♦ Αποφασισμένος να παίξει το ρόλο του ως «ανευθυνοϋπεύθυνου άρχοντα» ο Παπούλιας, στενοχώρησε τους τέως συντρόφους του στο ΠΑΣΟΚ. Την ώρα που αυτοί προσπαθούσαν να ασκήσουν αντιπολίτευση στην κυβέρνηση για το αποτέλεσμα της συνόδου κορυφής της ΕΕ, ο Παπούλιας δεν εφείσθη επαίνων για το «καλό αποτέλεσμα» του Καραμανλή. Ετσι είναι. Ο πρόεδρος, ως γλάστρα του πολιτεύματος, πρέπει να λέει καλά λόγια για τον πρωθυπουργό, όποιος κι αν είν’ αυτός. Και ο Παπούλιας ξέρει πως παίζεται το παιχνίδι.
♦ Μέσα σε κλίμα γενικής αδιαφορίας συζητήθηκε και ψηφίστηκε ο κρατικός προϋπολογισμός στη Βουλή. Αν η αδιαφορία αφορούσε μόνο το στημένο κοινοβουλευτικό θέαμα με την άνευ ουσίας φλυαρίας, θα τη σχολιάζαμε θετικά. Δυστυχώς, όμως, έχουμε αδιαφορία με τη μορφή της κοινωνικής απάθειας και της μοιρολατρίας.
♦ «Οσοι κάνουν τραπέζια αυτές τις ημέρες καλόν είναι να μη λένε πολλά», είπε ο Ρουσόπουλος, απευθύνοντας οδηγία προς ναυτιλομένους υπουργούς. Διότι, ναι μεν το Μαξίμου έχει εγκρίνει την ανασχηματισμολογία, όμως στα τραπεζώματα των δημοσιογράφων που οργανώνουν οι υπουργοί ρέει και λίγο αλκοόλ, λύνονται οι γλώσσες και… βγαίνουν τα θέματα. Κι επειδή το Μαξίμου θέλει να μονοπωλεί το ίδιο τη γείτονα στήλη «Η παπάρα της εβδομάδας», προειδοποιεί τους υπουργούς να βάλουν φερμουάρ στο στόμα τους (ειδικοί εκείνοι που το έχουν απύλωτο).
♦ Ο Ρουσόπουλος έδωσε, επίσης, (ανεπισήμως επισήμως) το χρίσμα για τη δημαρχία της Αθήνας στον Κακλαμάνη, με τη δήλωση: «Εάν ο Νικήτας θελήσει να είναι υποψήφιος για το Δήμο της Αθήνας, πιστεύω ότι θα είναι μια πολύ καλή λύση για την πόλη. Θα κάνει έργο». Κι έτσι, έμεινε ο Αλογοσκούφης με τη… Γιάννα στο χέρι (ή μήπως η Γιάννα με τον Αλογοσκούφη;).
♦ Επειδή, πάντως, η κυρία είναι ιδιαίτερα μνησίκακη και έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της (και μεγάλες φιλοδοξίες, βέβαια) θα του το κρατήσει μανιάτικο του Καραμανλή (είναι η δεύτερη φορά που τη «φτύνει» τόσο χοντρά) και θα βρει ευκαιρία να τον χτυπήσει.
♦ «Αρχιδιοκλητιανό» απεκάλεσε τον Χριστόδουλο ο Ζακύνθου! Δεν μπορούμε να πούμε τίποτα, όταν πλακώνονται οι δεσποτάδες είναι άλλη φάση. Ακόμα και οι βρισιές που ανταλλάσσουν έχουν μια βυζαντινή μεγαλοπρέπεια.
♦ Εναν Μαροκινό, καταζητούμενο για «τρομοκρατία», παρέδωσε στα μουλωχτά στις αρχές του αραβικού βασίλειου το ελληνικό κράτος. Η παράδοση έγινε τον περασμένο Σεπτέμβρη και δεν θα γινόταν γνωστή, αν δεν την αποκάλυπτε μαροκινή εφημερίδα. Πόσους ακόμη να έχουν παραδώσει μ’ αυτό τον τρόπο;