ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ Βατερλό του Ορφανού εξελίχτηκαν οι εκλογές στην ΕΠΟ. Ενώ ο υφυπουργός Αθλητισμού, επικουρούμενος από τους Ψωμιάδηδες και μερικά λαμόγια έπαιξε τα ρέστα του στον γνωστό Βίκτωρα Μητρόπουλο, ο Μεϊμαράκης, έχοντας και τη σύμφωνη γνώμη του Καραμανλή, όπως αποδείχτηκε, έκλεισε συμφωνία με τον Γκαγκάτση, ώστε κάποιοι δεξιοί να εκλεγούν με το ψηφοδέλτιό του.
Περιττεύει, βέβαια, να πούμε ότι το χώρο του αθλητισμού και ειδικά το χώρο του ποδόσφαιρου τον λυμαίνονται λαμόγια. Οποια προβιά και αν φοράνε, με όποιο κόμμα κι αν συνδέονται, το μόνο που ενδιαφέρει αυτά τα λαμόγια είναι η προσωπική τους επιβίωση. Αρχές δεν έχουν. Πηγαίνουν κάθε φορά εκεί που μυρίζονται παραδάκι. Εχουν, όμως, συνειδητοποιήσει και τη δύναμή τους και όταν χρειάζεται διαπραγματεύονται με βάση αυτή τη δύναμη.
Ο Ορφανός πήγε να φάει τον Γκαγκάτση και να βάλει στη θέση του τον Β. Μητρόπουλο. Εκεί την πάτησε. Ο Γκαγκάτσης είχε δύναμη στα χέρια του, είχε τις επαφές με την ΟΥΕΦΑ και τη ΦΙΦΑ και βγήκε από τη σύγκρουση με τον Ορφανό όχι απλά νικητής αλλά θριαμβευτής. Αντί, λοιπόν, να προκύψει κάποια κρίση στο χώρο των λαμόγιων, η κρίση μεταφέρθηκε στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Γιατί ο Μητρόπουλος και οι άνθρωποί του δεν παίζουν με τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού, αλλά με τους όρους των λαμόγιων. Την έπεσαν στον Μεϊμαράκη, ο οποίος αναγκαστικά αμύνθηκε. Και το μέγαρο Μαξίμου επίσημα μεν προσπάθησε να κρατήσει στάση Πόντιου Πιλάτου, ανεπίσημα όμως όχι μόνο κάλυψε τον Μεϊμαράκη, αλλά προσπάθησε να βγάλει και πολιτική υπεραξία, διοχετεύοντας την είδηση ότι ο Καραμανλής είχε στηρίξει τον Φλωρίδη, όταν αυτός εκπαραθύρωνε τον Μητρόπουλο.
Τί έμεινε από όλη αυτή την ιστορία; Η εικόνα μιας κυβέρνησης που δεν μπορεί να συντονιστεί στοιχειωδώς. Η εικόνα ενός υφυπουργού που προσπαθεί να κάνει αυτόνομες κινήσεις, ερχόμενος σε σύγκρουση με την ηγεσία του κόμματός του. Η εικόνα ενός πρωθυπουργού που δεν μπορεί να επιβάλει πειθαρχία στην κυβέρνησή του. Κανονικά ο Καραμανλής θα έπρεπε να έχει ήδη «σουτάρει» τον Ορφανό, αλλά είναι αναγκασμένος να περιμένει τον ανασχηματισμό, γιατί αλλιώς κινδυνεύει να μαδήσει λίγο-λίγο τη μισή κυβέρνηση.
