Για μια ιταλική ταινία που επίσης βγαίνει αυτή τη βδομάδα αξίζει να πούμε δυο λόγια παραπάνω.
ΝΤΑΝΙΕΛΕ ΛΟΥΚΕΤΙ – Ο αδελφός μου είναι μοναχοπαίδι
Δυο αδέλφια που μεγαλώνουν σε μια συνηθισμένη εργατική ιταλική οικογένεια ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους. Ο ένας αρχικά παπαδοπαίδι και μετά φασίστας, ο άλλος συνδικαλιστής και κομμουνιστής. Οι ζωές τους αλλάζουν παράλληλα με τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις στη γειτονική χώρα. Ο πρώτος παραείναι έξυπνος και φτωχός για να παραμείνει φασίστας και ο άλλος παραείναι προβληματισμένος για να παραμείνει μέλος ενός συμβιβασμένου Κ.Κ., με αποτέλεσμα να περάσει σε μια, μοιραία για τη ζωή του, παράνομη πολιτική δράση. Τελικά, τα δυο αδέλφια μοιάζουν να μοιράζονται περισσότερα απ’ όσα νομίζουν, πόσο μάλλον που αγαπούν την ίδια γυναίκα.
Αν και η ταινία του Λουκέτι διαδραματίζεται στο κοινωνικοπολιτικό υπόβαθρο των δεκαετιών 60-70, πράγμα που της προσδίδει αρκετό ενδιαφέρον, εστιάζεται στην ανθρώπινη πλευρά των χαρακτήρων, τους οποίους παρουσιάζει με φρεσκάδα και την ιδιαίτερη ιταλική ανεμελιά. Μια ανεμελιά που μερικές φορές καλύπτει και απλουστεύει τη σοβαρότητα των πολιτικών γεγονότων που συμβαίνουν, όμως ο Λουκέτι ισχυρίζεται ότι η ταινία του έτσι κι αλλιώς δεν είναι πολιτική. Η ταινία φυσικά και είναι πολιτική, ταυτόχρονα όμως χαρακτηρίζεται από μια ελαφρότητα όχι κατ’ ανάγκην κατακριτέα. Ασφαλώς, είναι ό,τι πιο ενδιαφέρον μπορείτε να δείτε αυτή τη βδομάδα.
Ελένη Σταματίου
