Οσο απομακρύνεται η ημερομηνία εξόδου από το βάλτο του Ιράκ, τόσο μεγαλώνει η απροθυμία προσέλευσης νεοσύλλεκτων στα κέντρα στρατολόγησης. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Πενταγώνου, ο Μάιος είναι ο τέταρτος κατά σειρά μήνας που δεν εκπληρώθηκαν τα πλάνα στρατολόγησης στον αμερικάνικο στρατό. Συγκεκριμένα, στο στρατό ξηράς, παρόλο που για το Μάιο ο στόχος στρατολόγησης μειώθηκε κατά 6.700 άντρες, το πλάνο δεν εκπληρώθηκε κατά 25%, στο σώμα των Εφέδρων κατά 18% και στην Εθνοφρουρά κατά 29%. Το ίδιο έγινε και με το σώμα των Εφέδρων στο Ναυτικό και στους Πεζοναύτες καθώς και με την Εθνοφρουρά της Αεροπορίας, όπως ανακοίνωσε το Πεντάγωνο, χωρίς να δώσει συγκεκριμένα στοιχεία.
Το ίδιο πρόβλημα έχει παρουσιαστεί και στις τρεις φημισμένες αμερικάνικες στρατιωτικές ακαδημίες, όπου επίσης έχουν μειωθεί σημαντικά οι αιτήσεις εισαγωγής από απόφοιτους λυκείων. Στη Στρατιωτική Ακαδημία του Γουέστ Πόιντ στη Νέα Υόρκη, που βγάζει αξιωματικούς του στρατού ξηράς, οι αιτήσεις έχουν μειωθεί κατά 9.3% μέσα σ’ αυτή τη χρονιά. Την περασμένη χρονιά, οι αιτήσεις στη Ναυτική Ακαδημία στο Μέριλαντ, που βγάζει αξιωματικούς για το σώμα των πεζοναυτών και το Ναυτικό, μειώθηκαν κατά 20% και στην Ακαδημία της Αεροπορίας στο Κολοράντο κατά 22.7%.
Για να αντιμετωπίσει την άρνηση στράτευσης, ο στρατός έχει ξεκινήσει μια τεράστια προπαγανδιστική εκστρατεία, αξίας 100 εκατομμυρίων δολαρίων, προχωρά στην υπογραφή συμβολαίων στράτευσης 15 μηνών αντί 4 ετών, όπως ίσχυε, και προσφέρει μεγαλύτερα οικονομικά κίνητρα. Ανέβασε το μπόνους για τους νεοσύλλεκτους στις 40.000 δολάρια και προσφέρει κάλυψη των διδάκτρων των κολεγίων, έως 65.000 δολάρια ανά νεοσύλλεκτο για αποπληρωμή δανείων σπουδών και επιδόματα στέγασης. Χωρίς αποτέλεσμα, ωστόσο, μέχρι στιγμής.
Παράλληλα, προσπαθεί να επεκτείνει τα προγράμματα στρατολόγησης μέσα στα δημόσια σχολεία. Ο ομοσπονδιακός νόμος με τίτλο «Κανένα παιδί να μη μείνει πίσω», που πέρασε η κυβέρνηση Μπους το 2002 προβλέπει, μεταξύ άλλων, την απρόσκοπτη πρόσβαση των στρατολόγων στα σχολεία και την υποχρέωση των διευθυντών να παραδίδουν στο στρατό καταλόγους με τα στοιχεία και τις διευθύνσεις των μαθητών ώστε να γίνεται και εξατομικευμένη προσέγγισή τους.
Τα προγράμματα αυτά απευθύνονται σε μαθητές από 11 χρονών, είναι διαφόρων τύπων (παρτ – τάιμ μέσα ή μετά το σχολικό πρόγραμμα, φουλ – τάιμ σε στρατιωτικές ακαδημίες για παιδιά) και έχουν στόχο τη διαπαιδαγώγηση και την προετοιμασία των παιδιών, ώστε ένα ποσοστό απ’ αυτά τελειώνοντας το σχολείο να ενταχθεί στο στρατό και τα υπόλοιπα να μείνουν με τον «κάλο» στο κεφάλι. Οι περιοχές που επιλέγονται για να εφαρμοστούν τα προγράμματα αυτά είναι κυρίως περιοχές που ζουν μειονότητες και άνθρωποι με χαμηλό εισόδημα. Για παράδειγμα, το δημόσιο σχολικό δίκτυο του Σικάγο, όπου το 49.8% του μαθητικού πληθυσμού είναι Αφροαμερικάνοι και το 38% Λατινοαμερικάνοι, ενώ, συνολικά, το 85.2% των μαθητών προέρχονται από οικογένειες με χαμηλό εισόδημα.
Το ευχάριστο είναι ότι τα άσχημα μαντάτα που έρχονται από το Ιράκ έχουν κινητοποιήσει αρκετούς γονείς, εκπαιδευτικούς και διάφορους ακτιβιστές που ζητούν να σταματήσουν τα προγράμματα αυτά και προσπαθούν να ενημερώσουν τους μαθητές και να τους πείσουν να κάνουν αίτηση εξαίρεσής τους απ’ αυτά.