Καθώς οι πληγές που άνοιξε το ναυάγιο του ευρωσυντάγματος και της πρόσφατης συνόδου κορυφής της ΕΕ δεν λένε να κλείσουν και ο πόλεμος για την ιμπεριαλιστική ηγεμονία μαίνεται, ρήγματα εμφανίζονται και στον άλλοτε αρραγή γαλλογερμανικό άξονα. Μήλον της έριδος είναι η Τουρκία.
Ο γάλλος υπουργός Εσωτερικών Νικολά Σαρκοζί, ισχυρό στέλεχος της κυβερνώσας παράταξης, δήλωσε πως η ΕΕ πρέπει να δεχτεί στους κόλπους της τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία και μετά να παγώσει τις διαδικασίες της διεύρυνσης «τουλάχιστον όσο διάστημα οι θεσμοί δεν θα έχουν ανανεωθεί». Αντίθετα, ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ δήλωσε ότι «η ΕΕ πρέπει να παραμείνει προσηλωμένη στη δέσμευση που έχει αναλάβει για την περαιτέρω διεύρυνσή της, παρά την αυξανόμενη λαϊκή αντίδραση σε αυτό».
Είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε ο Σαρκοζί ούτε ο Φίσερ ονομάτισαν την Τουρκία αλλά σ’ αυτή αναφέρονταν. Η λέξη «Τουρκία» έχει γίνει απαγορευμένη λέξη μεταξύ των ιμπεριαλιστών πολιτικών, όμως στις 3 Οκτώβρη οι ηγέτες των «25» είναι υποχρεωμένοι να πάρουν θέση. Ο Τόνι Μπλερ, που από χθες είναι ο προεδρεύων της ΕΕ κατέστησε σαφές ότι θα εργαστεί για να αποφασιστεί τον Οκτώβρη συγκεκριμένη διαδικασία για την ένταξη της Τουρκίας. Μια ένταξη που επιθυμεί διακαώς ο αγγλοσαξονικός άξονας, για πολιτικούς λόγους. Οπως, όμως, σημείωναν οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», «εάν και οι 25 χώρες μέλη δεν συμφωνήσουν σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο διαπραγματεύσεων, η διαδικασία δεν μπορεί να ξεκινήσει στις 3 Οκτώβρη, όπως είναι προγραμματισμένο». Ας σημειωθεί ότι στο ζήτημα της ένταξης της Τουρκίας έχουν διασπαστεί τα δυο βασικά στρατόπεδα που συγκρούστηκαν στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής. Βρετανία και Γερμανία θέλουν να συνεχιστεί η διαδικασία, ενώ Γαλλία και Ολλανδία ζητούν να εξεταστεί πριν την έναρξη των διαπραγματεύσεων εάν η Τουρκία έχει ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία των μεταρρυθμίσεων.
Το μπέρδεμα είναι μεγάλο και ουδείς μπορεί να διαβεβαιώσει σήμερα αν στις 3 Οκτώβρη όλα θα κυλήσουν ομαλά για την Τουρκία. Ετσι, πολλαπλασιάζονται τα προβλήματα που πρέπει να επιλύσουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Ευρωλάνδης, προκειμένου να βρουν ένα νέο modus operandi για την ΕΕ.