ΤΟ ‘ΣΚΑΣΕ το παραμύθι ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Αμυνόμενος έναντι εκείνων που τον κατηγορούν για εθνικιστική ακαμψία και τορπιλισμό κάθε πορείας προς λύση του Κυπριακού, αποκάλυψε πως όχι μόνο έκανε ο ίδιος πρόταση στον Ερντογάν για απευθείας συνομιλίες, αλλά, όταν ο Ερντογάν τον έγραψε, αυτός κατέβαλε νέες προσπάθειες «μέσω εν ενεργεία ευρωπαίου πολιτικού».
Δεν μας ενδιαφέρει να μάθουμε ποιος είναι αυτός ο «εν ενεργεία ευρωπαίος πολιτικός». Σημειώνουμε απλά τη μυστική διπλωματία που ασκεί (και) ο Παπαδόπουλος, όπως όλοι οι αστοί πολιτικοί. Πίσω από τις πλάτες του λαού που κρατιέται σε μαύρα μεσάνυχτα. Οσο για την ουσία, μάλλον για μαλάκες στην Αγκυρα ψάχνει ο Παπαδόπουλος. Αν ο Ερντογάν έκανε απευθείας συνομιλίες μαζί του, θα ήταν σαν να αναγνώριζε ντεφάκτο την κυβέρνηση της Λευκωσίας. Γιατί να το κάνει αυτό και να πετάξει έτσι εύκολα ένα διαπραγματευτικό χαρτί του ενόψει της συνόδου κορυφής της ΕΕ; Αμα είναι να αναγνωρίσει την κυβέρνηση της Λευκωσίας, θα το κάνει διαπραγματευόμενος με τον Σιράκ και τον Σρέντερ και όχι με τον Παπαδόπουλο.
Στο μεταξύ, Αθήνα και Λευκωσία έχουν διασαφηνίσει τη θέση τους ενόψει της συνόδου κορυφής (οι τελικές συζητήσεις έγιναν κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Καραμανλή στη Λευκωσία). Αποκλείουν κάθε περίπτωση «βέτο» σ’ αυτή τη φάση. Δεν θα πάνε καν με προαπαιτούμενα, αλλά θα παρακολουθήσουν το παιχνίδι που θα παίξουν οι «μεγάλοι» της ΕΕ, προσπαθώντας να παρέμβουν σ’ αυτό και να πετύχουν κάποιες διατυπώσεις που θα στριμώχνουν κάπως την Αγκυρα. Πηγαίνουν, δηλαδή, για ένα καινούργιο Ελσίνκι, εξαρτώντας τις θέσεις τους όχι από το κλίμα που έχει δημιουργηθεί σε Κύπρο και Ελλάδα, αλλά από το παζάρι που θα κάνουν με την Αγκυρα οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Ευρωένωσης. Δεν θέτουν ως προαπαιτούμενο ούτε καν την αναγνώριση της Κυπριακής κυβέρνησης από την Τουρκία και ελπίζουν το πολύ σε τελωνειακή Ενωση, που είναι ένα πρώτο μακρινό βήμα.
