν παρέμβαση στη Δικαιοσύνη. Τα πήρε στο κρανίο η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων (πασοκικής πλειοψηφίας, για όσους δεν το γνωρίζουν), η οποία δεν έχει δει και δεν έχει ακούσει να έχει ξαναγίνει τέτοια παρέμβαση. Τα πήραν στο κρανίο διευθυντές και αρθρογράφοι εφημερίδων.
Πού ήταν όλοι αυτοί, ρε παιδιά, όταν σύμπασα η πολιτική ηγεσία έδινε γραμμή στους διάφορους δικαστικούς για το πώς θα χειριστούν τις υποθέσεις της 17Ν και του ΕΛΑ; Οταν ο πρωθυπουργός Σημίτης αποφαινόταν ότι δεν υπάρχει πολιτικό έγκλημα, δίνοντας γραμμή στους δικαστές που θα δίκαζαν την υπόθεση; Δεν αντέχεται τόση υποκρισία. Δεν αντέχεται τόση θεσμολαγνεία. Ολος ο κόσμος ξέρει πως τα τηλέφωνα παίρνουν φωτιά κάθε φορά που είναι να δικαστεί μια σοβαρή υπόθεση. Ολος ο κόσμος ξέρει πως στους κύκλους των δικαστών υπάρχουν «λόμπι» συνδεδεμένα με πολιτικά κόμματα και επιχειρηματικά συμφέροντα. Ας αφήσουν, λοιπόν, το παραμύθι για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, γιατί δεν το χάβει πλέον κανένας.
Λέτε να μην υπολόγισε ο Παπαληγούρας το θόρυβο που θα ξέσπαγε; Δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε. Η πλήρης κάλυψη που έσπευσε να του προσφέρει αμέσως το Μαξίμου (σε αντίθεση με τη στάση που κρατάει έναντι υπουργών σε άλλες περιπτώσεις) δείχνει ότι ο Παπαληγούρας δεν λειτούργησε μόνος του και εν θερμώ, αλλά σε συνεννόηση με τον Καραμανλή. Εκανε αυτό που κρίθηκε ότι συμφέρει πολιτικά το κόμμα της ΝΔ. Είχε να διαλέξει ανάμεσα σε δυο μεθόδους. ‘Η θα σήκωνε το τηλέφωνο και θα ζητούσε στα μουλωχτά από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να ασκήσει έφεση ή θα το έκανε ανοιχτά. Στην πρώτη περίπτωση, η κυβέρνηση θα εμφανιζόταν ως αμέτοχη. Στη δεύτερη περίπτωση, θα είχε μεν να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις κάποιων θεσμολάγνων, ταυτόχρονα όμως θα «μιλούσε στις καρδιές» όλων εκείνων που την έχουν πατήσει άγρια στο χρηματιστήριο και που στήριξαν τη ΝΔ προσβλέποντας σε κάθαρση. Το κόστος από τους θεσμολάγνους είναι ελάχιστο μπροστά στο πολιτικό κέρδος που εισπράττει η κυβέρνηση από τις στρατιές των ξεπουπουλιασμένων «επενδυτών». Σ’ αυτούς δείχνει ότι ενδιαφέρεται και ασκεί όση πίεση μπορεί να ασκήσει.
