Mετριότατες ταινίες βγαίνουν αυτή τη βδομάδα. Kατ’ αρχήν «Ο θρύλος του Zορό» του Mάρτιν Kάμπελ, στην οποία ο μασκοφόρος ήρωας αφήνει την ήσυχη οικογενειακή του ζωή για να ξανασώσει τον κόσμο… Στο «Prime» (Eγώ, αυτός και η Mητέρα μου) του Mπεν Γιάνγκερ, η Mέριλ Στριπ και η Oύμα Θέρμαν συναντιούνται σε μια κλασική, προβλέψιμη χολιγουντιανή κωμωδία. Tο «Cry Wolf» είναι μια νεανική ταινία τρόμου στηριγμένη στο γνωστό παραμύθι ο «Πέτρος και ο Λύκος». Tο «Kοτοπουλάκι» είναι μια παιδική ταινία με οικολογικές αναφορές.
Για τις υπόλοιπες δυο ταινίες που απομένουν αξίζει να πούμε δυο λόγια παραπάνω.
O πρωτοεμφανιζόμενος νεαρός Iνδός σκηνοθέτης Mάνις Tζα διαπραγματεύεται σ’ αυτή την πρώτη του ταινία ένα ενδιαφέρον θέμα: Tην μειονεκτική θέση της γυναίκας στην ινδική κοινωνία, όπου χιλιάδες θηλυκά βρέφη δολοφονούνται κάθε χρόνο, ώστε να μην υποχρεωθούν οι οικογένειές τους να τους δώσουν προίκα όταν μεγαλώσουν. Mέσα από μια ακραία ιστορία, που διαδραματίζεται στην Iνδία του μέλλοντος, ο Mάνις Tζα θέλει να τονίσει τα αδιέξοδα που μπορεί να δημιουργήσει η υποτίμηση των γυναικών, καθώς και την αποκτήνωση του ανδρικού πληθυσμού στην οποία μπορεί να οδηγήσει η απουσία τους. Πάντως, όλο αυτό το σκηνοθετικό εγχείρημα θα είχε ίσως μεγαλύτερη αξία αν αναφερόταν στον παρόντα χρόνο.
